De Vrienden van Giuseppe.

Zo'n dag als vandaag ... een gewone zaterdag ... zou je zeggen. Maar toch ook weer niet. Er gebeurden allemaal hele gewone doorsnee zaterdag-dingen, maar de dag eindigde met iets héél bijzonders.

Maar vanmorgen eerst zoals gewoonlijk de Pilates les. Vanwege het nieuwe jaar wilde ik het anders doen dan anders en had een bundel stokken mee. Het zijn stokken van een trapleuning, ooit gekregen van Jan.

Simpele houten stokken ... maar de les was er heel anders door. Met stokken kun je goed werken aan de symmetrie. Zoals je misschien weet is ieder mens wel een beetje scheef. Dat is nou eenmaal zo, aan de éne kant ben je bijna altijd wat sterker en handiger dan aan de andere kant, en daarom staat en zit en loopt bijna iedereen wel een beetje 'uit het lood'.

Met die stok in je handen krijg je tijdens de oefeningen een betere symmetrie. Linker- en rechterkant van je lichaam bewegen dan automatisch veel meer gelijk, en raken beter in balans. 

Grappig he, zo'n simpele houten stok, dat die zóveel effect kan hebben. Want hoe méér symmetrisch je beweegt, hoe 'gelijker' beide kanten van je spierstelsel en skelet worden, en hoe minder kans je hebt op allerlei blessures en overbelasting.

💪💪💪



En toen, nóg een echte zaterdag klus. Het Medicijnkastje. Die haal ik één keer per jaar helemaal leeg en maak hem schoon en zet de boel weer terug. De verleiding om de helft weg te kieperen is erg groot. Want ... och .... luizenshampoo .... van tig jaar oud ... bewaren? En pleisters en verbandrolletjes uit het jaar nul?

Maar ja, weggooien wil ik zo weinig mogelijk, dus bijna alles gaat gewoon weer terug. Maar door de spullen nét iets handiger te combineren en dingen samen in een doosje te doen creëer je ook ruimte.

Kijk maar hoeveel ruimte er overbleef en toch hoe weinig afval er was!

 

 

Een klein stapeltje voor in de papierbak, een paar dopjes en twee flesjes voor in de oranje kliko, en wat lege pillenstrips voor in de restbak. Dat was alles!

Eind van de ochtend kwamen twee meisjes uit het dorp de ramen lappen. Daar ben ik zó blij mee. Zij doen het in anderhalf uur, ál die ramen en ruitjes, en ik kan lekker achter bij de schuren aan de gang. Wat ik veel liever doe.

Het terrein rond de stal is erg oneffen geworden. Het is een enorme modderpoel en je kan je voorstellen dat de smalle hoeven van een zware koe daar diep diep in wegzakken. Dus dat moet af en toe wat effen geharkt worden. Anders worden het diepe geulen. 

Hierboven zie je hoe diep zo'n hoef-print van Bella is. Mijn hand kan er helemaal in. Maar ik geloof dat het niet zo goed te zien is.

Jaja zo'n koe. Je bent er druk mee. Maar we zouden haar niet meer willen missen! Bella is een echte knuffelkoe geworden. Als ik de borstel pak om haar te borstelen komt ze er meteen aan rennen. Maar dat komt natuurlijk ook omdat ze ná het borstelen altijd een koek krijgt. 😊

En zoals je ziet zijn het voor Bella nu óók pom-pom-pom-poendagen. Als je baas een grote moestuin heeft heb je als koe toch maar een bruin leventje!

☆☆☆☆☆☆☆



En toen. Vanmiddag.



💥💥💥🎈🎈🎈🎈   GROOT NIEUWS!!    💥💥💥🎈🎈🎈🎈



Want ...... vanaf 1 januari is er op de Zonnehorst een nieuwe tuinder!!


En het isssssss ......

................... het is GIUSEPPE!!!!!

Giuseppe. We zijn er zo blij mee!

Och .... ik weet nog zo goed toen ik voor de allereerste keer op de Zonnehorst een middagje kwam helpen, dat Giuseppe en ik toen samen een walnootboom hebben uitgegraven en ergens anders opnieuw geplant. En hoe deskundig hij dat deed.

Dat is al jaren geleden. Maar hij vertrok weer, en ging werken als kok in een pizzeria. Op de Zonnehorst kwamen diverse kandidaten langs, om misschien de nieuwe tuinder te worden. Maar steeds ging dat niet door. Om allerlei redenen.

Giuseppe kwam terug. Op De Zonnehorst, op het land, voelde hij zich toch het aller-gelukkigst. Hij heeft er nu weer een jaar loeihard gewerkt, en laten zien dat hij een goeie tuinder kan zijn. Alleen ..... hoe financier je dat? Als je half twintig bent?

Giuseppe heeft aan vrienden gevraagd om hem te steunen. Om hem geld te lenen zodat hij het gereedschap en de bestelbus kan kopen, en het tuinderij-deel van De Zonnehorst kan overnemen.

Het was zó voor elkaar. Er zijn zoveel mensen die hem een warm hart toedragen, maar die ook graag willen dat de mooie en belangrijke Biologisch Dynamische tuinderij in goeie handen overgaat.

Dus .... zo zaten we vanmiddag met zo'n tien 'Vrienden van Giuseppe' om de tafel, en hebben we getekend voor een lening. Zodat deze harde werker en zeer fijn mens vanaf vandaag de tuinderij kan overnemen!

Vrienden. Zó belangrijk!

💝💝💝





Ik heb er ook weer zes bij. Zes nieuwe vrienden. Haha, er zijn er nu in totaal twaalf. Nog zes te gaan!

Fijn weekend!