Sinds wij een kat hebben is onze voorraad kerstballen gehalveerd. Bekkie vindt het namelijk prachtig om ballen uit de boom te pingpongen. Pats pats pats
Nu hebben we dus haast geen ballen meer. Ik vind ze mooi, al zijn ze misschien passé .... want ze glanzen zo mooi, en je ziet alle lichtjes erin weerspiegeld.
Zelf iets knutselen is ook leuk. Dit hierboven is allemaal tuin, behalve de lichtjes. Dat kan je zelf echt zó maken. Je hebt alleen maar een extra boortje nodig, zo'n ding om grote gaten te maken. Verder wat stukken hout en wat hulst. En wachine lichtjes.
Maar goed, die dingen zijn inmiddels allang weer verdwenen uit ons leven, en dit jaar hebben we dus haast geen ballen. Maar wel een boom.
Liek was weer wat opgeknapt en hielp met optuigen. De ballen (die er nog waren) liet ze links liggen. 'Zullen we dit jaar alleen houten dingetjes doen mam?'
Ja hoor, dat is best. Alleen hadden we niet zoveel houten dingetjes.
Ik ben vandaag es gaan kijken in de winkels en het viel me op dat het glimgehalte van de kerstversiering een stuk lager ligt. En dat er veel nijverheid voor in de plaats is gekomen.
Nou ja, het is wel nep-nijverheid, want het is natuurlijk gewoon uit de fabriek. Maar toch, er is schijnbaar meer behoefte aan gebreide poppetjes en houten rendieren en stof en vilten gezelligheid, dan aan plastic en glitter.
Dat is winst!
Sommige dingen kun je met een beetje handigheid zelf maken. Als je er tijd voor hebt, tenminste. En anders haal je gewoon zo'n doosje met dertig houten sneeuwvlokken.
Alleen maar 'houten dingetjes' in de boom.
De ballen mis je niet.
En de trend naar duurzamer, handgemaakt, natuurlijk materiaal, daar kan je alleen maar blij mee wezen. Al komt het dan uit de fabriek.
Alleen Bekkie vindt het maar niks. Die vindt de kerstboom nu geen bal meer aan.
.jpeg)
.JPG)
4 reacties:
Vorig jaar had ik een sobere kerst. Even geen zin in net na het overlijden van mijn vriendin. De kinderen wilden wel een boom. Ik heb er alleen lichtjes in gehangen. Gewoon omdat het leven wel door gaat, maar wel anders.
Toch vond ik het wel mooi. Ik heb ook een jaar gehad dat ik alleen alle kerstkaarten er in hing. Nu hangen er weer herinneringen in van vroeger....
Een boom met alleen natuurlijke materialen lijkt me ook heel mooi😀
Ach die Bekkie !
Kun je de overgebleven ballen niet alsnog in een plantje hangen , binnen bereik van Bekkie ?
Heeft ze toch nog een leuke Kerst .... !
Goede Kerstdagen alvast ,
Clazien.
De kerstboom was in mijn kindertijd te omschrijven als een driedaags project. Een paar dagen voor Kerst werd uit het bos een geschikte kerstboom gehaal. Meestal de top van een volwassen spar. Bij voorkeur uit ons eigen bos, maar als daar geen geschikte kerstboom voorhanden was, dan waren ook het naastgelegen bossen en bosjes niet veilig. Een kerstboom kopen stond mijlenver van ons af en achteraf betwijfel ik zelfs of er in de vijftiger jaren op het platteland wel kerstbomen verkocht werden. In ieder geval niet in de bosrijke omgeving waar ik woonde.
In de week voor kerst werd de boom dus gekapt (geoogst) en in de schuur opgeslagen. Pas de avond voor Kerst werd de boom opgetuigd met slingers, ballen, knijpvogeltjes, en nog veel meer, vooral blinkend spul. Er werden filterwatten voor de melk 'geplukt' en over de kerstboom uitgestrooid bij wijze van sneeuw en waar ik, mijn broertjes en zusjes beslist ook, het meest in geïnteresseerd waren, was het moment dat de kerstkransjes, koekjes of chocolade, in de boom gehangen werden. Dat was nog belangrijker dan de kaarsjes. Echte!
Op de avond van eerste kerstdag mochten de kaarsjes branden en als ze op waren was het feest over. Pas de tweede Kerstdag werd het echt interessant; dan mocht er nadat de kaarsjes opgebrand waren, een kerstkransje uit de boom gepakt worden en opgegeten. Diezelfde kransjes waar je al twee dagen tegenaan gekeken had en steeds lekkerder leken te worden. Wat smaakten ze lekker! Later leerde je de begrippen 'vasten en onthouden' in de vele betekenissen, maar voor ons kinderen waren dat de voorbije dagen al.
Als de kerstdagen voorbij waren werd de boom weer afgetuigd en gedegradeerd tot aanmaakhout voor de (kook)kachel en nam het leven van alledag ons weer in de greep. Ik had nog een relatief voordeel dat op de 27e december mijn kameraad jarig was en had dus nog een extraatje, maar ook verjaardagen waren een stuk soberder destijds.
En toch, ik ben er nog steeds niet achter of het toen echt slechter was dan nu. Een voordeel heeft de tegenwoordige tijd wel; ik typ dit relaas in een aangenaam verwarmde kamer. In mijn kindertijd hadden we slechts een kamer verwarmd en had ik dit moeten typen in een onverwarmde kamer en verkleumde vingers.
Jouw 'zelfgeknutselde' is mooi, waardevol, Clarien !
Lie(f)s.
Een reactie posten