Wát eet je?

 

De barometer schoot hier heen en weer vandaag. Eerst vanmorgen, bewolkt, en benauwd warm. In de middag zonnig en nóg warmer. En vanavond was het heiig, en nog steeds warm, en werd het ineens heel donker. 

Ik was nog op de tuin en stond aardappels te rooien, maar ben toen maar gestopt. Het leek me niet slim om te werken met een ijzeren spitvork onder aanrollende onweerskoppen.

En nu, onweer. Wind en regen en bliksem. We zijn binnen. Brit de angstige hond ligt pal onder mijn stoel. Buiten is het afgekoeld. Voor mij als lage-bloeddruk-persoon een verademing!

Vanmorgen begon ik met pruimen plukken. We moeten ze écht plukken, want als ze op de grond vallen zijn de kippen er als de kippen bij. De pruimen worden ontpit en gaan in kwarten in de vriezer. 

Nu met dit onweer zal de rest van de pruimen inmiddels ook wel op de grond liggen. Dus morgen zorgen dat we eerder zijn dan de kippen. 

Na de pluk kwam Janet langs. Zij woont hier vlakbij. We hebben samen boven de kaart gezeten en  gezocht naar een mogelijkheid voor een 'ommetje' ergens rondom ons dorp. Dat doen we in overleg met de Dorpsraad. Het viel niet mee. Bijna overal kom je op particuliere grond. En dan moet je dus vragen of ze een 'kuierpad' over hun land willen.

Maar goed, wie niet waagt die niet wint. Hopelijk lukt het en komt er binnenkort een mooi Punthorst 'wandel-ommetje' bij, met groen en bloei erlangs!

Daarna was er weer tuinwerk. Aardappels oogsten. Het loof leg ik voorlopig terug, als bescherming voor de bodem. De aardappels blijven de eerste 24 uur ook op het land liggen. Door zon en wind krijgen ze een sterkere schil en zijn ze minder kwetsbaar.  

En daarna heb ik het pompoen-vak weer van wat compost voorzien. Het kan nu nog. De pompoenen zijn al wel aan het ranken maar je kan er nog tussendoor. 

Over een week of twee is het hele vak één grote groene massa.

Midden op dat vak heb ik drie rijen bloemen gezaaid. Daartussen komt ook allemaal wild kruid op zoals knopkruid en perzikkruid en grasjes. Maar dat mag daar ook blijven staan. Aardig he?

Ik ben erg benieuwd hoe dat er uit gaat zien over een paar weken. Er staan zonnebloemen en afrikanen en mosterdkruid en goudsbloemen en korenbloemen. En nog veel meer. Of zal alles worden bedekt door de rankende pompoenen? 

Afwachten!

En ook vandaag kwam ik weer thuis met een mand vol oogst. Ook weer een paar van die mooie chioggia bieten. Ik zette ze alvast te koken, voor een salade voor bij het avondeten. En voor de lunch maakte ik .... andijviesoep.

Nou dat klinkt natuurlijk heel raar. Andijviesoep. Maar op Moeskers Moestuin is alles mogelijk. 😄

We hebben nou eenmaal erg veel andijvie, iets wat de slakken dus niet lusten. Wij lusten het wel maar je wil ook weer niet élke dag stamppot eten. Ik had nog een restje doperwtensoep staan. Daar heb ik twee koppen water bij gedaan, wat kruidenpasta, en twee geraspte aardappels en een fijn gesneden krop andijvie. Dat alles tien minuutjes gekookt, en toen de staafmixer erop.

Ook Paul kreeg een kom soep, op kantoor. Hij zat net in een teams meeting, en de collega vroeg wat hij daar kreeg. 'Andijviesoep.' zei Paul. 

'Wát eet je?' 

'An-dij-vie-soep!' 

Ik hoorde de collega lachen. Die zal wel gedacht hebben .... nou geef mij maar kippensoep! Maar het was weer superlekker hoor. Met een heel geraffineerd klein bittertje. 🤗

En dan de bieten. Die waren dus gekookt, maar toen niet zo mooi meer van kleur. Een beetje bleekjes. Ik wreef de schil eraf en sneed ze in dikke schijven voor een salade. Samen met wat er verder in de mand zat. Komkommer, ui, peterselie, en een paar pruimen.

Sausje erbij van mayo, mosterd en wat kruidenpasta. Samen met gebakken aardappels en een kaasburger. En zo aten we ook vandaag weer de mand leeg. 

Wel zit ik te hannesen met mijn beugels. Het zijn van die plastic kapjes. Je kan er niet mee eten. Elke keer voor het eten moeten ze uit, en daarna goed poetsen, de beugels ook, en dan weer in. Elke keer dat gedoe met die elastiekjes, en het doet allemaal behoorlijk zeer. 

Maaltijden zijn normaliter altijd iets waar ik me enorm op verheug. Elke maaltijd is een feestje. Maar nu met dat gepruts en nogal zere tanden en kiezen die ineens ook niet meer zo goed kunnen kauwen ... is de lol er een beetje af.

Nou hopelijk is dat tijdelijk. Ook heb ik trouwens al diverse elastiekjes ingeslikt. Per ongeluk uiteraard. Zou iedereen dat hebben? Naja, ook al niks aan te doen.

En tot slot, was er leuke post! Een brief! Ik krijg haast nooit meer brieven. Jullie? En een boek dat ik van Editha mag lenen. Over natuur, en over onze mooie planeet Aarde. 

 

Dus nu ... lezen!