Een dagje kamperen.

Maart .... maart. 

Viooltjes en krokussen. En meer. Wat een inspirerende maand is het toch!! Alsof ál die kleuren en geuren en al dat leven .... aldoor maar opnieuw geboren worden. Elk jaar weer opnieuw. Al zolang als de aarde bestaat. Al eeuwig lang. 

Ongelofelijk! 

Wat wij mensen ook allemaal doen en laten ... wat wij ook bedenken ... wat wij ons ook verbeelden .... wat we ook meemaken .... het maakt uiteindelijk geen verschil. Want elk jaar opnieuw kruipen de krokusjes en de viooltjes en de speenkruidjes en ál dat andere leven .... weer opnieuw uit de bodem. 

Maar goed. Het is maart, en er is ook weer volop werk te doen. 😊😊

.... hoewel ..... de dieren daar anders over denken. Die zijn op het moment vrij lui, nu het voorjaar zich laat zien. Ze zitten nog dik in hun wintervet, en in hun warme winterpak, en ze gaan écht niet meteen aan het rennen .....

Wijzelf hadden vandaag een mini-overlegje, netjes op afstand, volgens de regels, met ons mini-groepje. Om inspiratie op te doen voor de komende periode. Om verslagen te maken van de werkbezoeken, al dan niet online, die we de afgelopen winter hebben afgelegd. 

We hebben ondanks Corona toch heel wat contacten gelegd hier in de omgeving, met mensen die ook graag de natuur willen beschermen en versterken. Het lijkt wel alsof Corona dat juist heeft versterkt, die behoefte om de handen uit de mouwen te steken voor de natuur! 

En Paulus, de man van Lia, was ondertussen buiten bezig met het allereerste begin van hun nieuwe moestuin. Dat wilde ik je ook even laten zien. Hoe simpel het kan zijn. Hij steekt rechthoeken uit, uit de grasmat. De graszoden gaan aan de kant, en er komt wat paardenmest op, van een buurman. Vijf of zes van die rechthoeken, en je hebt zomaar een moestuin. En je kan al een heel eind komen met je groenten!

   

Paulus en Lia hebben ook een stuk grond afgegraven vól met grind, van de vorige bewoners, en dat grind gaan ze weer hergebruiken voor een grindbak om het huis heen. Voor de waterafvoer vanaf het dak. 

En Editha kreeg voor een creatief project een doosje vol met van dat mooie grind mee. 

..............

Ondertussen, hier thuis, kom ik tot de ontdekking dat de groenten voor de koeien bijna op zijn. Er zijn nog wel wat pompoenen, een paar kratten vol, maar de voederbieten zijn gaan schimmelen in die bakken. 

Ik heb alles op een hoop gegooid. Nog een paar weken, dan is het op. Dan hebben we alleen nog hooi. Hopelijk dat het gras nu weer snel gaat groeien!

Eerlijk gezegd is het meeste werk altijd dat je al die spullen ook allemaal weer moet opruimen. Die bakken waar de bieten in zaten, daar zaten van die zware dakplaten op. Bij het opruimen daarvan ...... moest ik aan Dick Veldman denken. Dick en Klaasje Veldman waren de vorige bewoners van dit huis. 

Dick had alles goed voor elkaar. Alle spullen hadden een plek en alles was goed verzorgd. En daar hebben wij nog steeds profijt van. Helaas is hij het vorige jaar gestorven. Maar bij het opruimen van die dakplaten, keurig netjes onder het afdak, gaan mijn gedachten naar hem terug en zo blijft hij hier toch voortleven.

🌱🌱🌱🌱🌱

Oh ... en kom nog even mee naar de kas!!

Ook in de kas is het volop maart!! De eerste bietjes komen al boven de grond en de doperwten piepen tevoorschijn! En alle bloemen die in de druivenbakjes staan krijgen een klein scheutje water. 

 

Niet alleen in de kas begint het leven weer, maar ook voor ons raam, in de potjes voor het raam, waarin de stekken van kruiden al sinds december staan. Ook daar begint het leven. 

Die miniplantjes krijgen ineens allemaal worteltjes!

Het enige wat ik eraan gedaan heb, is zo ééns in de twee weken het water in de flesjes verversen. Verder hebben ze zich helemaal zelf gered, en hebben ze nu in maart ineens besloten dat ze gaan uitgroeien tot volwassen planten! 😊 🍀🍀🍀

stekken van zoete bataat

Over water gesproken ....

... wij zaten vandaag weer een dag zonder water. We kregen keurig een aankondiging van het waterbedrijf, dat van half negen tot elf uur er geen water zou zijn. Maar om twaalf uur en om één uur en om twee uur, nog stééds géén water. Om vier uur ging ik maar eens de weg op, om de mannen te zoeken, vóór ze naar huis gingen, waar of ons water bleef???

En wat bleek? Ale buren en iedereen had allang weer water. Alleen wij niet, omdat wij nét tussen twee leidingen in zitten, of zoiets. In elk geval, wij hebben tot morgen géén water. En dat is wat hoor!

Gelukkig staan de goeie trouwe jerrycans netjes op hun plek te wachten op dit soort 'calamiteiten'. En kunnen we dus gewoon bij de buren water halen.  

Je moet er maar de humor van zien, anders wordt je er chagrijnig van. Dat je om de wc door te spoelen een emmer water moet halen uit de sloot. 

En ineens besef je hoe afhankelijk je bent van gewoon .... water. Voor zóveel dingen gebruik je water!! Probeer het maar eens, een etmaal zonder!

 

Nou, ik beschouw het maar als een dagje kamperen! 😊😊