Het stille witte weer. Mist. Het ontbreken van kleur. Typisch december. Alle vrolijke felle kleurtjes zijn weg. De grond weer in.
Wat overblijft is een verstild en bijna kleurloos landschap.
Voor de een is dat somber, doods, een beetje triest .....
En een ander kan daar juist weer heel erg van genieten. Van dat ontbreken van kleur. Van dat stille roerloze weer. Waar de zon geen enkel moment door de mist heen breekt. De hele dag niet.
Waar zelfs het laatste beetje groen van de blaadjes is verdwenen, gehuld in een ijswit laagje.
Al het leven wordt teruggetrokken in de bodem en alle planten gaan de winterslaap in. Wat nog boven de grond overblijft, groeit niet meer. Het staat stil.
Het is er nog wel maar het is in diepe rust.
Zelf had ik nog wat kleur bewaard, van de herfst. De vrolijke kleurtjes hangen nu aan het gebint.
Maar eigenlijk ...... past dat nu al niet meer. Die herfstkleuren, die zijn alweer voorbij. Dat hebben we alweer achter ons.
En na de prachtige herfstbladeren, is het nu tijd voor .... de winterbladeren.
Ook heel mooi.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
(alleen kun je ze niet aan het gebint hangen)
6 reacties:
Jouw 'gebint'blaadjes hebben wel een heel speciale betekenis, Clarien.
Speciale, stilaan winterse sfeer...
Lie(f)s.
Heerlijk dat verstilde weer, de rust, de stilte, echt genieten.
Hoe poëtisch je ook schrijft over de winterse beelden; het doet mij denken aan een lied dat ik in klas 5 van de lagere school, tegenwoordig groep 7, leerde van een onderwijzer die graag zangleraar worden wilde, of het liever geworden was. Een Middeleeuws lied: Die winter is verganhen, ik sie des mey's virtuut en dan nog een paar coupletten er achter. Heb het net even gegoogeld en zie overal 'Des meyen schyn staan, maar ben er toch heel zeker van dat wij 'des meys virtuut' leerden. Temeer omdat vertuten in mijn moerstaal zoiets betekent als 'rare fratsen'. De tekst die ik vond maakt ook gewag van 'blomkens die hanghen', wat weer je 'herte verblyt' Wij zongen ver de vogels 'die sanghen' en de blommen die 'spruyten in het kruydt', maar aann het eind van het couplet was er wel 'die naghtegaele'
Achteraf vraag je je wel wat dingen af; o.a. wat is er van de beste man geworden en hoe kwam het in zijn hoofd op om 11-jarigen zo'n draak van een tekst te leren en zingen. Toegegeven, nu bijna 65 jaar later weet ik het nog, maar wat ik me buiten de zanglessen van hem alleen maar herinner is dat hij een stemvork had. Dat vond ik een intrigerend en razend interessant apparaat. Het leerde mij dat geluid niks meer of minder was dan een trilling, maar ben desondanks geen natuurkunde gaan studeren.
Prachtig, ik hou enorm van die herfstbladeren.
Ik vind deze tijd ook wel iets hebben.
De natuur is in winterslaap gegaan en ons leven speelt zich nu grotendeels binnenshuis af. Hier geen werk in de tuin meer te doen en de komende wintermaanden bieden tijd voor rust en bezinning. Ook fijn en als het dan maart wordt, weer uitkijken naar de lente. Daar ben ik tegen die tijd weer aan toe. Ik vind de afwisseling van seizoenen, in dit gedeelte van de wereld, heerlijk. Kan er echt van genieten.
Beautiful.
Een reactie posten