Nieuwe en oude dingen, ik kwam ze de héle tijd tegen, de afgelopen dagen. Dwars door elkaar heen. Want nieuw en oud liggen soms vlak naast elkaar.
Zoals je misschien herinnert, had ik me voorgenomen om de hele maand januari niks nieuws te kopen. Alleen voedsel, en sommige dingen, zoals een tube tandpasta of bijvoorbeeld wat zaden voor de tuin, dat mag dan nog wel. Maar géén spullen. Géén kleren, schoenen, kadootjes, rommeltjes voor in huis, cosmetica, niks nada.
Nou, het is echt leuk om dat een tijdje te doen. Je moet om-denken. Sta je al met de gids van Ikea in de handen om een goedkoop ladenkastje te bestellen voor de zaden, en dan ineens denk je .... onéé .... niks nieuws kopen!! En dan tik je bij de Kringloop zomaar het perfecte kastje op de kop!
Ik denk dat ik er nog maar een maand aan vast plak. Doe je mee?
Recycle, en tweedehands, mag dus wél!
Zo ben ik al een tijdje op zoek naar een hele grote bak of ton, liefst van ijzer, met onderin een paar gaten, om straks alle opgespaarde as in te doen. Dan daarna moet er regenwater doorheen sijpelen. Als je dat opvangt, dan heb je een sterke loog oplossing, uit je eigen as. En daar kun je dan weer zeep van maken.
Dus géén gootsteen-ontstopper korrels meer nodig om zeep te maken! Want dat vind ik echt rotspul. Liever onze eigen as gebruiken.
Goed. Een ton met gaatjes dus. Maar die vond ik niet.
Wél vond ik een mega groot vergiet, in de Kringloop in Meppel. Wow!! Perfect!
Naast de Kringloper in Meppel is zo'n kanaal waar soms van die grote schepen aangemeerd liggen. Of deze heel oud is weet ik niet maar hij is mooi om naar te kijken. Zo'n groot en een beetje verwaarloosd schip. Wordt vast heel intensief gebruikt.
Om te .... wat? Baggeren ofzo?
Haha er is zelfs een ruifje ... woont daar ook nog iemand? Of is het nep? Ik durf niet naar binnen te kijken, dat doe je niet. Misschien staat wel iemand zich te wassen ofzo.
Mooi gezicht. Zo'n schip, midden in de stad. En dan dat oude verroeste koetsje ervoor. En met die zachte pastelkleuren van de lucht erachter. Alleen jammer van die auto die iemand er nou weer nét naast geparkeerd heeft.
Of wacht. Het is mijn auto. 👀
Verder naar Hoogeveen ging de reis. Want ik moest toch ook nog een paar nieuwe dingen kopen. Namelijk .... zaden! En die haalde ik dit keer bij Van der Wal, die nét verhuist is naar een splinternieuw pand.
Echt héél splinternieuw.
🍟🍡🍧🍩🍬🍭🍰
Pompompom. Dit is voor mij een soort Jamin.
Allemaal snoepgoed. Kijk nou, biologische doperwten, en dan een heleboel soorten. Ik heb natuurlijk wel mijn eigen zaden, maar neem toch een pakje snaps mee. Van die dikke zoete peulen, die je als peul én als erwt kan eten.
En gerst. Dáár kwam ik eigenlijk voor. Het verbouwen van allerlei kleine akkertjes met granen bevalt zó goed, dat er dit jaar ook een veldje met gerst komt.
Zomergerst.
Weer thuis, springt Brit bijna in de achterbak. 'Ook iets voor mij???' Ja hoor Brit voor jou is er een nieuw bot!
En voor mij een bescheiden voorraadje nieuwe zaden. Want het meeste heb ik al, van eigen teelt. Maar nieuwe dingen uitproberen hoort er ook bij. Zelfs dat zakje bloemenzaad, wat ze er nog bij gaven, daar ben ik dan weer héél benieuwd naar wat daar allemaal uit op gaat groeien.
De nieuwe zaden gaan in het gerecyclede kastje. Ik denk dat er nu wel genoeg zaden zijn. Ik denk dat het grote zaaien nu wel weer kan beginnen! Mijn handen jeuken!
Jullie?
🌱🌱🌱🌱🌱
Maar er waren de afgelopen dagen eerst nog wat andere dingen. Zoals gisteravond nog de cursus korfvlechten. En moet je kijken, twee splinternieuwe prachtige korven zijn al af!
Topkorven zijn het! Compleet met vliegopening en netjes afgewerkt. En dat gewoon van roggestro! Haha de mijne laat ik nog even niet zien hoor.
Vandaag ... pfjoei .... drukke dag. Vanmorgen weer begonnen met 'hopen keren' op het weiland. Na vier hopen is het echt mooi geweest. Dan moet je wat anders doen. Dus ging ik de spinningfiets uit de schuur halen.
Rondje trappen? Nee. Dat is passe. Och, ik werd er een beetje melancholiek van. Jarenlang heb ik lessen gegeven op zo'n ding. Wat wás dat altijd leuk. Zoveel enthousiaste mensen die klossend op de fietsschoenen en met hartslagmeters om de zaal inkwamen om een uurtje mee te trappen. De kantooruren eruit fietsen.
Even helemaal uit je dak. 😊
Nu staat hij in de fietsschuur. In de weg te staan.
Ik wilde hem niet wegdoen, want och ..... misschien ooit? Maar dat is onzin. Naast al het fysieke werk hier op de boerderij is spinnen gewoon uitgesloten. Dat gaat hem niet meer worden.
Daarnaast was er iemand anders die hem wel graag een tijdje wil gebruiken. En die iemand kwam hem vandaag ophalen. Samen met onze vriend Thomas, die er meteen even op ging rijden natuurlijk.
Thomas Braun, je weet wel, die al die boeken over wielrennen heeft geschreven. En ook over zijn fietsmaten, waaronder mijn eigen Paul!
Je snapt het wel, hij moest van mij even poseren. Het was zo'n mooi gezicht met dat hooi erachter.
Nou, dág fiets.
Géén gezweet meer op de spinningfiets, maar gewoon weer .... zweten bij de bulten. Want vanmiddag hebben we er ook nog vier gekeerd, Brit en ik. We zijn niet te stuiten!
Nu nog maar zes!
En wat óók nog moest gebeuren was vanmiddag even langs een school gaan, hier in Staphorst. Die school gaat aan de gang om de Eikenprocessierups aan te pakken, met nestkastjes en met inzaaien van bloeiende planten en nog veel meer.
Top! Zo'n school!
En wij, dat wil zeggen een aantal vrijwilligers van de vereniging, helpen de kinderen met het maken van de nestkastjes. Ik ging es kijken.
Mooi hoor. Jong geleerd oud gedaan.
Ik heb gevraagd aan de school of ik een reportage mag maken van het hele proces. Wie weet kunnen we met zo'n draaiboekje ook andere scholen enthousiast maken!
Nieuw en oud. Oud en nieuw. Oude dingen afsluiten en nieuwe dingen opstarten. Want niks blijft, alles stroomt.
Of zoiets. 😊
✨
.jpeg)
.JPG)
4 reacties:
Hoi Suzanne!
Wat een leuke vraag! En wat leuk dat we hier zelfvoorzienend-tips kunnen uitwisselen! Misschien hebben anderen er ook wat aan. Voor ik op de gerst kom, wil ik jou hartelijk bedanken voor je mooie blog met schitterende foto's, waar ik altijd graag lees. Ik geniet van de mooie sfeer van jou blog! Ik kan daar alleen niet reageren dus doe het hierbij! :))
De gerst. Nou, voor mij ook helemaal nieuw. Ik heb een boek over granen aangeschaft, wat je in de rechterkolom kunt zien 'Homegrown whole grains', en daar haal ik héél veel info uit. Door dat boek heb ik de 'moed' opgevat om gerst te gaan zaaien, al is het ingewikkeld om het te pellen.
Er staat veel in over de voordelen van gerst, het is echt heel goed voor ons maar ook voor de bodem. En ook voor de dieren! Er staat in hoe je het verbouwt. En er staat ook in hoe je het dan in de keuken kan gebruiken.
Even in het kort (er wordt een heel hoofdstuk aan gerst gewijd) ... je gebruikt het meestal in kleine hoeveelheden. Een paar kopjes maar per keer. Voor pap, of mengen met andere granen voor brood, of bijvoorbeeld gekookt, in groentenschotels.
Hoe je het pelt? In het boek staan, dat je die paar kopjes dan kort in de blender doet, en dan daarna bijvoorbeeld met een fohn eroverheen, of even zeven in de wind, dan komt het meeste kaf er wel af. Verder, door het malen en koken, wordt het beetje kaf wat achterblijft zacht, en is het eetbaar. En dat beetje kaf geeft je natuurlijk ook weer veel waardevolle vezels! Ook kun je vóór dit hele proces de gerst eerst nog even roosteren, dan komt het kaf er ook makkelijker af.
Nou, dat ga ik dus proberen. Haha, als de oogst lukt tenminste. Het is wel een heleboel gedoe weer, maar ja, dat is met alles, als je zelfvoorzienend wil zijn. Ik laat het je wel weten en zien als het zover is.
Jij (jullie) ook de hartelijke groeten en succes met zaaien straks weer! :))
(Oja, en we gebruiken natuurlijk ook een deel van onze granen voor de dieren. Koe en kippen. Dat hoeft uiteraard niet gepeld.)
Oh ik vergat nog iets, het graan voor de kippen maal ik altijd wel eerst. In zo'n speciale elektrische maler, waar je fijn tot grof kan malen. Mais en rogge en ander graan voor de kippen maal ik daar in op de grofste stand. Het is niet hetzelfde als een graanmolen, het is gewoon een grote emmer met een maler erbovenop met een hele sterke motor. Je kan daar tot tien kilo in één keer mee malen.
En voor de koe maal ik niks. Die kan alles verteren met al die magen! :)
Kraanschip Hendrik Antonie is van 1966.
Blijkbaar nog altijd in gebruik als kraan en overslag schip. Schepen gaat niet zo vroeg net pensioen.
Elke winter was het weer de vraag; welke zaden bestellen we bij X en welke bij Y. De een handelde namens Wouda zaden en de andere namens van der Wal en het ligt me bij dat er nog een derde zaadhandel was waarvan de naam me niet zo gauw te binnen schiet. De beide agenten hoorden tot de kennissenkring van mijn ouders en er moest dus ook bij beiden besteld worden om heen 'scheve' gezichten te krijgen. Ja, ja, het leven in de jaren ;'50 en '60 van de vorige eeuw kende ook zijn problemen.
Bij het zien van de foto's van het maken van de nestkastjes gingen mijn gedachten even terug naar de tijd dat ikzelf een timmeropleiding volgde. Als de timmerleraar, een meubelmaker van huis uit, dat bij ons zag dan hadden we een zeer slechte middag, want je ging met respect om met materiaal en gereedschap. Dan zouden we ter plekke een theorieles gehad hebben over hoe je splijten van hout voorkwam en hoe je een hamer hanteerde, die je nooit meer vergat. OOk al stonden we nog maar aan het prille begin van onze timmerloopbaan. Bij mij is die dan ook nooit gekomen, maar weet het desondanks nog wel. Ik knutsel nog steeds met veel plezier met hout, maar heb daarbij nog steeds, meer dan 60 jaar later inmiddels, het gevoel dat meneer Te Pas, ja zo heette hij echt, over mijn schouder meekijkt. Je kunt dus rustig stellen dat die twee jaar dat ik les van hem gehad heb, diepe indruk op mij gemaakt heeft.
Een reactie posten