Aardbeienbrood of aardbeientaart.

on zaterdag 11 januari 2020








Een taart bakken?

Niet moeilijk! Je neemt meel, suiker en boter, en wat ei en wat bakpoeder, en in een handomdraai heb je een heerlijk taartdeeg. Kán eigenlijk niet misgaan. Dan nog een lekkere vulling uitkiezen, en bakken maar.

Al jaren bak ik taarten en dan denk je dat het wel zo'n beetje onder de knie hebt. Maar nu, met alleen maar eigen ingrediënten, lijkt het wel alsof ik het helemaal opnieuw moet leren. De taarten die ik nu bak die lijken helemáál niet op taarten.

Ze lijken soms meer op brood. Of op jam. Of op brood met jam.







In plaats van suiker gebruik ik onze eigen stroop. Dat is natuurlijk veel minder zoet. Nou is dat niet zo erg, want daar wen je snel aan, maar de verhoudingen van het deeg kloppen nu helemaal niet meer. Stroop is vloeibaar, en het deeg wordt een plakkerige massa.

Ook mijn eigen meel, een mengsel van gemalen rogge en tarwe, is in gebruik héél anders dan volkorenmeel uit een pakje. Het deeg wordt meer zanderig. Korrelig.

Je kunt het haast niet uitrollen. Het blijft plakken.







En dan de vulling.

Onze eigen heerlijke aardbeien, uit de vriezer. Drie bakken. Die zijn natuurlijk eerst ontdooit, en vervolgens is daar wat stroop en wat maismeel aan toegevoegd, en het geheel verwarmd. Om het zoeter en ook wat dikker te krijgen. Maar het bleef toch een soort dunne jam.

Zó dun, het liep helemaal uit .... over het óók al dunne deeg.








Je ziet, dat ik maar gekozen heb voor een plaat-taart, want dat leek me handiger met al dat dunne spul.

Er moest ook nog een laagje deeg overheen, maar dat ging echt niet met het plakkerige deeg, dus heb ik het restant deeg er in stukjes eroverheen gestrooid.

Een aardbei-kruimel-plaattaart dus.






Aardbeientaart.

Je denkt dan aan zoiets als dit ........



Afbeeldingsresultaat voor aardbeientaart
                         


....... maar het werd vandaag dus dit ........







...... en dat is dan óók een van de consequenties van zelfvoorzienend-er leven.

Dat je de plaatjes in je hoofd moet bijstellen. Want wat je zelf teelt, oogst, en kookt, ziet er héél anders uit dan wat je om je heen en op de foodblogs ziet.

En om teleurstelling te voorkomen bij je visite, die aan gewone zoete taart gewend is, dan noem je het gewoon aardbeienbrood.

'Wil je een stukje aardbeienbrood?'
'Allemachtig wát een lekker aardbeienbrood,' zeggen je gasten dan. 'Het lijkt wel taart!' 😊


5 reacties:

Anoniem zei

Nou, hij ziet er heerlijk uit. 🙂
Om de aardbeienjam of moes had je beter wat maïzena kunnen gebruiken. En als je deeg te kruimelig is, dan is fiberhusk of vlozaad een goede oplossing daarvoor. Heb je gelijk ook extra vezels.

Lies zei

Een andere kijk op taart, maar misschien wel lekkerderrr…, Clarien !
Lie(f)s.

Wendy zei

Ik vind je benadering perfect!!!!

Daphne zei

Er meteen het idee dat het ook héél gezond is, en brood!!
Taart slaan mensen vaak af, maar een stukje brood wil iedereen wel.

Anoniem zei

Crumble is heerlijk en kun je ook prima maken met bevroren aardbeien. Ik maak het vaak en geef het ook aan gasten met wat slagroom erbij. Alleen maak ik het in een ovenschaal met het fruit onderin en kruimels deeg erop. Vaak deeg van havermout met amandelmeel en volkorenmeel + boter. Als je suiker bij de aardbeien doet en een lepel custard wordt het bijna taart! Maar helemaal zelfvoorzienend is het dan niet zoals jij het zou willen.