Even bijpraten?

on vrijdag 20 december 2019







'Wie zijn toch die twee gemene geniepige indringers?'

'Maar Bekkie toch ...... het zijn Bossie en Billie! Je eigen kinderen!!'
'Niks hoor. Ik ken die twee niet. Wég met ze! Blaaaaaaaas!!!'

Ja en dat kan dus zomaar zo gaan in de dierenwereld. Moeder Bekje is, na máándenlang zogen en zeer liefdevol verzorgen, haar kinderen inééns spuugzat. En natuurlijk bemoeit generaal Brit zich er ook mee. Als Bekkie gaat blazen naar de kittens, dan gromt en blaft Brit, en jaagt Bekkie de kamer uit.

'Opzouten jij stuk sjaggerijn!'

Want Billie ..... is Brit's allerbeste maatje! Die twee spelen de hele dag samen. Kom je aan Billie dan kom je aan Brit.

En nu heb ik die twee steeds achter me aan, want nu hebben ze bedacht dat ik dan maar hun moeder ben.






Goed. Dan aan het werk. Herken je deze plek? Daar is vorige week die bagger op het weiland gegooid.

Compost wat zo in z'n uppie ligt, verteert erg langzaam. Dat kan wel een jaar duren. Maar ik heb het compost komend voorjaar al nodig op het weiland, dus ik ga het composteren versnellen. 💨💨

Dat kun je bijvoorbeeld doen door het te stapelen. Hoe hóger de bult, hoe sneller het verteert. Dat is een soort van 'schoorsteen-effect'. Ook kun je het versnellen door het regelmatig om te keren. Elke keer komt er dan zuurstof bij en dat versnelt het proces.

Een derde manier is .... mest toevoegen. 💩💩 Want in de ingewanden van een koe en in de mest zitten bijzondere bacteriën, die héél snel plantaardig materiaal kunnen verteren.

Nou, wij doen niet kinderachtig, ik doe het alle drie! Eérst gaan er deze week over die hele strook compost emmers met poepsoep. En ook met wat oudere compost, wat extra helpt, als een soort startmotor. En dat stapelen en keren doen we dan over een paar weken.





Verder is dit ook een goed moment om je vaste planten wat extra compost te geven. Hierboven kregen de asperges en de rabarber een laag compost. En de stroken ertussen, waar blauwe bessen staan, daar komt géén compost. Alleen maar oud blad.

Achter de kapschuur stonden nog kratten en manden vol met eikels. Die hadden we bewaard voor Bella. Het schijnt goed te zijn voor koeien, en ze eten ze graag.

Alleen Bella niet. Die lust ze niet. Die heeft liever bieten. 😊





Nou, weg ermee. De eikels gaan terug onder de eikenbomen. Waar ze horen.

Wat Bella wel veel en graag eet is hooi. Ze schrokt momenteel per dag zeker driekwart pak op. Van de ruim tachtig pakken die hier lagen is nog maar een kwart over. Binnenkort moeten we dus wat balen halen van het weiland. Met mijn kleine aanhangertje. Een interessante klus!

(Gelukkig is Paul twee weken vrij!! 😄)







En van die kleine dingen. Een houten hooihark waarvan de steel is gespleten. Ik wil hem graag maken maar weet nog niet hoe. Iemand?

En ladingen suikerbieten, die nu op een berg liggen. Ik ben begonnen met wat bieten te schrobben zodat we weer stroop kunnen maken. Maar heel veel zin heb ik niet in dat klusje. Je krijgt er ijskoude handen van.

Gelukkig kwam er net een bui aan, en Editha ook. Aan de thee dus!







Ik had geloof ik al geschreven dat we een project aan het voorbereiden zijn voor basisscholen? Ik zal er maar iets méér over vertellen, want misschien komen anderen daardoor ook op ideeën.

Editha en ik maken een serie van drie lessen. Over zaden. Van inheemse planten, die insecten aantrekken. Bloeiers dus. De eerste les, in de herfst, gaat over zaad winnen. We gaan dan met de kinderen buiten zaden verzamelen. En de namen van de planten opzoeken. Met boekjes en met handige apps.









De tweede les, in de winter, gaat over zaden bewaren. Hoe droog je het, hoe schoon je het, hoe bewaar je het? Leuke duurzame zakjes maken met kaartjes erop. Zodat ze die ook bijv kado kunnen geven of op school een marktje kunnen houden. Nou ja zoiets.

De derde les, in het voorjaar, gaat over zaden zaaien, verspenen, uitplanten, en verzorgen. Zodat je mooie plant ook echt aan de bloei komt en niet overwoekerd wordt. En dan hopelijk vele vele insecten en bijen aantrekt. En voedsel geeft voor vogels.









Het is echt leuk om te doen! Maar het schiet nog niet heel hard op want we er is steeds ook weer zoveel anders te bespreken. (Als twee tuinders!) Maar van 't voorjaar willen we een aantal scholen benaderen, om het aan te bieden. Zodat zij, en wij ook, de lessen in het daarop volgende jaar kunnen inplannen.

Ik zal het hier zoveel mogelijk delen. Misschien wil je ook zoiets doen? Want de natuur beschermen en versterken .... dat begint bij kinderen. Daar moet je het zaadje zaaien! 😊🍀🌱🌱🌱

Natuurlijk zijn reacties en ideeën héél erg welkom. Lees gewoon mee met het proces, en als je denkt, dat zou ik anders doen, mail me of reageer. (vooral ook commentaar van (ex) juffen en meesters is heel welkom)

Nou.

Verder is Editha erg creatief en door haar ben ik ook weer voorzichtig wat aan het kleuren en hobby-en gegaan. Want daar is de winter óók voor. Om lekker binnen met mooi materiaal bezig te gaan. Paul kreeg van een relatie als kerstgeschenk dit boek. Het is van Ecowings, die in India de afvalberg wil verkleinen, en de lokale bevolking wil helpen op een duurzame manier.

Ik mocht het boekje hebben. De kaft is van een gerecycelde autoband.

En nu is het een plek geworden om al mijn ideeën en projecten en tekeningetjes enzo op te slaan. Een soort 'verdieping' van de dagelijkse agenda met de to-do-lijstjes. Hebben jullie ook zoiets? Een creatieve outlet?


















Ik ben er nog steeds niet. Want toen kregen we het over iets heel nuchters.

Over ...... plakband en lijm.

Alle recepten en dingetjes en foto's en kaarten die in dit boek gaan, die moeten worden vastgeplakt. Maar ik wil géén plastic meer gebruiken. Géén pritt-stiften en géén tubes en géén plakband.

En ook daar zijn oplossingen voor. Lijm, dat maakt Editha zelf. Van aardappelzetmeel en wat aluin. Ik leg het later nog uit. (papier maakt ze trouwens óók zelf en dat komt ook nog)

En plakband, dat is er ook in het 'duurzaam' tegenwoordig. Het is wél iets duurder dan de gewone goedkope plastic tape, maar dan moet je dus géén lange lappen meer afscheuren, maar het  mondjesmaat gebruiken.





Nou we zijn weer bijgepraat! Leuk dat je even langskwam! 😊🙋






6 reacties:

Willem zei

is er niemand in de buurt die nog een varken heeft? varkens zijn gek op eikels. Als kind zochten we in het najaar eikels en verkochten die dan aan een boer om aan de varkens te voeren. Die varkens waren vaak voor eigen consumptie bedoeld en er werd gezegd dat je smakelijk spek, -in mijn kindertijd nog erg belangrijk vanwege het vele handwerk-, kreeg van eikels voeren.
Of het de moeite is om de steel van de hooihark te repareren is erg afhankelijk van de plek van de breuk. Als de breuk in het deel zit waar je je handen plaatst, kun je de steel beter vervangen, want je zult de handen altijd beschadigen aan de reparatie. Er bestaan goede lijmsoorten, maar een ronde steel geeft problemen met het klemmen; ronde stelen bieden weinig houvast voor de klemmen. Wij gebruikten in geval van een gebroken stelen vaak krambanden die bij een klomp gebruikt werd als de kap eraf was. Heb echter geen idee of die krambanden nog te krijgen zijn. Wat ook wel gebruikt werd was het ijzerdraad van de strobalen. De delen werden weer op elkaar gelegd en met een paar stroppen, onderlinge afstand 2 á 3 maal de steeldiameter, goed vast gewurgd. Neem hiervoor geen stug draad, want dat heeft onvoldoende elasticiteit voor een goede verwurging. Het klinkt een beetje macaber, maar ik weet geen betere omschrijving voor die handeling.
Wat wij vroeger niet hadden, maar tegenwoordig in elke DHZ-zaak te krijgen is, is watervaste houtlijm en de delen voorafgaand aan het samenvoegen ermee insmeren is aan te bevelen. Watervaste houtlijm herken je aan de code D3 of D4 op de verpakking. D3 is goed waterbestendig en D4, meestal PU-lijm (polyurethaanlijm), is zelfs bestand tegen langdurige onderdompeling, maar dat is voor en hooihark overdreven. Bovendien krijg je van PU-lijm zwarte vlekken op je handen die er alleen maar af kunnen slijten.

Marc Dufraing zei

Er schiet me opeens iets te binnen uit mijn jeugd toen ik in dit bericht las over lijmen met 'aardappel'. We maakten vroeger zelf vliegers en gingen dan bij de lokale schrijnwerker 'vliegerlatjes' halen, zochten ergens thuis naar bruin inpakpapier - spanden een vliegerkoordje over de hoeken van de opmekaar getimmerde latjes - en lijmden dan de overslag op mekaar met 'koude patat' - maar of dit nu een gewone gekookte aardappel was of iets anders weet ik niet meer ....

Anoniem zei

Ocharm Bekkie. Die kleine kruimels toch, de een herkent haar nakomelingen niet meer en de twee kleintjes weten niet waarom moeders zo reageert. Misschien zou je een verstuiver kunnen ophangen die feromonen verspreidt of zelf rond spuiten. Dat schijnt in veel gevallen te helpen om de harmonie tussen katten onderling te bevorderen en de rust terug te brengen. Bij onze dierenarts kan ik altijd bellen als ik ergens vragen over heb. Ik zou dat eens proberen. Hier weten ook de assistentes vask al het antwoord op je vraag en anders vragen ze het even aan de dierenarts.

marie-paule zei

Dag Clarien

Ik gebruik het recept van Green Evelien om zelf papierlijm te maken. De link stuur ik je hierbij. Je hebt dan helemaal geen aluin nodig, gewoon maiszetmeel (of aardappelzetmeel), water en azijn. De azijn vertraagt schimmelvorming. Of het ook werkt met de appelazijn weet ik niet,

https://www.greenevelien.com/blog/lijm-maken

Groeten
Marie-Paule

Zem zei

Clarien, de reactie van Bekkie op haar kroost komt me heel bekend voor.
Jaren geleden was onze moederpoes haar drie kleintjes na een week of tien zorgen en zogen helemaal zat. Ze gaf hen tikken. De kleintjes liepen sindsdien met een grote boog om haar heen.
Onze gecastreerde kater - niet de vader - zag toen zijn kans waar: "kom maar kleintjes". Sindsdien mochten die drie bij hem aan het buikje zoeken naar zijn tepeltjes, die uiteraard niets te bieden hadden.
Ik denk dat het een normaal "verstotingsproces" is. De verhoudingen zullen stabiliseren, maar anders dan je dacht ;-)
Hartelijke groeten van Zem.

HomebijAnita zei

Oh wat heerlijk al die plannen!
Ik ben voor mijn tuin ook alweer druk aan het plannetjes verzinnen en hoe inspireer ik anderen..
De lijm wat een goede zeg, en bedankt Marie-Paule voor een recept...want de ingredienten heb ik in huis..top!
fijn om zo de maandagmorgen te beginnen..

Groetjes Anita uit Veendam