De Sandwich methode.

Ken je dat? De Sandwich methode?

Dat is een methode voor een slecht nieuws gesprek. Je moet iemand iets vertellen wat hij misschien niet leuk vindt. Dan gebruik je de Sandwich methode. Je verpakt de vervelende boodschap tussen een aantal vriendelijke opmerkingen of complimenten. Dat moet dan wel gemeend zijn, en is niet bedoeld als slijmerij. Het is bedoeld om het verhaal beter verteerbaar te maken voor de persoon in kwestie.

Vandaag gebruikte ik voor mijzelf de Sandwich methode. Ik moest de container opruimen, een ontzettende rotklus, waar ik elk jaar als een berg tegenop zie, omdat die container elk jaar op een of andere manier verandert van een opgeruimd geheel in een soort vuilnisberg. Dus, ik verpakte die  rotklus tussen leuke acties.

Om het beter verteerbaar te maken. ;-)

Om te beginnen, vanochtend lekker in de zon op de bank, met koffie en met alle boekjes en schriftjes. Ik heb de tuin-akties voor de komende weken in de agenda gezet. Ooit, lang geleden, maakte ik daar een overzicht voor, van wat je wanneer moet zaaien en poten en oogsten, en dat gebruik ik nog steeds.

En toen een paar andere leuke kwartiers-klusjes. De pompoenen opruimen bijvoorbeeld. Die zijn nu meest beschimmeld, maar een paar zijn nog te redden. We kunnen nog wel een maandje pompoensoep eten.

De horren poetsen. Dat is een makkelijk werkje met veel sop en veel water. Hond en katten vonden het geklier met water prachtig en liepen dus weer constant in de weg.

Ze verzonnen van allerlei interessante dingen zoals drogende schone horren omgooien.

Ik heb meteen het straatje geschrobd. En dat moest echt! Want ... van ons rieten dak valt steeds wat van die blubber. Dat is de bovenste laag van het riet, wat aan het vergaan is. En met de regen spoelt dat eraf, en dat maakt een spekgladde laag op de grond.

In het donker zijn we al zó vaak bijna uitgegleden op dit straatje, door die blubber. Maar nu is het dus weer even weg.

Ik vraag me wel af, met dat rottende riet, hoelang je met zo'n dak kunt doen. Dertig jaar, zei de rietdekker. Hm, maar dan moet er af en toe wel weer wat riet bij, denk ik. Anders houdt dit dak het écht geen dertig jaar.

Een ander kwartiers-werkje was .... rode bieten koken. Morgen krijgen we eters, een heleboel, en ze nemen allemaal een gerecht mee. Degenen die de soep verzorgen hadden mij gevraagd of ik alvast een pan bieten wilde gaar koken.

En dat ga ik nu even laten zien. Want over dat koken van de bieten wil ik iets zeggen. Wat je misschien al lang wel weet, maar misschien ook niet.

Rode bieten. Ze zijn heerlijk. En verschrikkelijk gezond. Dat wil zeggen, als je ze op de goeie manier kookt. Heel vaak zie ik in recepten staan: was en schil de bieten, snij ze in stukjes en kook ze gaar.

Dan rijzen mij de haren ten berge!! 😲😲😲  Zooooo jammer van al die gezonde sappen uit de biet! Die gooi je dan met het kookvocht weg!

Het moet andersom! Schil en snij de bieten nooooit vóór het koken! Maar was ze goed of schrob ze af met een groenteborstel. Het zand moet er wel af. Maar al blijft er een klein beetje zitten dat is niet zo erg. Dan breng je een grote pan water aan de kook en laat de bieten er aan hun staart (wortel) inzakken.

Eérst de diksten, en dan na een paar minuten de middelsten, en dan weer na een paar minuten de kleinsten.

Dan laat je de bieten op een klein vuur nog een kwartier zachtjes koken, en laat ze daarna nog maar even staan. Zie je hierboven hoe in deze pan met gare bieten háást geen bietensap in het water zit? Het water is amper rood. Alle goeie stoffen zitten nog ..... in de biet. 😊

Na het afkoelen kun je de schil en de wortel eraf wrijven, en ze verder verwerken. Dan heb je echt alle smaak er nog in, en hoeft er écht geen suiker toegevoegd, en amper zout. En niet alleen de smaak zit er nog in maar ook de vitaliteit natuurlijk.

(Het geldt ook voor andere groenten, maar vooral voor de rode biet, die zijn mineralen heel makkelijk verliest door vóór het koken te snijden en te schillen)

🍲🍲🍲🍲🍲


Nou. En toen dus kwam het middelste deel van de Sandwich. De container. 

------ zucht ----

Het miegelde er van de muizen. Maar Bossie en Billie wisten daar wel raad mee en hebben aardig meegeholpen bij de opruim actie.

En het is nu weer pico bello. Geen muis meer, en alles is nu ook weer terug te vinden. Ik doe het één keer per jaar, vlak voor het begin van het tuinseizoen, en eerlijk gezegd is het na een maand of twee al niks meer van te zien dat het opgeruimd was.

Wat nog wél moet, is al het gereedschap slijpen, en in de olie zetten. Maar dat is dan weer voor op een andere dag. En voor in een andere Sandwich! 💪

(Misschien denk je, dat klopt niet, zes uur en het is nog licht ... maar die klok daar is zo'n palletje van afgebroken en die kan je niet meer verzetten. Die staat voor eeuwig op de zomertijd)

En dan .... eindigen met een leuk werkje!

Tafel dekken! Voor dertien personen! En dan natuurlijk een stuk mooier dan normaal.

Morgen komen de fietsvrienden van Paul met eega's. Het is al een soort traditie geworden dat ze hier ééns per jaar met z'n allen komen. En wijzelf hoeven niet te koken. Dat doen zij allemaal. En dat is erg leuk, als iedereen in potten staat te roeren en schalen uit ovens haalt en mooie toetjes fabriekt, en jezelf lekker achterover kan zitten.

Beginnen en eindigen met iets leuks. Dat moet je eigenlijk elke dag doen!

🙋😉😊