 |
Langs de sloot, van de week, een praatje met overbuurman. Over dat het kouder wordt. En dat ik de koeien graag 'thuis' wil hebben.
Even draaien op het weiland, en met een grote boog kwam hij precies uit voor de opening van de paardenbak.
Rust, ervaring, kennis, én de goeie spullen. Dat is wat je nodig hebt.
En dat is nou precies wat ik allemaal niet heb. Gelukkig zijn er dan buren. Net als de vorige keer, toen we ook goeie hulp kregen, kwam nu alles ook op z'n pootjes terecht, letterlijk, en stonden moeder en dochter klokke twaalf ..................
................ zomaar pardoes in de paardenbak!
Ik kneep hem eerst nog wel. Klopt de omheining wel? Staat overal genoeg stroom op? Stappen ze niet in de nieuwe voerbak? Want dat was gewoon de oude hondenkar, die was vastgeklemd onder de ijzeren rand.
Maar nee ze stappen niet in de bak. Ze eten gewoon het voer op. Verder niks.
En ontsnapt zijn ze ook nog steeds niet. Terwijl we soms als we met Brit wandelen wel eens een hek openzetten, dan is overal de stroom eraf. En dan vergeet je wel es dat hek weer dicht te doen. Dat is even iets om beter op te letten.
En af en toe even stiekum checken of de koeien niet tóch per ongeluk over het erf paraderen of over de weg.
Maar nee. Ik geloof dat ze het wel lollig vinden op hun nieuwe plekje. Alleen ..... één ding is sneu. Na de verhuizing heeft Bella besloten dat dochter Bonnie ineens niet meer bij haar mag drinken!
Een soort versneld verspenen lijkt het wel. En Bonnie is het er niet mee eens. Ze klaagt steen en been. Boe-hoe-hoe!! Maar telkens als ze weer bij de uier komt rent Bella bij haar weg. Of ze schopt achteruit. Het is een strop voor Bonnie, maar er is niks aan te doen.
Acht maanden oud. Moeders is er klaar mee.
Ja en zo zijn we de hele week druk geweest met het voorbereiden voor deze verhuizing. Echt een opluchting dat het gelukt is. Lang leve de goeie buur!
En nu is er weer tijd voor andere dingen.
Gisteravond was het kerstdiner van Paul's werk. Paul vertelde in zijn speech dat hij gaat stoppen met zijn huidige functie. Per april. Hij gaat een andere richting uit. Wel nog binnen hetzelfde bedrijf.
Ik ben het wel gewend. Elke vijf tot zeven jaar ongeveer gaat bij hem het roer finaal om. Een hele andere functie, of naar een groter of kleiner bedrijf. Even weer 'in het diepe'. Om de geest scherp te houden, en plezier in je werk. Dat vindt hij.
Ik heb dat ook. Dat je af en toe in je leven weer helemaal van scratch af aan wil beginnen met iets totaal nieuws. Ook al betekent het dat je bepaalde zekerheden (even) kwijtraakt. Financieel vooral. Maar, nieuwe dingen leren, nieuwe uitdagingen oppakken. Dat is wel wat waard.
Terwijl wij aan de boemel waren, pasten Marlieke en haar vriend Senne op huis, haard en dieren. Ze hadden verder nog een weekend vol leuke plannen voor de boeg. Maar helaas .... een acute buikgriep gooide roet in het eten.
Dus ..... hadden wij weer even een kind op de bank. Of toch maar in bed.
😴😴😴
Terwijl in de paardenbak kind Bonnie nogal pardoes 'het huis is uitgezet' komt er hier in huis juist eentje weer even onder moeders vleugels.
Het kan verkeren.
Tot maandag weer! 😊
'Ik wil wel helpen met de koeien,' zei hij, 'dan probeer ik het eerst even alleen, dat is mooi rustig. En mocht dat niet lukken dan vragen we er wel wat meer volk bij, om op te drijven.'
Buurman is koeienboer, en hij vervoert regelmatig koeien en pinken en kalveren van het ene weiland naar het andere. Ik was erg blij met zijn aanbod, dat wil je wel geloven zeker! Want Bonnie is niet zomaar een kalf. Die laat zich echt niet makkelijk vangen in een open weiland.
En ..... het lukte hem ook nog! Voor ik er erg in had kwam hij vrijdagochtend het erf oprijden met het tweetal in de grote kar.
Even draaien op het weiland, en met een grote boog kwam hij precies uit voor de opening van de paardenbak.
Rust, ervaring, kennis, én de goeie spullen. Dat is wat je nodig hebt.
En dat is nou precies wat ik allemaal niet heb. Gelukkig zijn er dan buren. Net als de vorige keer, toen we ook goeie hulp kregen, kwam nu alles ook op z'n pootjes terecht, letterlijk, en stonden moeder en dochter klokke twaalf ..................
................ zomaar pardoes in de paardenbak!
Ik kneep hem eerst nog wel. Klopt de omheining wel? Staat overal genoeg stroom op? Stappen ze niet in de nieuwe voerbak? Want dat was gewoon de oude hondenkar, die was vastgeklemd onder de ijzeren rand.
Maar nee ze stappen niet in de bak. Ze eten gewoon het voer op. Verder niks.
En ontsnapt zijn ze ook nog steeds niet. Terwijl we soms als we met Brit wandelen wel eens een hek openzetten, dan is overal de stroom eraf. En dan vergeet je wel es dat hek weer dicht te doen. Dat is even iets om beter op te letten.
En af en toe even stiekum checken of de koeien niet tóch per ongeluk over het erf paraderen of over de weg.
Maar nee. Ik geloof dat ze het wel lollig vinden op hun nieuwe plekje. Alleen ..... één ding is sneu. Na de verhuizing heeft Bella besloten dat dochter Bonnie ineens niet meer bij haar mag drinken!
Een soort versneld verspenen lijkt het wel. En Bonnie is het er niet mee eens. Ze klaagt steen en been. Boe-hoe-hoe!! Maar telkens als ze weer bij de uier komt rent Bella bij haar weg. Of ze schopt achteruit. Het is een strop voor Bonnie, maar er is niks aan te doen.
Acht maanden oud. Moeders is er klaar mee.
Ja en zo zijn we de hele week druk geweest met het voorbereiden voor deze verhuizing. Echt een opluchting dat het gelukt is. Lang leve de goeie buur!
En nu is er weer tijd voor andere dingen.
Gisteravond was het kerstdiner van Paul's werk. Paul vertelde in zijn speech dat hij gaat stoppen met zijn huidige functie. Per april. Hij gaat een andere richting uit. Wel nog binnen hetzelfde bedrijf.
Ik ben het wel gewend. Elke vijf tot zeven jaar ongeveer gaat bij hem het roer finaal om. Een hele andere functie, of naar een groter of kleiner bedrijf. Even weer 'in het diepe'. Om de geest scherp te houden, en plezier in je werk. Dat vindt hij.
Ik heb dat ook. Dat je af en toe in je leven weer helemaal van scratch af aan wil beginnen met iets totaal nieuws. Ook al betekent het dat je bepaalde zekerheden (even) kwijtraakt. Financieel vooral. Maar, nieuwe dingen leren, nieuwe uitdagingen oppakken. Dat is wel wat waard.
Terwijl wij aan de boemel waren, pasten Marlieke en haar vriend Senne op huis, haard en dieren. Ze hadden verder nog een weekend vol leuke plannen voor de boeg. Maar helaas .... een acute buikgriep gooide roet in het eten.
Dus ..... hadden wij weer even een kind op de bank. Of toch maar in bed.
😴😴😴
Terwijl in de paardenbak kind Bonnie nogal pardoes 'het huis is uitgezet' komt er hier in huis juist eentje weer even onder moeders vleugels.
Het kan verkeren.
Tot maandag weer! 😊
4 reacties:
Ik ben nog van de generatie die opgegroeid is met de gewoonte dat het kalf vrijwel direct na de geboorte bij de koe weggehaald werd. En dat de koe zo'n 3 maanden voor het afkalven drooggezet werd. Dat houdt in dat, meestal van de ene op de andere dag, gestopt werd met melken. Ik neem aan om de koe reserves te laten opbouwen voor de komende bevalling. Als ik het me goed herinner kregen 'drooggezette' koeien ook altijd een paar extra krachtvoer, in de vorm van lijnkoeken. Die koeken werden in mooie kartonnen dozen afgeleverd en op die dozen waren we als kinderen dol, want je kon er de leukste maskers van maken en nog veel meer. Ideaal kinderspeelgoed.
Aangezien je enige tijd terug schreef over het bezoek van de inseminator, neem ik aan dat jouw koe zelf het moment van 'droogzetten' heeft gekozen. Bij mijn weten is de draagtijd van een koe tussen de 39 en 41 weken, dus reken aan de hand van de inseminatiedatum maar uit wanneer er gekalfd wordt. Om de datum te berekenen wordt er geloof ik, uitgegaan van een draagtijd van 280 dagen. Maar ik ben lang genoeg weg van de boerderij om dergelijke zaken niet meer paraat te hebben.
Fijn, zulke buren !
Fijne buren zijn zoveel waard. Maar ik denk dat ze van jullie ook heel veel plezier hebben en zo hoort het ook. Voorlopig zien we jullie niet in het programma 'De rijdende rechter':-)
Arme Bonnie, zo opeens niet meer drinken bij haar ma. Gelukkig dat de verhuizing goed is gegaan. Zo zie je maar dat je zorgen maken niet zoveel zin heeft, he?
Heel goed van Paul dat hij iets anders gaat doen. Ik heb het ook steeds gedaan toen ik nog voor geld werkte, maar ook nu nog.... en het is heel goed voor je. Je roest in ieder geval niet vast. Veel succes gewenst!
Wie goed doet (doe jij zóóó vaak, Clarien), goed ontmoet !
De verhuis is ook voor Bella/Bonnie een stap in de nieuwe richting.
Alle succes gewenst voor Paul, en beterschap voor Marieke.
Lie(f)s.
Een reactie posten