En waar komt zo'n kastje ineens vandaan?
Nou, het begon met het teeltplan. Want de éérste aanzet voor het teeltplan voor 2020 is af! Je ziet het hieronder. Dit keer geen tekeningetjes, maar gewoon, wat waar komt.
Er is nogal wat veranderd ten opzichte van vorig jaar. We hoeven dit jaar géén tien kratten aardappels meer, want die eten we toch niet op. En dan ben ik de hele zomer weer bezig met al die kevers en larven vangen. Dus ... véél minder aardappels.
Zo zijn er meer wijzigingen. Ook al, omdat er volgend jaar hoogstwaarschijnlijk twéé koeien mee-eten. En we willen véél meer bloemen en kruiden. Liefst hele vakken vol! 😊🌺🌻🌼🌸
En omdat het teeltplan nu af is, ging ik maar eens de zaden op zolder inspecteren. Ze zijn in het najaar uitgezocht en opgeruimd.
Maar al die opgeruimde en gesorteerde zaden zitten nu samen in één bak. Wat niet handig is. Het liefst heb ik ze gegroepeerd per gewas. Dus één bak met wortelgewas, één voor bladgewas, één voor peulgewas, enzovoorts.
Er is dus een kastje nodig, een kastje met vakken, wat dan precies daar in die hoek op de overloop moet passen. Dus, óp naar de Kringloop. En daar vond ik het perfecte kastje. Want bij de kringloop vind je namelijk altijd het perfecte kastje. Voor een paar euro.
Alle rieten mandjes die we in huis hebben konden erin. Er moeten alleen nog kaartjes aan met de inhoud. Maar dat komt nog wel. In 2024 😊
Vanmorgen kwam de zon op .... in een zee van rollende kolkende wolken. Wat een spectaculair gezicht was. Ik sta 's ochtends vaak ademloos te kijken naar het oosten. Elke dag is het weer een verrassing, hoe ze nu weer opkomt.
.... en voor mijn voeten was ook een verrassing. De éérste kruiden zijn er alweer. Bloeiend en wel.
Dat is goed nieuws voor insecten, maar óók voor onszelf. Want ze kunnen in salade's, soepen, of kort gekookt als spinazie. Die mooie kleine paarse dovenetel.
Vandaag wilde ik wat snoeiwerk doen. De borders in de voortuin eens onder handen nemen. Daar groeien veel teveel struiken, te dicht op elkaar. Dus er is veel weggehaald en kort gesnoeid. En vele vele wilde braamranken overal tussenuit gehaald.
En de hop ... oh oh, die hop ... óveral kom ik hem tegen. Hij groeit zó hard, dat we wel een bierbrouwerij kunnen beginnen! Maar hij overwoekert veel bessenstruiken dus ik heb hem zoveel mogelijk uitgetrokken.
Hopelijk krijgen we dit jaar nu eens wat meer bloei in de seringen, in plaats van hop-lianen!
Ik weet niet of je het kan zien, maar alle snoeiafval ging terug achter de struiken. Voor de bodem en voor de beestjes. Paul is het hier niet altijd mee eens, die wil het graag wat netter. Maar hij kan het natuurlijk altijd nog wat fijner knippen. 😇
En als het groen weer gaat groeien zie je niks meer van dat snoeispul. Als ik er aan denk zal ik het over een maand of twee het weer laten zien, dit hoekje hierboven.
En toen .... zag ik ineens wat Bella ondertussen deed. Bella was alwéér wat aan het mollen. Eerder van de week vernielde ze al die compostbulten ... en nu .... de druivenranken! Ze trekt ze los en vreet ze op!
Vandaal!!
Dus .... het programma veranderde weer eens, en in plaats van snoeien ben ik de druiven gaan opbinden. Aan de buitenkant van de paardenbak zijn een paar palen bijgezet, zodat de ranken daar omheen kunnen, en de koe er niet meer bij kan. Hopelijk.
Haha. De koe stond er letterlijk met haar neus bovenop. 'Wat leuk zeg, wat ben je aan het doen?'
En toen ik nét klaar was met de laatste ranken vastmaken, toen stak ze één van haar horens tussen de rank en de stang, en ...... tjakkaaaaaa ..... rank en touw geknapt!
Ze tjakt gewoon alles weer kapot wat ik nét gemaakt heb!
Ik ben er maar mee gestopt en ga later wel iets anders verzinnen.
Nu had ik dus een paar afgebroken takken, van de druif. Jammer hoor. Maar je kunt daar nog wel stekken van maken. Hoe dat ook alweer moest? Wacht, daar was toch zo'n boekje van?
🍇🍇🍇🍇🍇
Stekken nemen. Echt leuk en makkelijk werk. Eérst potten verzamelen. Daarna, een kruiwagen vol potaarde maken. Daarvoor nam ik één deel rijpe compost, één deel mollenaarde en één deel oude potaarde van vorig jaar. Goed mengen, en dan heb je nieuwe potaarde.
Als het te nat is kun je er wat zaagsel doorheen doen. Te droog, méér compost of gewoon wat water.
En toen die stekken afgeknipt. Elke stek heeft drie ogen, en op 1 centimeter boven het bovenste oog knip je de tak recht af, en op 1 cm onder het onderste oog knip je hem schuin af.
(kijk maar op de tekening 2 plaatjes naar boven)
En daar staan dan vele nieuwe stekken. Met dank aan Bella. Die als de onschuld zelve op de achtergrond figureert.
🐄🐄🐄🐄🐄
En vanavond was les 2, van het rogge vlechten. Het ging al iets beter.
.... totdat je dan om je heen kijkt bij anderen .....
Zie je die van Henk? Mooi is die he?
Maar hij deed al met de éérste groep mee dus hij heeft een voorsprong. Of die van mij ook zo wordt? O, nou, vast niet!
Maar je kunt ook gewoon een mini-korf maken, voor alléén een bijen-koningin en een handvol werksters ... zoals deze ...
.jpeg)
.JPG)
6 reacties:
Wat een leuke post..Bella is dus wel erg ondeugend. maar ja, wie bind er ook druiven aan de 'ren' van een koe....
En dat allemaal op één dag, Clarien…
Lie(f)s.
Jonge hopscheuten kun je eten. Zoek maar eens op internet naar recepten. Vooral in België 🇧🇪 is het een lekkernij net zoals “Waterkonijn”🤫🤫🤫
Bij voorbaat mijn verontschuldigingen voor typfoutjes en taalfoutjes, want ik heb momenteel wat oogproblemen waardoor ik niet goed lezen kan wat ik allemaal schrijf. Soms zie ik een rood kringeltje en tracht dan uit te vinden welke correctie toegepast moet worden. Na deze bekentenis naar het onderwerp.
Na de wintersnoei van de druif betrek ik ook vaak een aantal stekken om voort te kweken. Puur als hobby, want ik heb onvoldoende ruimte voor zoveel druiven. Daarom heb ik het dit jaar niet gedaan, maar met pijn in het hart het snoeimateriaal verknipt en in de groenbak gemikt. Heb echter wel een opmerking over jouw stekwijze. Om met een, jou ook bekend familielid van me te spreken: "de hatseflatsmethode" De manier van stekken die je gebruikt is vooral geschikt om in volle grond te stekken, of in diepe bloempotten, minimaal 15 cm diep. De stek moet rond 15 cm diep in de aarde staan.
In bloempotten kun je beter, wat ik meestal noem, 'een-oogstekken' nemen. Dat geeft meer kans op succes. Je neemt voor elke stek een 5- of 6-cm potje en vult die met goede stekgrond. Ik gebruik meestal half potgrond en half scherp zand. Bij zuur minnende planten vervang ik een deel potgrond door tuinturf of turfmolm.
Behandeling stekmateriaal: Gebruik verhoute eenjarige krachtige scheuten en knip deze steeds ca 1 cm boven het oog recht af. Je krijgt dan een aantal stekken met 1 oog aan de bovenzijde. Snij nu ca 5 cm van de onderzijde de stek schuin bij. Belangrijk is om een scherp mes te gebruiken. Bij gebruik van een snoeischaar heb je een gerede kans op bastbeschadiging en elke beschadiging vergroot de kans dat de stek rotten gaar. Je kunt eventueel stekpoeder gebruiken; dat bevordert de callusvorming en daarmee verkleint het de kans op stengelrot. maar wees daarmee wel spaarzaam. Alleen de wond bedekken is voldoende. Wat op de bast terecht komt moet eerst weer afgebroken worden en zal daarom een kleine vertraging opleveren bij de wortelvorming.
Plaats in elk potje een stek zo diep dat het oog net boven de grond uitsteekt. Verzamel de stekken in een bak of kweekkasje, besproei ze en dek ze zo nodig af met doorzichtig folie of een glasplaatje.
Bij een omgevingstemperatuur van ca 20. graden zul je na een week al zien dat de knoppen beginnen te zwellen en na een maand heb je al uitlopers en ook wortelvorming. Rond april / mei kunnen de jonge plantjes overgezet worden in grotere potten en uitgroeien tot volwaardige druivenstruiken.
Hartelijk dan Willem voor je goeie uitleg! Ik zal mijn stekken wat dieper zetten. Verder ben ik inderdaad van de hatseflats methode: van alles een beetje en niks eigenlijk echt heel erg goed. Waardoor er waarschijnlijk veel stekken het niet redden.
Daarom heb ik er ook zoveel gemaakt :))
Maar jouw goeie uitleg zal velen op weg helpen denk ik!
(voor stekpoeder gebruik ik overigens wilgenwater, maar daarover schrijf ik later nog)
(en sterkte met je oog, ik hoop niet dat het erger wordt)
Wilgentenen wortelen erg gemakkelijk als je ze in (enigszins) vochtige grond zet. Populieren hebben die eigenschap ook. Ze bevatten ongetwijfeld een stof die de wortelvorming bevordert en als je die stof op een of andere wijze aan de takken weet te onttrekken lijkt het me dat je spekkoper bent. Het voordeel ervan lijkt me dat het echt gericht is op de wortelvorming. Stekpoeder is vooral behulpzaam bij het versneld vormen van wondweefsel; callus. Waarschijnlijk is het een natuurlijk hormoon dat de werkzame stof vormt.
Dat de stekken diep in de grond moeten is om het verdampingsoppervlak te minimaliseren. De grond houd je vochtig, maar zolang er nog geen wortelvorming heeft plaatsgevonden is de opnamecapaciteit van water onvoldoende ten opzichte van de oppervlakte die boven de grond staat. Het zal al helpen als je een grote doorzichtige hoes over de stekken plaatst. Dat verhoogt de relatieve vochtigheid, waardoor de plant minder verdampingscapaciteit nodig heeft.
Een relatief eenvoudig uit te voeren actie om het succes te vergroten. Kijk maar wat je ermee doet.
Een reactie posten