Zombies in de tuin, en een doordeweekse quiche.

 

Grappig om de teeltplannen van 2019 nog eens terug te zien. En kijk de oogst van 2018, ruim vijftienhonderd kilo voedsel! Dat geloof je toch niet? Dat we dat toen dat jaar erop allemaal hebben opgegeten? Zoveel kilo's? 

Nou ja, het was wel inclusief de dieren he? Die aten ook honderden kilo's.

Tja, en dat kun je dus doen, zo rond eind november. Alvast wat plannen maken voor het komende seizoen. Dan weet je ook meteen hoe je de tuin nu moet 'afsluiten', voor de winter, en wat volgend jaar ongeveer waar komt.  

Eind november. Wat vliegt zo'n maand om he? Die mooie mystieke novembermaand, poef, óók alweer om. Voorbij. 

En we gaan met een frisse start december in. Het wordt zelfs zó fris, dat ik een klein kacheltje bij de pompoenen heb gezet. Om 's nachts die schuur nét boven het vriespunt te houden.

Alleen de knollen, de prei en de boerenkool staan nu nog buiten. En die blijven buiten. Die worden alleen maar lekkerder van een beetje vorst. En ook ben je dan de vliegjes en de beestjes uit de boerenkool meteen kwijt.

Deze week waren we druk op de moestuin van de Unit, om het daar winterklaar te maken. Kantjes afsteken, pollen gras omdraaien, en een beetje schoffelen hier en daar. Niet overdreven netjes hoor, en het meeste kruid mag gewoon blijven liggen. 

Ook maakten we op de noordpunt een hoek vrij om de knoflook te planten. Dat kon nog net. En daarnaast kwam een composthoop, voor de rommel.

De zonnebloemen staan nog rechtop. Ze zijn morsdood, dat wel. Ik vond het net Zombies. 

Maar we laten ze mooi staan, want hier en daar zitten nog zaden in, voor vogeltjes. Die pikken liever zaad in de hoogte, dan vanaf de grond. Hoog, zijn ze veiliger. 

Het is altijd prima om bloemen, grassen en kruiden lang op je tuin te laten staan. Al moet je misschien even wennen aan het zombie-gehalte. Maar in die stengels en in die zwarte bloemknoppen en grasaren overwinteren vele insecten. 

Het zijn vriendelijke, voedzame en nuttige zombies!

 

Kom we gaan even naar mijn rommelige keuken. Veel meer heb ik ook niet om te laten zien. Maar zo krijg je weer es een beeld van waar toch al die honderden kilo's groenten blijven die we elk jaar verbouwen.

Ik maak heel graag quiches. Dat is een snel en lekker gerecht, waar zomaar een ruime kilo groenten in verdwijnt. En als je er één maakt kun je nét zo goed meteen twee maken. Daar stop je dan bijvoorbeeld een kilo fruit in, appels, peren, wat je hebt liggen. Wat op moet. In één klap heb je dan hoofdgerecht én dessert.

Let vooral niet op de rommel.

Je maakt een hoek op je aanrecht vrij en strooit er wat bloem op. Van 250 gram bloem of meel, 125 gram koude boter, een ei en wat ijskoud water mix je snel een deegbal. Die snij je in tweeën, één deel gaat in de koelkast en één deel op het aanrecht.

Rol het deeg uit tot een ronde lap die ruimer is dan je vorm. Hoe ruimer je hem uitrolt, hoe meer 'deksel' de quiche krijgt. 

Je ziet dat bij mij de cirkel niet heel groot is. Ik had wat méér deeg moeten maken. Nu heb ik weinig overlap. Maar het geeft niks. Zelfs al heb je helemaal geen overlap, dan heb je nog steeds een prima quiche.

En je ziet ook dat het heel snel kan. Uiteraard kun je ook heel netjes werken en de randjes afsnijden er  mooie deegvormpjes maken voor bovenop de quiche. Bijvoorbeeld herfstblaadjes. Maar dat is meer iets voor de zon- en feestdagen. Wat je hier ziet is een gewone snelle doordeweekse!

Als je je eigen groenten verbouwt is je keuze in de winter niet onbeperkt. Je hebt een bepaald aantal groenten in je voorraad, en daar moet je het dan mee doen. Het grote voordeel is dat je zo steeds creatiever wordt.

Je wil toch graag variëren qua maaltijden, en daarvoor is zo'n groentetaart nou juist heel geschikt. Want je kunt er alles in stoppen, in steeds andere combinaties.

Zo nam ik dit keer een paar winterwortels, een flinke ui (ui gaat overal in) een paar ieniemienie broccoliroosjes, een flinke handvol peterselie, een halve pompoen, een dikke knol, alles in blokjes of plakken gesneden, en een handvol verse doperwten uit de vriezer.

Dat is allemaal kort geroerbakt in flink wat hete olie, bestrooid met peper en zout, en ging toen in de beklede vorm. In het ei-roommengsel kun je ook weer je fantasie kwijt. Ik nam 2 eieren, een scheut room, kerrie, een grote eetlepel van ons gedroogde kruidenmengsel en van de verse bouillonpasta.

Klutsen, en eroverheen schenken. Ik deed er nog wat blauwe kaas over, en vouwde de deegranden er zoveel mogelijk overheen. Die bestrijk je met wat olie, melk of ei, en het geheel kan de oven in. Veertig minuten, op 200 graden.

Paul komt altijd met een enorme trek binnen, zo rond half zeven, dus vandaar dat deze eerste schotel alvast de oven in ging. Ondertussen kon ik toen op mijn gemak nog de tweede quiche maken. Ik nam hiervoor een kilo appels (uit de tuin van mijn moeder) met wat rabarberblokjes uit de vriezer. Rabarber is een prima alternatief voor citroensap.

Op de bodem van de quiche ging eerst wat poedersuiker, omdat het deeg zelf dus niet zoet is. Bij het fruit ging een eetlepel kaneel, vier eetlepels suiker, een scheutje room, twee eetlepels maismeel, enne .... even denken .... poeh. Ik geloof dat dat het was ja. Roeren, en in de vorm scheppen. Verder hetzelfde als bij de andere quiche. Deegranden eroverheen, etc.

Deze tweede taart ging dus wat later de oven in, netjes naast de eerste. En dan snel de zooi opruimen. Heel fijn is dat met ovenschotels. Als het eten klaar is is de keuken aan kant. 

Nou, aanvallen!!😄

En ik dus kan geen twee mooie exemplaren tegelijk laten zien want toen de tweede uit de oven kwam was de eerste al half op. 

Maar goed zo krijg je dus een beetje een idee hoe al die kilo's oogst hier verdwijnen.

's Avonds gebeurt hier niet veel meer. We kakken een beetje in voor de kachel. Haha, oudjes!! En dan ineens bedenk ik me dat ik nodig weer eens een blog moet typen. Dus, hup de katten van schoot en achter de laptop. En Billie kruipt dan in het servettenmandje.

Kruipt erin. En valt eruit. En kruipt er weer in. 

😻😻