Vanmorgen toen we wilden wandelen, na het voeren van de dieren, was de riem van Brit weer eens spoorloos. Zoeken Brit! Waar is de riem?
Hij lag gewoon op de paal, precies waar ik hem gisteren had neergelegd. En hij was bevroren.
En achter die riem .... werd het ochtend.
We liepen de hele ronde ademloos te kijken. Nou ja ik dan. Brit zag niks die was op hazenjacht. Zó verschrikkelijk mooi was het ..... echt een heilige ochtend.
En zo ongeveer rond half negen, toen kwam de zon op, en toen werd alles weer gewoon. Het magische was toen verdwenen. Dat heb je alleen .... vlak vóór de zon opkomt.
Alles werd licht, en het ijs op de planten en hekken smolt langzaam weg.
Maar de zon verdween weer snel. En het werd kil hier. Ik was liever binnen gebleven .... maar uiteindelijk toch maar, gehuld in wollen lappen en mutsen, naar buiten gegaan. Voor één klus. We hebben de kuilen in het weiland dichtgegooid, Brit en ik. Met aarde uit de paardenbak.
Die kuilen, hoe die daar komen? Geen idee. Jij Brit? Maar Brit wist ook van niks. 👀
Wat later, in de achterste schuur, wéér wat aan de hand. Ja het is hier een kermis hoor. Nu waren er een paar kippen de héle strobult uit elkaar aan het halen. Overal lag los stro. Brit zich ermee bemoeien natuurlijk. BLAFBLAF dat gaat zomaar niet!! OPRUIMEN die zooi!!
Er bleek dat één hennetje een mooi rond nestje had gemaakt in het hooi voor de koeien, dat in een kruiwagen lag. Daar zat ze lekker zacht, een eitje in te leggen. Ko de Haan zat ernaast, als haar beschermer. Echt lief.
Ik greep Brit vast, wij de paardenbak weer in, en Ko de Haan kwam ons nog achterna. 'En nu wegwezen jullie!!' kwam hij nog even kraaien. Haha die Ko, wat een held!
En na de lunch heb ik er een lekker warm middagje 'kokkerellen' van gemaakt. Er lagen nogal wat stiefkindjes hier en daar, die nodig verwerkt moesten worden.
Zo hebben we heel veel tomaten. Alles wordt rijp, ook de allergroensten. We kunnen er niet tegen eten, en sommigen gaan al rimpelen. Dus die gaan de pan in!
De helft van de tomaten, de lelijksten, daar gaan we weer saus van maken. Dit keer wordt het pittige saus, met veel uien, gember, knoflook, rode peper, kerrie, appelazijn, zout, en een restje versuikerde honing.
Ook kruiden natuurlijk.
Salie, rozemarijn en tijm. De kruiden waren allemaal nog bevroren, hun plek in de tuin lag nog in de schaduw. Eenmaal binnen .... smolt het ijs weg .... mooie glasheldere druppeltjes werden het ....
Eerlijk gezegd vind ik het nogal een gedoe, met verse kruiden. Al die blaadjes van die takjes ritsen ... fijnsnijden of snipperen ..... pffff ..... wat een werk. Dan liever een snelle methode. De hele bubs even afspoelen en dan in een stuk kaasdoek wikkelen, en in een pannetje met een halve liter water aan de kook brengen.
Als het kookt zet je het in de hooimadam, of in je dekbed, en laat een half of heel uur trekken. Zakje eruit, uitwringen, en je hebt een heerlijke kruidige basis voor soepen en sausen.
En daar gingen dan de tomaten in, zo'n vier kilo, en vier grote uien, één knoflookbol, en een duimlang stuk gember, geraspt.
Als het gaar is, pureren, en daarna ik heb de helft door een roerzeef gedraaid. Zodat er wel wát pitjes en vezels in blijven zitten, maar ook weer niet zoveel.
Dan breng je het op smaak met de specerijen en het zout, en de azijn en honing, of suiker, goed proeven, en weer even opkoken. Dan in schone potjes. Dichtdraaien, een paar minuten op de kop zetten, en weer rechtop. Net als bij jam. Het is eigenlijk ook jam.
Voila. Een kind kan de was doen.
Haha. Altijd zo grappig, dat ploppen.
Ja en ik weet dat er stiften zijn om op glas te schrijven. Véél handiger dan etiketten. Maar ja. Ik heb nog een paar honderd van die etiketten liggen ...... ooit in een prepperbui gekocht.
De pepers .... die gaan ook in een potje. Wel voorzichtig doen. Als je je rode pepers hebt gemalen, en je hebt jeuk aan je oog bijvoorbeeld .... oei ..... niet wrijven!! (dat deed ik dus wel)
Leuke werkjes zijn het!
En toen was het alweer half vier en moesten de dieren alweer allemaal eten hebben. Dat gaat ook gewoon door, elke dag.
En toen was het vijf uur en moesten wijzelf alweer eten hebben. Dat gaat ook gewoon door, elke dag. Kijk, ons maaltje ..... ziet er goed uit nietwaar?? 😅
Nee serieus, je zou toch zweren dat het de emmer voor de koeien was ... met al dat zanderige eten erin, aardappels met uitlopers en al ....
.... maar nee hoor, het is echt ons eigen eten. Nét opgegraven, en een deel komt uit de kratten in de koelcel. En wacht maar ..... het komt goed!
Zie je? Na het wassen, en snijden, komt er echt prachtig voedsel tevoorschijn. Kruidige pastinaak, zoete biet en wortelen, stevige aardappelen en lekkere knapperige mosterd-achtige witte kool.
En uien. Die eten we eigenlijk overal bij.
De groenten gaan in de oven, roosteren, met olie, kruiden, snufje honing, en zout. Eérst de aardappel en wortelblokjes, dan na tien minuten de biet en pastinaken erbij. Die zijn zachter, en dus sneller klaar.
En de kool wordt héél fijngesnipperd gegeten, als salade, met gesnipperde ui, wat oude kaas en wat mozzarella, dille, peper, wat tomaatjes, yoghurt, en een grote schep zelfgemaakte mayonaise.
Als een emmer zanderige stumpers kwamen ze binnen, maar na drie kwartier heb je je bord vol met knapperig en pittig superfood!
Al dat eten elke dag .... je kan er stil van worden. Het heeft eigenlijk ook bijna iets 'heiligs' om zo met voedsel bezig te zijn.
Heilige ochtend, heilige middag .... óók een heilig avondje? Nou, neu. We doen er niks aan, Paul en ik. Sinds de kinderen allemaal het huis uit zijn is het niet te plannen.
Prima zo.
12 reacties:
Hier ook niet ook. Wat een heerlijke foto's. Groetjes
Wij ook niet meer. Vind Sinterklaas altijd een echt kinderfeest, kinderen genieten, als ze klein zijn, nog volop van de hele sfeer en de magie van het feest, en de ouders genieten mee. Heb ik mooie herinneringen aan.
Pure poëzie, Clarien, jouw vroege ochtend !
En dan dat hennetje..., ahhh…
't Water loopt me weer in de mond, heb ik wel vaker als ik 's avonds la(a)t(er) je eetfotootjes bekijk. 'k Hoor de bokaaltjes bijna 'ploppen' !
Hier kan ook van elk plan afgeweken worden...
Lie(f)s.
Ja hoor, hier vieren we sinterklaas. We hebben nog één gelovig kleinkind dus zitten we nog helemaal in de sfeer. Maar zelfs zonder dat zouden we het vieren. Gewoon een kleinigheid voor elkaar kopen, grappig gedicht erbij en de nostalgie viert hoogtij.
Ik geniet elke dag van je blogs, dat is jouw cadeautje aan ons, de lezers. Dankje Sinterklaasje!
De tijd dat we nog sinterklaas vierden ligt ook bij ons al ver achter ons. De kinderen zijn al jaren de deur uit en kleinkinderen hebben zich tot nu toe nog niet aangekondigd. schoonkinderen ook niet.
Sinterklaas in mijn eigen kindertijd was vrij verwarrend. Ben opgegroeid op een boerderij met een rieten dak en uit dat dak plukten we een rietstengel om een pijl van te maken voor de pijl-en-boog. Daarmee mocht je in mijn kindertijd nog 'gewoon' spelen, dit even ter informatie voor de huidige generatie (jonge) ouders. Voorwaarde was wel dat je ouders of inwonende opa dat niet zag, want anders zwaaide er wat. Voor mijn toch wel zachtmoedige vader een reden om bepaald hardhandig te worden.
Wel werd mij als klein kind al ingeprent dat Sinterklaas met zijn paard over het dak liep. Opgegroeid met paarden wist ik drommels goed dat paarden dat beslist niet konden, ze waren gewoonweg niet lenig genoeg om op het dak te kunnen klimmen, en bovendien; wij kregen straf als we een rietstengel uit het dak plukten en zo'n paard mocht er straffeloos overheen lopen met zijn lompe poten. Vergaand oneerlijk.
Het moment dat ik mijn geloof in Sinterklaas verloor was, achteraf bezien, een moment van groot inzicht, maar heeft mijn kijk op paarden niet echt beïnvloed.
Leuke post weer! Wat was het mooi hè!!! Ik genoot ook met volle teugen. Alleen was mijn rondje wat korter.
Bevroren kruiden vind ik altijd heel makkelijk.
Ik ris de bevroren blaadjes er af en verkruimel ze gelijk. Niet ontdooien dus gelijk gebruiken.
Met boerenkool gaat dit ook. Scheelt zoveel werk! 😉
Maak eens een kruidentuiltje voor in de saus of in de soep of in ... - enkele laurierblaadjes met daarin tijm, rozemarijn, salie, ... met daarrond een keukentouw om ze bij mekaar te houden. Je laat dit meekoken de ganse tijd en nadien gewoon één ding eruit vissen. Jeroen Meus, kok van "Dagelijkse Kost" - vlaams kookprogramma - doet dit dikwijls. Ik intussen ook.
Wat weer een heerlijkheid !
Wat lees ik dit toch altijd met veel plezier. dat wilde ikgewoon even zeggen.
Lief hoor, die reacties. Krijg ik toch nog een sintkadootje!! :))
Mooie foto's zeg!
groetjes
Hebben we nu ook ontdekt,groenten uit de oven soms met kip,knolselder pwortelen en aardappelen.Mooie fotos,ik lees alle dage met plezier je blog,goed geschreven en vlot te lezen.
Een reactie posten