We blijven dichtbij huis.

Het was weer een heel gesjouw afgelopen week. Elke ochtend keek ik in mijn agenda. En, nee hoor, wéér geen 'hele' dag thuis. Elke dag waren er dingen. Van verjaardagen tot rouwdiensten, van familiebezoekjes tot vergaderingen en allerlei afspraken over Prachtlint. 

Elke dag afspraken. Leuk, nuttig, afwisselend .... maar het versnippert wel je week. Thuis kom je niet verder dan kleine dingen, tussendoortjes. Nou, beste bloglezers, ik neem je niet mee naar al die afspraken. Ik neem je mee naar de kleine dingen, de hoekjes en de tussendoortjes. We blijven dichtbij huis!

In de vensterbank staan de bladeren van de druif te pronken. Ze zijn gedroogd tussen kranten, en die stapel had ik onder het vloerkleed gelegd op de plek waar Brit altijd ligt. Brit is een bovenste beste bladerenpers met haar warme lijf.  

Na een dag of vijf waren de bladeren al knisper droog en hadden wij ineens een heel mooi oktoberboeket!

Ook ... zijn we toe aan de allerlaatste verse tomaten van dit seizoen. Zoals je ziet is de éne kant van die tomaten mooi gerijpt en de andere kant is gaan rotten. Haha, typisch een gevalletje twijfelkont.

Natuurlijk eten we ze wél. Wat denk je, het zijn de laatsten! En met wat handig snijden is het nog prima te gebruiken. Ik heb nog een half kratje soortgelijke exemplaren, en dan is het op. Dan ga ik de potten met gefermenteerde tomaten uit de koelcel halen.

Dat is ook altijd de vraag of die goed gebleven zijn. Bij dat fermenteren gaat namelijk ook wel eens iets mis. Nou, we gaan het zien volgende week.

De eikels vallen nog steeds uit de bomen, overal, op de paden, in het gras en op de daken. Het went nooit. Elke keer als het even waait en er een paar op het dak van de kapschuur knallen schrik ik me naar!

We harken en vegen ze bij elkaar, en brengen ze naar het weiland. Want daar komt een bos. Deze winter gaan we daar aan beginnen, een bospad heeft Paul deze week alvast gemaaid. Haha, zo grappig, er is al een bospad maar nog géén bos.

Affijn, de eikels strooi ik nu ook uit langs dat pad. Dan verzuurt de grond alvast wat, en gaan er misschien ook wel alvast wat eikenbomen groeien. 

En verder, zijn deze week ook alle kamerplanten weer naar de kapper geweest. Elk jaar in het najaar neem ik stekken van onze planten, en dan gaan de oude groot geworden planten weg, en komen er stekken voor in de plaats. Dat lijkt misschien wat rigoureus .... maar ik vind het handig. Het is namelijk zo dat we vrij kleine ramen hebben, en die planten groeien zo hard.  

In de winter willen we véél zonlicht binnen, en dus hebben we dan liever weer kleine plantjes. Dus, elk jaar, koppen snellen! 

De citroengeraniums worden eerst grondig geoogst. Al het blad wordt bewaard, en dan de topjes schuin afsnijden en opnieuw in schone aarde gezet. Dan heb je zó weer nieuwe planten. Als je wat extra maakt heb je ook leuke kadootjes om weg te geven.

Pompom. Lekker aan het rommelen. Een enkel herfstblaadje dwarrelt neer. 

Van bijna elke kamerplant kun je stekken nemen. Zorg dat je goeie gezonde toppen neemt, en let erop dat er altijd ogen (soms al met beginnende wortels) onder de grond verdwijnen. 

Dit was de laatste serie. Alle kamerplanten zijn nu aan de beurt geweest, en de vensterbanken staan vol met jonge beloftes! En verder is er dan nog een zeef vol met blad van de citroengeranium en de citroenverbena. Dat wordt gedroogd, en gaat als smaakmaker naar de keuken. 

De tamme kastanjes die je ziet die zijn ook geplant. Ik heb ze in een grote teil met aarde gezet en hoop dat ze gaan uitlopen. Dat is ook allemaal voor in het toekomstige bos. 🌳🌳🌳

Denk je er ook aan om je bloemenzaden voor volgend jaar te oogsten? Het belangrijkste is om ze héél goed te drogen. Met zonnebloemen is dat soms lastig. Die dikke koppen die bevatten zoveel vocht dat ze erg langzaam drogen, en dan soms gaan schimmelen. 

Ik hang ze altijd op, in zon en wind. Maar hou ze ook goed in de gaten. Zodra er een begin van schimmel is dop ik de pitten eruit en droog die verder binnen, op een krant.  

Echinacea, siersalie, en vele vele anderen. Alle bloemen die nu langzaam indrogen, en zaad geven, worden geoogst. Nou ja, ook weer niet niet alles. Veel kruiden zaaien zichzelf uit. Of groeien uit via wortelstokken. Die hoef je dan dus niet te zaaien.

Neem pepermunt. Dat is zo'n woekeraar, als je eenmaal die in je tuin hebt, heb je voor de rest van je leven pepermunt. Wél even aan denken om nu het blad daarvan te oogsten. Zodat je ook in de winter die heerlijke pepermuntthee hebt!

Ook hier, het beste kun je dat blad laten drogen in zon en wind, op een zeef. Zodra het vrij droog is gaat het naar binnen, daar verder laten drogen tot knisperig, en dan in een katoenen zak bewaren. Pas vlák voor verbruik verkruimel je het.

Regenwater heb ik ook weer geoogst. De tonnen stonden allemaal tot de rand toe vol. Ik heb het in gieters naar de kas gebracht, en al die honderden liters water over de kasbodem uitgegoten. 

Dat geeft een doorspoeleffect. Net als de wc. Dat is belangrijk, dat je de kasbodem af en toe eens goed doorspoelt. Dat kan natuurlijk ook gewoon met leidingwater en een sproeier. Maar als er genoeg regenwater is, is dát wel het mooiste natuurlijk, om dat mooie heldere natuurwater voor je kas te gebruiken. 

Bloemen zijn er ook nog steeds volop.

Dat is een kwestie van .... blijven zaaien. Als je óók een tuin hebt, blijf dan vooral stééds wat bloemen zaaien. Vanaf het vroege voorjaar tot ver in de nazomer. Voor de insecten is dat heel belangrijk, maar ....  zeg nou zelf .... 

.... ook voor mensen! 

Een bosje bloemen plukken uit je eigen tuin ....  en mee naar binnen nemen, en op een vaasje zetten ...

............... daar doe je het toch zeker  allemaal voor ???

Nou. Tot slot nog de appels die we kregen. Ik wilde ze 's avonds schillen. Dat was het plan. Maar dan krijg je zo'n warme zwartgrijze donzen deken over je heen gedrapeerd. En alles spint en snort en slaapt. Poeh. Geen appels dus. Dan maar een boek.

Maar het boek heeft van die kleine lettertjes ...... 

 

..... zzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

😴😴