Op pad.

Billie ligt vaak in het bakje met de servetten. Hier naast mij op tafel. Toch wonderlijk dat zo'n poes altijd in een te klein bakje gaat liggen. Dat lijkt me nou zó niet comfortabel, zo met je bips over de rand. Maar goed, katten vinden dat schijnbaar prima.  

Ik was veel op pad de laatste dagen. Even meelopen? Zaterdagochtend was er een wandeling 'van parel naar parel' langs het spoor en langs zandwegen, hier vlak in de buurt. Uiteraard stonden we met z'n allen uitgebreid alle paddenstoelen te fotograferen. 

Dit is de grote parasolzwam. Die is eetbaar, dat wil zeggen, de hoed is eetbaar en kan als een schnitzel worden gegeten. Dat zegt www tenminste. Ik heb er geen ervaring mee ... en laat ze liever staan.

 

We zagen nog veel meer moois, zoals verlaten wespennesten en dassenburchten en ontzettend veel supermooie purperen bessen, van de sleedoorn. Wat een oogst dit jaar! De meesten van ons groepje vonden de bessen niet zo lekker, maar ik wel! Ze zijn wat zuur, maar ook weer niet té. 

Maar ook hier, niks meegenomen hoor. Alleen maar geproefd. 😊 (de pitten moet je trouwens uitspugen die zijn niet eetbaar)

Thuis heb ik de oostindische kers geoogst. Ik gebruik dat als haarspoelmiddel. Samen met lavendel, een sterke thee van zetten, en daar ná het wassen je haar mee spoelen. En dan niet uitspoelen. Het houdt de hoofdhuid in goeie conditie, en je haar dus ook. De lavendel is vooral voor het geurtje. 

Ook doe ik vaak wat gedroogde kers door theeën. Er is alleen één probleem. Het blad en de bloemen van deze plant drogen érg moeilijk. Het duurt weken voor het droog is. Gek he? Het is net als bij paardenbloemen, als je die wil drogen. Het lijkt wel alsof ze water uit de lucht opnemen.

Maar goed, even geduld dus. 

s Middags, weer op pad. En wel naar Noordwijk. Man wat een eind weg is dat toch, sinds wij verhuisd zijn. We komen dus ook haast nooit meer aan zee. 

Terwijl het zó mooi is, daar. Oh wat lekker die zeelucht en die harde wind en al die rollende golven. En de kite surfers. Ze gingen meters de lucht in!

Ik was daar vanwege mijn jaarclubmaatje Monica. Die is met een Amerikaan getrouwd, woont in Massachussets, en we zien haar dus zelden. Maar nu is ze in Nederland en we hadden met onze jaarclub bij Nederzandt in Noordwijk afgesproken. 

Leuk!

En bijzonder genoeg reden we zondag wéér bijna dezelfde route, maar dit keer was de eindbestemming Leiden. Waar Lien nu woont samen met een vriendin. Ze vierde haar verjaardag in hun splinternieuwe woning. 

Tja omdat wij naar het noorden zijn verhuisd, moeten we dus voor verjaardagen enzo elke keer hele einden reizen. Dat is part of the deal. Want onze kinderen wonen allemaal nog steeds in de Randstad.

'Kom toch in Zwolle wonen,' zeg ik steeds. 'In Zwolle zijn ook goeie banen en mooie huizen.' Maar nee, dan lachen ze wat. Nee hoor, Amsterdam, Utrecht, Rotterdam, en nu dus ook Leiden, dáár moet je wezen.

Voordeel was wel, dat Paul nu reed, en ik mijn handen vrij had. En dan neem ik altijd iets mee om te doen. Dit keer was het een zak walnoten, die al jaren liggen te drogen. Het zijn van die kleintjes, en ik kom er nooit toe om al die kleine noten te kraken. 

Maar nu, in drieënhalf uur, hopla.

Editha had verteld dat ze van walnoten een pasta maakt. Een soort pindakaas, maar dan dus van walnoten. Voor op brood. En dat wilde ik ook. Ik heb het gisteravond nog gemaakt. 

Er gingen wat rozijnen bij, want walnoten hebben soms een bittertje, door het velletje. Editha roostert de noten eerst, dan heb je dat bittere niet, maar ik wilde ze rauw gebruiken. Verder was het gokken. Ik heb er een schepje bouillonpasta bij gedaan (zout met gemalen groenten) en een theelepel rode peper, en toen alles in de mixer. 

De mixer aan, en dan net zolang olijfolie erbij gieten, tot het een stevige smeuïge pasta wordt. En dan in potjes. En proeven, natuurlijk! Het is heerlijk! Een dun laagje, maakt van je boterham zomaar een gebakje!

Het lijkt mij niet zolang houdbaar, dus twee van de drie potjes gingen in de vriezer.

Nou, als je een walnootboom hebt, proberen dus, dit!

En er is weer appelmoes gemaakt, en er is pompoen gebakken. 

Pompoen. Daar moet ik het tóch nog even over hebben! Want dat is nummer één voor de zelfvoorziener! Daar kun je zoveel mee. Wij hebben weinig rogge dit jaar, en veel pompoen. En omdat pompoen heel voedzaam is en wel bijna net zo calorierijk als graan, eet ik hem regelmatig in plaats van brood.

Gewoon, in plakken snijden, en in hete olie bakken. Eerst de ene, dan de andere kant. Wat champignons erbij, of wat peterselie of ui of paprika, wat je maar hebt. En als ze goudbruin gebakken zijn aan beide kanten strooi je er wat versgemalen peper over en wat zout. Met een schaaltje komkommer of appelmoes, voor het frisse. 

Niet alleen superlekker, maar ook, je kunt er wel marathons op lopen, zó voedzaam is het! 

Vanavond nog één keer op pad.

Nu het 's avonds alweer vroeg donker is mag ik graag nog een blokje wandelen, of fietsen. En in huizen kijken. Haha. En dan soms ook maar meteen even langs AH voor wat boodschappen. En dan is het daar altijd een zooi, want dan is het schappen vullen en spiegelen geblazen. 

Leuk om te zien. De hele winkel blauw van de jeugd. Die niet alleen spiegelen maar ook gewoon gezellig socializen. 

En nu dus weer thuis. Met drie katten en 1 hond die allemaal zenuwachtig kringetjes lopen en zeuren om hun slaapmutsje, een vingerhoedje melk. 

Dus, nou, we gaan maar es aan de catering. En hier tot slot nog even eentje van de parasol.  Voor wie graag wildplukt. 🍄🍄🍄