Familie boomplantdag.

on zaterdag 21 november 2020






Van de kinderen kreeg ik op mijn verjaardag in augustus tegoedbonnen voor bomen. Ik kon ze zelf dan uitzoeken. 


Zullen we dan een familie-boomplantdag houden? Hadden Paul en ik voorgesteld. En ja hoor, dat leek het kroost wel wat. En dat werd dan deze zaterdag. Ik moest eerst nog even langs Compagner om de nodige extra rubberen laarzen te kopen, want de meiden komen hier altijd op hun witte sneakers. En daar kan je géén bomen mee planten. In november.  


Natuurlijk begon de dag gewoon met een rondje dieren. Elke ochtend weer een mooi moment. De koeien naar hun plekje op de wei brengen, de kippen voeren, die vandaag zomaar de hoogte op zochten.


  










Hierboven zie je de negen kuikens met ma kip. Ze zijn al bijna net zo groot als hun moeder. 



🌳🌳🌳🌳🌳


En dan dus .... die bomen halen. Ik had het tot het laatste moment uitgesteld want hoe korter de boomkluiten boven de aarde staan hoe beter. In Staphorst is een hele beste boomkweker, Van Oosten, en daar reed ik heen. Maar hier vlakbij in Punthorst was alles afgesloten in verband met de aanleg van het fietspad.


Dus sloeg ik op het kruispunt rechtsaf, en reed door het bos, eerst over de Vijverweg, en dan via de Gorterweg, en dan sla je ergens weer rechtsaf, de Lommertsteeg in .... 









........ en dan ...... lijkt het bijna alsof je pardoes van de wereld af rijdt ...... want daar houdt de verharde weg zomaar op!


Ik heb er al eerder over geschreven, over die prachtige zandwegen, omringd door bomen en struiken, die hier nog in het landschap te vinden zijn. De eerste keer dat ik er per ongeluk op terecht kwam dacht ik dat ik verkeerd reed. Een zandweg. Dat zie je toch nergens meer?


Maar nu ik via die omweg, dwars over het land, naar Staphorst reed, kwam ik er dus weer over. En nu wist ik inmiddels wel dat het gewone doorgaande wegen zijn. Alleen, niet verhard dus. 


En zó mooi .....











Het is echt een uniek landschap. En gelukkig zien steeds meer mensen de waarde in van die zandwegen, met de prachtige flora en fauna eromheen, en hopelijk blijven ze bewaard. Ook al kan ik me voorstellen dat het met zwaar materiaal (trekkers met zware machines erachter) niet altijd handig is om door die plassen en geulen te rijden. Dan moet je écht even een ander weggetje nemen.


Ook met de auto was het voorzichtig manoeuvreren, hier en daar.


Aan het einde van de Lommertsteeg rij je dan weer een verharde weg op en zo kom je weer in de bebouwde kom. 






Nou, de bomen besteld, en ze kwamen ze bezorgen gelukkig, en toen daarna ook nog even langs de Zonnehorst. Henk beheert de waterbergingen, die achter ons weiland liggen, en ik wilde hem vragen of we daar wat jonge boompjes mochten opgraven voor in onze nieuwe wildernis.


Ik kon Henk niet zo snel vinden, maar heb toch een paar plaatjes gemaakt. Ook op de Zonnehorst is altijd veel te zien. Grote kratten met pas gerooide bieten, en een oude trekker, en je hebt zó weer een schitterend tafereeltje.






Henk vond het prima dat we boompjes uit gingen trekken in de waterbergingen, want die moeten daar toch worden gerooid. De waterbergingen moeten geen bos worden.


Nou, en vanmiddag om één uur arriveerde ons hulpteam, een deel van de kinderen, en gingen we eerst maar eens een stevige bodem leggen. Lekker uitgebreid lunchen en bijpraten. Hoe gaat het met jullie allemaal in Corona tijd?


Ik had onder anderen maisbrood gemaakt en bonensoep en pompoentaart, en toen pas bedacht ik me dat die drie gewassen ook toevallig samen op één veld zijn opgegroeid. Op de Indianenheuvels. Wat leuk om ze dan ook op tafel bij elkaar te zien! Mais, pompoen en bonen. De drie gezusters!






En toen, om twee uur vanmiddag, in een druilerige miezerregen, die de hele middag zou duren ..... 


...... aan het werk!!


















                     






Miezerregen ...... voor ons niet zo leuk. Maar voor de bomen was het top. Meteen vocht op de bomen en op de wortels.


We hebben in totaal acht vrij grote gekochtte bomen gepoot, en nog wel zo'n twintig berkjes en wilgen en elzen uit de waterbergingen. Henk kwam nog kijken en gaf de tip dat we bij die wilde opgeschoten boompjes écht niet een hele grote kluit hoefden uit te graven. En ook best wat van de wortels mochten afhakken. Daar kunnen die bomen best tegen.


Nou, dat maakte het werk meteen een stuk lichter! 


Toch was het al met al een aardige klus. Haha al die stadse handen die nu even aan het graven en spitten en sjouwen waren .... echt ..... respect hoor! Pikzwart waren de handen na afloop, en flink gezweet werd er ook.


En na afloop werd er weer goed gegeten, dat ook. En dat is óók weer een kringloop. We hebben met de hele familie vandaag onze energie gestopt in de aarde, de bodem, het land, in het versterken van de natuur, en dan krijgen we van het land daar weer héél veel energie voor terug. 


In de vorm van aardappels en broccoli en bieten en uien en lokaal rundvlees ..... en meer.







Ze zijn alweer weg. Bob reed. En zo maf als hij soms kan doen, zo mooi rechtop staan al zijn geplante bomen! En al die anderen ook! Heel erg bedankt allemaal jongens!! 😄😍👏


Allemaal een fijn weekend gewenst en tot volgende week!



8 reacties:

Anoniem zei

Lieve Clarien,

Dank je wel weer, voor het delen van een stukje van je leven, ik heb er met tranen in mijn ogen naar zitten kijken. ZO waardevol, en troostend en bemoedigend ook, juist in deze tijd, om te zien hoe jullie de wereld een stukje beter maken. Dank!

Marjolein.

Wendy zei

Wat leuk en gezellig om te zien Clarien. En warm gezin, zo belangrijk. Een fijne zondag.
Wendy

Willem zei

Een nieuw fenomeen lijkt te zijn geboren; de familieboomplantdag. Intiemer en vooral kleinschaliger dan de landelijke boomplantdag. Vooral nu verschillende groeperingen van mening zijn dat er meer mini-bosjes moeten komen voor een betere leefomgeving, lijkt mij een nationale familieboomplantdag een aanwinst. En als geboren en getogen Drent doet het mij natuurlijk ook goed dat daardoor de 'geriefbosjes' weer in ere hersteld worden.
Even voor diegene die geen idee heeft wat een geriefbosje is; gewoon een klein bosje met bomen en struiken waaruit, tot begin jaren '50, de buurtschap bezem-, vork- en harkstelen, berkenrijs voor stalbezems, braamstengels voor de bijenkorven, etc. betrok. Dat alles onder de noemer 'geriefhout'. Vandaar ook de naam 'geriefbosje. Elke ander lading die eraan gegeven wordt is strijdig met het oorspronkelijke doel, zeg ik maar even voor de aanhangers van het credo "a dirty mind is a joy forever".
Bij de foto's moest ik wel even denken aan mijn vader; heb, samen met hem veel boompjes en bomen geplant (en ook omgezaagd). Bij het planten hanteerde hij een bijna ijzeren protocol, waarvan de belangrijkste onderdelen waren; een ruim plantgat, de wortels goed spreiden, de juiste diepte, geen grote kluiten aarde in het plantgat, maar de aarde verkruimelen zodat het de wortels goed omsloot en de grond altijd aandrukken met de hakken richting de stam. Voor alles gaf hij desgevraagd een verklaring, behalve voor het laatste. Daar heb ik nooit een andere verklaring voor gehad dan "Doe het nou maar zo, wat zo hoort het". Later viel het me op dat de tuindienst van mijn toenmalige werkgever ook op die wijze bomen platte en verplantte en neem daarom voetstoots aan dat mijn vader gelijk had.

Toen ik midden jaren '90 een uitgebreide klus had in het gebied tussen Zwolle en Eemshaven heb ik ook met grote regelmaat gebruik gemaakt/moeten maken, van de vele (meestal goed berijdbare) 'stenen' zandpaden die dat gebied nog kent. Soms was het erg hinderlijk, maar vaker kon ik dan zwelgen in nostalgie doordat het me erg deed denken aan mijn geboortedorpje en dus ook voor mij een feest der herkenning werd.
Het enige nadeel van die zandpaden was dat bij nat weer de auto erg modderig werd. Maar op onze uitvalbases (Tjuchem en Dedemsvaart), hadden ze goedwerkende hogedrukspuiten.

Lies zei

Toch leuk, Clarien, als je een 'berg' ziet!
Zandwegen, bijna onvoorstelbaar... Heeft wel wat!
Je foto's 'spreken'!
Lie(f)s.

Anoniem zei

Hier in Zuid-Limburg heten de geriefbosjes hakhout bosjes. Ze werden voor exact dezelfde dingen gebruikt als de gerief bosjes.
Maar bij ons komt ook nog een andere vorm van kleine bosjes voor nl. in de vorm van graften. Dit zijn langgerekte bosjes op een helling. Deze zijn tegen erosie. Bij Natuurmonumenten onderhouden we deze om te voorkomen dat de traditionele omgeving verloren gaat. Dus als een boom volwassen is, kan het best zijn dat deze gekapt wordt om weer ruimte te maken om jonger spul uit te laten groeien tot boom.

Katleen zei

Wat een hartverwarmend verhaal toch weer. Wij voelen ons ook gezegend met onze 4 kinderen, waarvan er normaal 2 op kamers zitten, maar die nu weer allemaal thuis zijn. Gewoon omdat het zo leuk is om samen te studeren, samen te eten en even gek te doen aan tafel.
In dit vreemde jaar is het samen-zijn-genieten toch iets wat ik nog meer heb leren waarderen. En ik stuur bij deze ook heel veel warmte naar de mensen die hier ook mee lezen en misschien alleen thuis zijn... xx

Clarien zei

Dank jullie wel weer voor de fijne reacties!😊

ivoorwit zei

De Punthorst weer een stukje groener! Ik zal opletten als ik er langs rijd.
Leuk idee zo'n familieboomplantdag. Gezellig.