Haan is de baas.

Al vroeg in de ochtend begint Haan te kraaien, hoog in de boom. 'Zullen we naar beneden gaan?' vragen de kippen, die zien dat wij de graantjes op hun schotel strooien. Maar nee. Haan wil nog wat in de boom blijven, om te kraaien naar alle buurthanen, en de kippen blijven netjes wachten, tot het mag.

Pas na een tijdje kraaien, als de zon boven de horizon komt, dwarrelen Haan en de hennen als grote rode en bruine herfstbladeren uit de boom. Dan mag er eindelijk gegeten worden, van Haan.

De hele dag bepaalt Haan álles! Om tien uur wil een hen wel eens even op de mesthoop scharrelen. Maar nee hoor. 'We gaan nu badderen in het zand.' zegt Haan. Goed, er wordt dus gebadderd in het zand.

En als dan in het warme zand de henneoogjes nét zo'n beetje dicht vallen, dan moet er ineens weer een wandeling gemaakt worden. Helemaal naar het andere eind van de tuin. Waar de vette wormen zijn.

Gelukkig hebben de hennen één moment per dag voor zichzelf. Als ze een ei gaan leggen, zo aan het einde van de ochtend, dan zoeken ze zelf een plek uit en zijn ze een uur lang baas over eigen doen en laten.

Maar daarna is Haan weer koning. Niks emancipatie. Haan is de baas. 

🐓🐓🐓🐓🐓

En wanneer blogde ik voor het laatst? Dinsdag? Tssss .... er is weer heel wat gebeurd sinds dinsdag. Snel beginnen maar! Woensdag nam ik mijn moeder mee op een uitstapje naar het Hoogeland van Groningen. Dat is haar geboortestreek en daar mag ze graag rondrijden. 

Door de dorpjes reden we, en zo kwamen we bij dit Roodkapje huis, in het dorp Westeremden. Het is een museum, het museum van Henk Helmantel, een bekende Groningse schilder. Maar het was helaas dicht. Het kerkje ernaast was wel open. 

Dus gingen we natuurlijk daar naar binnen. Kijken. 

Er zijn in Groningen nog heel veel van die oude kerkjes. Deze was niet eens zo oud. In dorpen als Warffum en Usquert en Winsum heb je nog kerken van wel duizend jaar oud. Voor wie dat leuk vindt, om daar eens te kijken.

Dit kerkje had wel iets aandoenlijks, het leek wel alsof het iets wilde zeggen, toen we weer verder reden. 

'Oh ... gaan jullie al weer weg?'

's Middags thuis stond er een pakket voor de deur. Het was de bestelde knoflook, om te poten. Die was ik bijna vergeten dit seizoen. Maar gelukkig, het kan nog prima. Met dit warme weer kun je nog best de knoflooktenen planten. 

Het enige waar je goed aan moet denken is dat je de herfst knoflook goed diep plant. Je moet hem echt goed de grond in drukken, en liefst ook wat mulch of blad erop, zodat het niet bevriest bij strenge vorst.

Maar dat laat ik wel zien als we zover zijn. Deze week had ik er nog geen tijd voor.

Ook met dit warme weer, kun je met wat geluk nog steeds oogsten. De broccoli en de courgettes zijn van onszelf, maar de venkel en de Chinese kool is van Giuseppe. Soms vind ik dat zomaar op het aanrecht. Van die fijne groene kadootjes!💚

Wij eten ons door hele bergen groenvoer heen. Mijn recepten zijn erg simpel. Niet de moeite waard om uit te schrijven. Meestal is het gewoon de groente van de dag, in blokjes en stukjes gesneden. In hete olie rooster ik eerst wat kruiden, en bijvoorbeeld dille en maggizaden, dan knoflook, en dan nog wat ui erbij fruiten. En daar gaat vervolgens de groente bij. Gebakken in olie vinden we het lekkerst.

En dan nog wat rijst erbij, of een smeuïge puree van aardappelen, knollen en pompoen, opgeklopt met hete melk en véél boter. Zoiets. Altijd heel lekker hoor, bij ons. Maar géén culinaire hoogstandjes!

Donderdag had ik een boeiende online presentatie van het IVN. Dat is een instituut voor natuureducatie. De presentatie ging over Groene Schoolpleinen. Je weet wel, van die leuke pleinen met overal zand en gras, in plaats van steen en tegels. En allerlei échte klimbomen en héél veel groen en een waterpomp en een moestuin en nog veel meer. Sommige basisscholen hebben zelfs een fruitboomgaard aangelegd of een compleet bos!

Ook sprak ik een aantal medewerkers van het IVN. Ik had gevraagd of ze ons willen helpen bij het organiseren van een avond voor basisscholen.

Je kan zoiets nou wel willen organiseren, hier in de gemeente Staphorst, waar héél veel kinderen wonen en ook véél basisscholen zijn .... maar dan moet je ook met een goed inhoudelijk verhaal komen. En zo'n verhaal, kunnen we als Prachtlint zelf (nog) niet geven. Maar het IVN komt ons helpen! Binnenkort een afspraak!

En vrijdag. Naar Ankie!

Ankie en ik gingen samen naar Wimmie, een vriendin van Ankie. Wimmie heeft al vrachten en vrachten beeldschone kinderkleertjes en poppen en poppekleertjes gebreid, die ik allemaal weer doorgeef aan zus Marjan.

Via haar gaat dat naar de leden van Quiet in Groningen, dus, naar mensen die het niet breed hebben. Daar zijn nu uiteraard ook vluchtelingen uit Oekraïne bij. Soms kinderen, die hier gekomen zijn met alleen maar de kleding die ze aan hadden. Verder niks. Dus al die kleding en al het speelgoed van Wimmie, alles wat ze de afgelopen maanden heeft gebreid, krijgt zo weer een prachtige bestemming!

Wat fijn om een schakel te zijn in zo'n doorgeefsysteem! 

Ook Ankie en Jan, haar man, maken mooie dingen voor het goede doel. Maar daar heb ik geen foto's van gemaakt dus ik moet binnenkort nog een keer naar Wapenveld! 😊

Tussendoor werk ik in de tuin. Steeds weer eens stukje afdekken. Ondanks veel kweekgras spit ik niks om, maar bedek de grond gewoon, met gewasresten en onkruid en al. Eerst wat rijke compost erover, dan een laag katoen of karton of natte kranten, nét wat ik heb. En tot slot nog wat mulch of maaisel om alles op zijn plek te houden.

Het is wel zo dat nu met dat warme weer zijn er nog veel bloemen en dus ook nog veel beestjes. Héél veel insecten nog, libellen en bijen en hommels. En veel vogeltjes ook, die van de zaden eten. Dus de bloemen laat ik nog staan.

Als je zelf nog bloemen hebt, kun je dat ook doen. Dek het nu nog niet af maar laat het nog even voor de beestjes. En óók voor jezelf natuurlijk .... nog even goed genieten van alle geuren en kleuren!! 

Straks in de winter is het hier weer grauw en kaal!

Sommige groenten geven dus nog oogst, en die dek ik ook niet af. Daar leg ik gewoon de kranten omheen. Kranten nat maken, netjes om de planten leggen, en eventueel wat stenen erop of planken ofzo. Die kun je ná een paar regenbuitjes wel weer weghalen. Dan zitten de kranten aan de grond vast 'geplakt'. 

Kijk. Editha ook weer blij. Die is dol op peterselie, neemt altijd een bosje mee. Zo kun je het prima laten staan tot de vorst en ook wel langer. Want het kan wel tegen een graadje onder nul.

Ook broccoli gáát maar door. Elke keer komen er weer nieuwe scheuten in de planten oksels. 

Oja, die pan. Die kocht ik in de Rode Beer. Een kringloopwinkel in Wapenveld. Ankie werkt daar als vrijwilliger, en we gingen er uiteraard even samen langs. Ik kocht daar ook nog katoenen lappen.

De Rode Beer is een prima zaak, ze hebben leuke spullen, alles netjes gesorteerd en heel schoon, en alles voor het goeie doel!

En dan vandaag. Ook een zeer biodiverse dag! Haha. Nou, eigenlijk andersom. Met de Natuurbescherming helpen we al jarenlang in het bos om sommige heidevelden intact te houden. Als je de jonge boompjes niet uittrekt, dan verdwijnt de heide. Wat weer jammer is voor veel insecten.

Dus waren we daar vanochtend, om boompjes te trekken. In plaats van biodivers, maak je het eigenlijk minder divers. Tja, daar kies je dan soms voor. Van de uitgetrokken bomen hebben we mooie houtwallen gemaakt. En ik nam er twintig mee naar huis.

En je ziet het. Die twintig zijn inmiddels geplant. Naast het bospad. Wat eigenlijk nog géén bospad was, vanwege nog géén bos. Maar nu dus wel. Een minibos, met twintig boompjes. Het is een start!

Eind van de middag voelde ik het wel. Eerst bomen trekken, dan planten, en achtenvijftig jaar zijn. Poepoeh. Zitten dus. Met een grote mok koffe, de kat op schoot, en dan lekker kippen kijken. 

 

Waar Haan nog steeds de boel bereddert en bestiert.

 

..... of misschien moet je zeggen, behaant.