Up North.

Well .... up north!! En het zijn geen kinderachtige afstanden hier! We rijden zo´n 750 kilometer door een aantal staten die meer noordoost liggen, New York, Connecticut, en dan Massachussets. Ja ... hier waren vroeger die schitterende oerbossen. Een enorm gedeelte van dit continent bestond uit bos. Je weet wel, met bevers, elanden, en allerlei ander Wildlife.

Nou, helaas pindakaas maar dat bos en dat wildlife is nu allemaal weg! In amper 2 eeuwen is het weggekapt en uitgestorven. Nou ja op een klein beetje na. En dat wordt nu zorgvuldig geconserveerd in natuurparken, waar veel amerikanen op vakantie gaan. En zich een beetje in the good old days wanen.

Er is haast geen wildlife meer.... maar wel volop wildlife management! :D:D

Wat wel mooi is, is dat de bossen hier niet opnieuw zijn aangelegd, zoals bij ons, maar gewoon opnieuw aangegroeid. De bomen staan dus niet netjes op rijtjes. Het is weer natuurlijk bos overal. Met natuurlijke flora en fauna eronder.

En Monica vertelde ook dat die stenen muurtjes die je OVERAL ziet, de overblijfselen zijn van de boeren die die stenen uit de grond haalden om akkers te maken, voor gras en graan. Die stenen werden op een hoop gegooid tot iemand op het idee kwam om daar muurtjes om de akkers van te maken.

Nu zijn die muurtjes beschermd. Je mag niks verplaatsen als je ze toevallig om je huis hebt liggen.

Nou hehe eindelijk .... we zijn er! Eindelijk es op bezoek bij onze vriendin en studiegenootje Monica, die daar al vijftien jaar woont met haar Amerikaanse man en hun twee kinderen.

Het leuke van ergens logeren is, dat je heel veel te weten komt over de streek en de gewoontes. Dat heb je veel minder als je ergens gewoon op vakantie bent. Alleen al in een gewoon huis logeren, rondkijken, wat zit er in de koelkast, hoe is het huis ingericht, hoe is het leefritme hier ...

Net als bij Ilene in Annapolis worden we heel gastvrij ontvangen, en overal mee naar toe genomen en horen heel veel over de lokale geschiedenis en de gewoontes.

Het huis is compact, en enorm gezellig en praktisch ingericht. In de winterkamer, aan de noordkant van het huis, zijn de kleuren warm en is een grote houtkachel. Een gasaansluiting is er niet. De Amerikanen moeten zelf de aanleg van gasleiding van de openbare weg naar het huis betalen, ja en als je dan een lange oprit hebt is dat stinkend duur!

En als je toch een groot bos om je huis hebt met volop snoeihout, dan hoef je dat gas helemaal niet! Hout zat!! Een waterleiding is er ook niet, wel een sceptic tank en water uit een bron. Allemaal heel gewoon hier in het oude deel van het stadje Sutton.

De volgende ochtend ga ik maar es wandelen. En geloof het of niet maar nog geen kilometer van het huis van Monica zie ik een bord die naar een Farm wijst!! Nou ja ... toevallig! Dat gaan we even checken!!

Overigens kan ik me haast niet voorstellen dat hier in die bossen op dat heuvelachtig terrein een farm is. Ik heb nog geen enkel plat stuk land gezien. En al die bomen .... hoe kan je daar ooit boeren?

Nou iets verderop is ineens een open stuk in het bos. En een stokoud huis zie ik daar. Hm .... er is niemand te zien helaas.

Na een paar keer 'oehoe' roepen loop ik het terrein maar op. Een oude hond komt aanlopen maar hij vindt het alleen maar gezellig en doet niks. Dus maar doorlopen ....

De schuur voorbij lopen en daar is een verrassing ..... daar is zowaar een tuinderij!! En biologisch ook! Ja, dat zie je aan kleine dingen, aan hergebruik van materiaal, aan kleine bordjes waar gevraagd wordt om geen water te verspillen etc. Aan gebruik van materiaal. Ik neem niet teveel foto's want dan schend ik misschien privacy.

Op de tuin zijn in de verte wat mannen aan het werk. Een oudere man met een oosters uiterlijk lacht mij vriendlijk toe als ik hem vraag waar de eigenaar is, maar hij snapt er niks van. Nou ja ... dan maar alleen even rondkijken.

De Silvermine Farm .. wat een paradijsje weer. Niks geen commercie hier, alleen maar ... commitment. Zo jammer dat de boer niet thuis is .... of de boerin.

Nog even op de deur kloppen, met een ouderwetse klopper .. maar nee hoor nada niks. Nou toch mooi om dit even gezien te hebben!

Later hoor ik van Monica dat dit een zelfoogst boerderij is. Net als bij ons bij Land en Boschzigt dus! Dag, collega's!

Hier in het bos is de vegetatie weer heel anders dan wij die kennen. Intrigerend zijn bijvoorbeeld deze groene plantjes die hier in de moerassige delen overal uit de grond schieten. Het lijkt wel groenlof!! Maar ik heb maar geen hap genomen!

Wat Amerikanen ook niet doen is bij hun thuis .... koffiedrinken. Nou ja ze nemen wel een snel bakkie, maar koffiedrinken en gezellig koffieleuten, met iets lekkers erbij, doen ze niet thuis maar buiten de deur. Bijvoorbeeld bij de Dunkin' Donut. Dus .... gaan wij dat doen ook doen natuurlijk! Superlekker zijn die donuts!! Ik snap heel goed dat je hier sneller aankomt dan bij ons, met ons plakje ontbijtkoek bij de koffie!! :D

We hebben het uitgebreid over het leven in de States. En dat valt niet mee. Niks studiefinanciering, niks zorgtoeslag, niks werkloosheiduitkering, de AOW stelt ook niet veel voor en zorgpremies zijn hier nog veel duurder dan bij ons. En de krisis heeft er ook hier hard ingehakt.

Dat betekent bijvoorbeeld ook, dat de Amerikanen niet kieskeurig kunnen zijn als ze hun baan kwijt raken. Dus zie je mensen met een universitaire opleiding als kassière bij de K-mart, of aan het vloeren dweilen bij de Dunkin' Donut, bijvoorbeeld. Daar zijn ze echt niet kinderachtig in.  

Monica zelf is makelaar. Ze begeleidt mensen die een huis gaan kopen of verkopen. Ze vertelt honderd uit over de verschillende woonvormen in de States. Welke enorme extremen er zijn. Prachtige nieuwe parken, met huizen voor de welgestelden ....

..... maar natuurlijk ook rijtjeshuizen, appartementen, sociale woningbouw, net als bij ons. Het is wel zo dat Amerikanen meestal vaker en makkelijker verhuizen.

En moestuintjes?? Die zie ik hier helemaal niet!!

We rijden vandaag naar Newport, een stadje aan de kust. Behalve de oude straatjes in het centrum heeft Newport ook een aantal kastelen langs de kuststrook, die uitkijken over de kliffen.

Het zijn natuurlijk geen kastelen zoals wij gewend zijn, uit de middeleeuwen enzo, maar gewoon nagemaakte kastelen die door de Vanderbilts en dat soort families hier in Newport zijn gebouwd ergens eind 19e eeuw. De cherubijntjes in de schilderingen op het plafond hebben bijvoorbeeld speelgoedtreintjes in hun mollige handjes!! Hahaha die yanks toch!!

We mochten geen foto's maken van al die gouden pracht en praal in die kastelen, of Mansions, zoals ze heten. Nou, hoeft ook niet. De zonsondergang in de haven is veel mooier!

Op de allerlaatste dag van ons verblijf in de States neemt Monica ons mee naar Boston! Wat een leuke stad is dat!

Boston heeft enorm veel geschiedenis! Zo'n vierhonderd jaar geleden kwamen hier de eerste 80 pioniers aan, die in Engeland werden vervolgd om hun geloof. Nou wilden ze eigenlijk naar een ander gebied, zo'n 800 km naar het zuiden. Maar ja ze hadden zich een beetje vergist dus werd het Boston. En daar bleven ze toen maar.

Vervolgens werd Boston het centrum van die eerste kolonisatie hier. Veel gebeurd. Veel oorlog gevoerd met de Engelsen, met Indianen, met Fransen, met elkaar. Jaja het waren roerige tijden!

Ook het tekenen van de onafhankelijkheidsverklaring, dat Amerika zich afscheidde van Europa en een zelfstandige jongen werd, dat gebeurde hier in Boston. Schitterende gebouwen, sommige met echte gouden koepels, zijn daar toen gebouwd. En wat ik dan leuk vind is zo'n rooie auto voor die gebouwen langs!

Ook véél meer fietsen dan in de rest van de States zie je hier! Een moderne stad, Boston!

Wat verder opvalt is de enorme hoeveelheid kerken. Echt elke groep gelovigen die hier aankwam in zeventienhonderdzoveel bouwde weer een eigen kerk. Ruzie? Hup, afscheiden, en weer een nieuwe kerk erbij!!

Dit is wel een mooie ... de Trinity Church.

Maar moet je kijken wat erachter staat! Wat een contrast! Dat zie je dus overal, oud en nieuw door elkaar.

Kijk dit is toch ook humor? Zo'n dapper kerkje en al die grote lummels van wolkenkrabbers eromheen? En zodra er een plekje vrij komt ..... wordt de volgende toren weer gebouwd. 

Na een week vól indrukken .... vertrokken we donderdag weer van het vliegveld van Boston richting Amsterdam. Dag Amerika! Wat een schitterend land ben je!!






Op de terugreis ... we vliegen weer via Ijsland, maar nu is het alweer licht als we erlangs komen. Je kunt de geisers zien, en de kustlijn.

Jammer dat het raam zo beijsd is. Maar een beetje kun je het wel zien.

Na een paar uur komen we weer over land en je ziet een bergketen, en dat blijkt de Ben More te zijn, de hoogste berg van Schotland. Ongelofelijk zo mooi als je dat uit de lucht kunt zien, met de sneeuw er nog op.

Nou dat was het dan! Met de Ben More als toetje!

Het zit erop, de vakantie is voorbij en de tuin ligt te wachten in het zonnetje! Er moet een hele hoop gebeuren. Maar nu nog niet. Maandag beginnen we!

Tot dan!!