Augustus in mijn keuken.

Zwemmen is misschien wel het beste wat je kan doen met dit weer. Paul en Brit zwemmen elke dag in de Beentjesgraven. Zelf ben ik niet zo'n zwemmer .... en dan ook nog in zo'n sloot met al die vissen en met zo'n slijkbodem .... yeeeek .... nee hoor, meer iets voor de hond en zijn baas. 😊

Als je goed kijk zie je op Paul zijn rechterschouder een soort pukkel. Dat is geen pukkel, maar dat is de één van de schroeven waarmee zijn sleutelbeen is vastgezet. Die lijkt nu bijna dwars door het vel heen te komen. Er zit ook weinig vet op, bij Paul. Zelf maakt hij zich er niet zo druk om. In november worden die schroeven weggehaald. 

Affijn. Maar ik zwem dus niet. Dat wil zeggen, niet in het water, maar wél in de oogst. Het is augustus, en dan ben ik uren zoet in de keuken, om al die prachtige tuinproducten te verwerken.

Je zou denken dat het mijn hobby is ... koken .... 

.... maar ik zal je eerlijk zeggen, dat ik eigenlijk niet van koken hou. Van dat uuuuuren in de keuken staan om iets te maken .... wat je vervolgens in twintig happen op hebt. Al die heisa, om het mooie basisvoedsel, wat op zich toch al héél lekker is, nóg lekkerder-der-der te maken met ingrediëntje dit en spulletje dat, allemaal op de grammen en allemaal met dingen uit potjes .... pfff nee hoor. Niet voor mij weg gelegd. 

Het liefst neem ik de groenten uit de tuin mee, die zongerijpt voor het grijpen staan, en kook ze of stoof ze of bak ze of rooster ze, voeg er wat kruiden aan toe die overal in bosjes te drogen hangen, peper en zout, en dan nog een klont boter hier of een vers eitje daar, en voila, klaar! En dat is altijd lekker!!

Maar goed. Nu is het augustus, en nu moet het tóch. Nu sta ik wel uuuuuren in de keuken. 

Maar dit is anders. Déze gerechten zijn niet in twintig happen op. Waar ik nu mee bezig ben, is ons eten voor het komende jaar! De oogst moet worden verwerkt. Tomaten worden gekookt met uien, basilicum, pepers, knoflook en tijm en salie, eigen appelazijn, wat suiker en zout, tot dikke kruidige sausen. Bramen gaan gekookt met appels en wat suiker in potjes, als zoete gelei. Witte kolen en spitskolen worden geschaafd en verdwijnen rauw in de zuurkoolpot, met allerlei zaden zoals karwij, koriander, mosterd, en wat er nog meer van de tuin komt.

En de zoete mais, waar ik op hier de foto's mee bezig ben, wordt héél kort gekookt en vervolgens van de kolf geritst (gewoon met een scherp mes) en gaat dan in zakjes in de vriezer. Voor een mega smaakmaker, in vele winterse gerechten.

Ja, en zo'n vriezer is dan op een bepaald moment vol. En dan moet je schuiven. Ruimte creëren. Ik heb al het fruit uit de druivenbakjes gehaald en alles gewoon door elkaar in grote zakken geschept in zo'n lade. Nu kunnen we tutti frutti scheppen! 

En is er weer ruimte voor mais en groene bonen.

Bij het inmaken gebruik je meestal veel azijn. En bij mij was het haast op. Dus heb ik een paar overrijpe appels in water met suiker gezet, om nieuwe azijn te maken. Het duurt normaal wel een week of drie, vier, voordat dat klaar is, maar ik hoop dat het met dit warme weer wat sneller zal gaan.

Ik was van plan om dit jaar de komkommers in te maken op azijn met kruiden, zonder suiker erbij. Geen idee of dat te eten is, en of het niet te zuur is. Op een broodje kaas lijkt het mij wel lekker. Maar goed, eerst wachten op die azijn dus.

En tussendoor, gisteravond, gingen wij eten bij Ruud en Colette in Bussum, met alle fietsvrienden die mee gaan op de reis van Paul. En hun vrouwen.

Dus ik was me aan het omkleden. Zegt Paul:

'Je gaat toch niet mee met die voeten?' (ze waren nogal zwart)

'Ja, moet wel, want ik heb geen andere.' zei ik. 

Maar hij had wel gelijk. Het was géén gezicht. En je krijgt dat er niet zo makkelijk af, dat is er in de afgelopen weken ingetrokken, van het buiten lopen op blote voeten. Dus stond ik voor de spiegel mijn haar te kammen, met zijn voeten in een bak water, met ...... azijn!! Haha en ze werden schoon hoor!

Nou ja, schoon genoeg. Lang leve de appelazijn.

En zo reden wij gisteravond richting Bussum. Toen we over de A1 reden, die brede achtbaansweg, dacht ik nog ... een paar jaar geleden was dit nog de vertrouwde weg, naar huis, waar we altijd en altijd langs kwamen. En nu ineens kom je hier dan nooit meer. Is het ineens een vreemde weg geworden.

Bijzonder he. Ja, zo kun je soms wat mijmeren bij zo'n achtbaan. Kijk, hier reden we.

 

En vandaag was het dus weer gewoon de augustus keuken. We staan hier boven de spitskolen, waar ik zuurkool van maakte.

Zuurkool is een dankbaar recept. Het is makkelijk, je kunt er ál je overtollige kolen in kwijt, je kunt het maandenlang bewaren, en het is overal lekker bij. Ook op brood, met een plakje ham of kaas eronder.

Het recept kun je overal op www vinden. Ik heb zelf geen vast recept. Ik schaaf de kolen, gooi er per kilo twee eetlepels zout bij, en stamp het dan goed aan tot er vocht uit komt. Dan gaan er nog kruiden(zaden) bij die ik toevallig heb, en wat jeneverbessen, en dan gaat het in de zuurkoolpot.

Dat is een pot met een deksel met twee kleine openingen (zodat de gassen kunnen ontsnappen) en een paar stenen die je op de kool legt zodat het niet gaat drijven. Heel handig, zo'n pot. De investering waard, voor wie van zuurkool houdt.

In deze grote pan heb ik de kool gestampt. Hij zat eerst half vol, maar na het stampen bleef er weinig over van de drie kilo kool.  

Het is dit jaar een goed bramenjaar. Wij plukken ze als we Brit uitlaten. Elke keer een paar handjes. Wel zijn ze nu langzaam aan het indrogen, dus als je nog bramen wilt moet je niet lang meer wachten. 

Zoals ik zei maak ik er dit jaar gelei van. Alle pitjes en velletjes zijn eruit gezeefd met de roerzeef. Dan krijg je zo'n mooi glad jammetje. Heel handig voor gebak, of mooie toetjes, of heel gewoon, een biscuitdeegje van verkruimelde koekjes met wat boter, daarop wat kwark, en daarop dan zo'n lekkere schep jam, met nog wat vers fruit. 

Je eet je vingers er bij op!!

Met Jan D heb ik nog bij de bijen gekeken. Ze hebben het daar goed, op de heide. Die staat volop in bloei en de bijen hebben echte spek-raten, zoals Jan ze noemt. Van die honingraten die helemaal uitgebouwd zijn en druipen van de honing.

En zo ben je weer een beetje bijgepraat, wat betreft het augustuswerk, hier op de boerderij. Dat wil zeggen, wat de tuin betreft, en de gewassen. Er is natuurlijk op de achtergrond nog veel meer gaande. Zo staan er op dit moment grote tassen klaar in de gang, van Paul. Morgen breng ik hem naar Schiphol. Voor een hele bijzondere reis, die bijna niet was doorgegaan. 

En dan? Blijf ik hier alleen, op de farm? Nee hoor, er komt hier iemand een tijdje wonen, bij mij. Maar dat hoor je volgende week wel allemaal! Nu slapen, morgen héél vroeg op!

Trusten!