Een mooi snoetje.

Deel drie en (voorlopig) slot van de witlof trilogie .... je zat er vast al vol spanning op te wachten. Toch? Of kweek je geen witlof? Haha ik kan het me goed voorstellen want het is een hoop werk voor niet écht veel opbrengst. Maar goed. Het ene jaar doe ik het wel en het andere niet. Net hoe mijn pet staat.

Dit jaar wel dus. En we hadden die witlofpennen mooi opgepot in een krat, veel water erbij, en het is inmiddels wat uitgelekt. Nu gaat het hele spul naar binnen. Want om mooie kleine witlofkropjes te krijgen, moet het warm staan. Eigenlijk wel minstens 20 graden. Maar zo warm is het bij ons niet, dus ik hoop dat zo rond 18 graden ook goed is. 

Flink karton eronder tegen het water lekken en ook tegen eventuele wormen. Want die zitten gewoon in de compost en kruipen er soms uit.

Je ziet dat er in een paar dagen al de eerste kropjes zijn gaan groeien. Omdat ze in het licht staan zijn die groen. 

En we willen geen groenlof, maar witlof, dus moet het afgedekt worden. Het moet echt hélemaal donker zijn, om witte kropjes te krijgen. Ik heb er eerst een krat ondersteboven opgezet, zodat er ruimte is voor de kropjes om te groeien. Daaroverheen een kartonnen doos.

En dan nog een lap stof. Dan is het daarbinnen echt stikdonker! En nu wachten, een paar weken.

Vanmiddag was het voor onszelf ook een binnendag. We waren weer aan het zaden sorteren en verpakken, en Jan en Hennie kwamen ook helpen. Jan had een doos met gesorteerde zaden meegenomen, die hij afgelopen weken op een met bloemen en kruiden ingezaaide akker heeft geoogst. 

Van Editha heb ik de gewoonte overgenomen om alle papieren zakjes, ook die van suiker en meel enzo, te bewaren. Netjes gladstijken, en in een mandje leggen, en je hebt een enorme voorraad verpakkingsmateriaal, wat heel geschikt is voor zaden. En voor weet ik wat nog meer.

Lia gebruikt die papieren zakken ook. Zij gebruikt ze voor haar keukenafval. Alles van één dag gaat in een pot waarin zo'n papieren zak is gelegd, en dan kan het zó naar de compost. Zonder vieze handen en zonder vieze pot die je steeds moet schoonmaken. 

Slim!

Nou je ziet het wel, lekker knus bij de kachel. Want het is koud geworden .... 

..... om half vijf moest ik het hele groepje er weer uit knikkeren, want het was toen al tijd voor de dieren. Dat is nu wat vroeger geworden in verband met de winterklok. Daar moet je met dieren altijd rekening mee houden. Je kunt ze niet zomaar ineens een uur later hun eten geven. 

Nou ja het kán wel ... maar dan gaat het hele spul in koor staan blèren. 😄😄 

En nu zal ik je ook meteen die bietenhakselaar van Jeroen en Ria laten zien, want ik ben er blij mee joh!! Hij is zó handig! Op de foto hieronder is het dat voorste apparaat. Met dat grote vliegwiel aan de rechterkant.

Nou. 

Men neme het voer voor twee koeien. Vandaag waren dat achtereenvolgens een paar knollen, met groen en al, een kleine voerbiet, en een pompoen. Dat gooi je gewoon zó in de bak, en dan ga je draaien aan het hengsel.

En dan geschiedt het wonder!! Want eerst dacht ik, het zal wel héél zwaar zijn, zo'n biet en zo'n dikke pompoen kapot draaien. Maar het is helemaal niet zwaar. Dat komt door het vliegwiel. Als die eenmaal vaart heeft dan maalt hij gewoon dwars door al die dikke stukken groente heen. En je maalt alles met vrij weinig kracht zomaar in hapklare brokken.

Ik ben er heel blij mee want het scheelt mij nu elke dag tien minuten hakken met de spade, op die groenten. En het scheelt dus ook lekke metselkuipen, want je hakt toch per ongeluk wel eens hier en daar door de bodem heen.

Kijk nou, zelfs zo'n ronde pompoen pakt hij zó mee!

Alle brokken vallen netjes in de krat die onder klaar staat. Dan hoeft het alleen nog maar verdeeld te worden over de twee emmers. En de bezem moet weer terug in de hakselaar, ter beveiliging. Want stel .... iemand geeft voor de lol een slinger aan zo'n hengsel  ..... met die scherpe messen 😬😬

Goed bedacht van Jeroen, zo met die bezem!  

En dan gaan de emmers naar de loeiende koeien. Ik loop altijd een eindje het weiland op, om een droog plekje te vinden, en ze rénnen mee. Het is altijd een prachtig gezicht. En dan eten .... éten ...... 

Alles gaat schoon op, tot aan de laatste pompoenpit. Het is wél zo, dat Bonnie het groen eerst aan de kant schuift. Ik snap dat wel. Kinderen en groenvoer .... hahaha .... de oranje en rode en witte brokjes zijn veel lekkerder!

Maar tot slot gaat alles erin. En Bella heeft het als eerste op, en rént dan naar de emmer van Bonnie en eet haar restanten op. Wat wel eerlijk is, want Bonnie drinkt nog steeds bij Bella. Dus moet Bella méér eten. Kijk maar hieronder hoe ze van plaats zijn verwisseld.

Ook krijgen ze allebei een plak hooi. Dat gaat ook schoon op. En dan is het  ..... welterusten dames, tot morgen! 

En kijk nou eens .... wat toch een mooi snoetje heeft dat koetje ......