En wat nou écht grappig is ... die aardbeien in dat kokende water die gedragen zich nét als oliebollen in heet vet. Namelijk, ze blijven een tijdje drijven en schommelen, en dan inééns, dan draait zo'n aardbei zich helemaal om. Ik heb erop gelet en ze doen het écht allemaal. De kleinere wat eerder, de grotere wat later.
Nou, boeiend, denk je nu misschien. Maar het is echt interessant! Want, hoe kan dat nou? Ik denk dat het komt doordat de éne kant van de oliebol of de aardbei van onderaf eerder warm is, en daardoor 'lichter' wordt, dus dan draait hij om, door de zwaartekracht, zodat het koudere en zwaardere deel onder ligt. (denk ik dus)
En pompiedom zo wordt je oliebol vanzelf mooi bruin aan beide kanten, en worden mijn aardbeien mooi warm. En dan, nadat de maismeel door de kokende massa geroerd is, en een scheutje melk, en bessen, en oja .... ook nog honing en een schep boter ... mmmmmmmmmm
Buurman was geopereerd aan zijn ogen en mocht een tijd niet autorijden. Haha en dan daarna moet je op je oude dag toch écht eerst weer een rij-test doen! Maar hij slaagde ruimschoots en daarom kwamen ze met taart aanzetten voor bij de koffie.
Je ziet het wel het is een echt Luilekkerland bij ons op Moeskers Moestuin!
Maar goed. Aan het werk. Elke ochtend heeft zo zijn klussen. Dat varieert van gesprekken met instanties, tot bomen planten, tot gewoon de dierenwaterbakken verschonen. Het is elke dag weer wat anders.
Rustig wandelen. Om je heen kijken. En even de hersens op stand nul zetten.
(dat laatste lukt mij trouwens nooit, jullie??)
Er is veel afleiding onderweg. Er hangt een mooie appel ergens, er vliegt een school vogels over, er is een prachtige waterberging te zien, ongeveer een kwartier vanaf ons huis, naar het oosten.
Het zijn soms maar kleine hoekjes. Waar ik geen katoenen lappen op leg, maar gewoon natte kranten. En dan als topping een laag maaisel. Zo is het mooi bedekt, en wordt de bodem de hele winter goed beschermd en tegelijk gevoed.
Voor weer een gezonde levende basis, om in te zaaien, in maart.
Nou, helaas wél dus. Ook wij zetten gewoon elke paar weken braaf onze oranje kliko aan de weg. Hij is maar voor een kwart vol, maar toch. Want je hebt nou eenmaal ook wc papier nodig, en af en toe runderhart voor de hond, een zak rozijnen, en af en toe pizza's, kaas en melk en soms een doosje champignons.
Ik vind het wel écht een sport om zo plasticvrij mogelijk boodschappen te doen. Liever olie in een glazen fles dan in plastic. Idem voor honing, pindakaas, etc. Maar 100% lukt nog niet. Dan moeten de supermarkten zelf beter gaan meewerken.
Doen hoor, sparen die zakken! En hergebruiken! Dat scheelt in elk geval weer diepvrieszakken en boterhamzakjes die je dan niet hoeft te kopen en dus toch weer een piepklein stukje afvalberg!
Bij mijn moeder spitte ik vandaag de laatste aardappels op uit de grond. Ze had maar zó'n mini-moestuintje dit jaar. Maar ze heeft er in de zomer haast elke dag van gegeten. Soms hele kroppen sla en dikke uien en kroppen andijvie, mooie courgettes en preien, en soms ook maar een enkel blaadje.
En nu de laatste piepers eruit ... en wat is het toch supermooi dat je uit een moestuintje van twee, hooguit drie vierkante meter (met een goed teeltplan) toch het hele voorjaar en zomer je gezondheid kan halen. Aan de natuur ligt het niet hoor, die werkt wel mee!
Ik vond dat heel verstandig. En ik zou het alle 'fragiele ouderen' willen aanbevelen (die hun eigen tanden nog hebben) ... laat je nakijken door de tandarts, en de mondhygieniste zijn werk doen, op een moment als je je goed genoeg voelt. Niet uitstellen.
Want als je eens wat minder bent, wil je niet óók nog het gezeur van kiespijn en tandartsbehandelingen erbij hebben.
En nu weer thuis. Ook weer fijn!
0 reacties:
Een reactie posten