Soms twijfel ik ... zal ik dit nou wél of niet vastleggen ...
.... neem nou zo'n rij rotte Goudreinetten .... vastleggen?
 |
Ik had ze meegenomen voor de zaden. Van de sterke boom van de overburen. Misschien groeien ze uit tot zaailingen. Misschien worden dit ooit mooie grote sterke bomen.
🌳🌳🌳🌳🌳
En dan vervolgens. Het maken van hondenvoer.
Van 1250 gram aardappelen en 1250 gram groenten (van onszelf) en 500 gram rundergehakt (35% korting weggooien-is-zonde) en een piepklein snufje zout, maakte ik tien zakken hondenvoer.
's Ochtends brokken. 's Middags zo'n zak. En we zijn wéér wat zelfvoorzienen-der. En Brit vaart er wel bij!
Vastleggen?
Vandaag.
In Groningen. Liek had moeder-dochter-dag met de jaarclub. De foto's namen we pas in het donker en zijn dus allemaal mislukt. Maar wat wás het leuk om al die mede-moeders te ontmoeten!
Vastleggen?
En uiteindelijk, vanavond laat, bij mijn moeder thuis, moest ik nog een voorwoord schrijven voor 'De Scharrelaar', het krantje van onze vereniging.
We gaan een belangrijk jaar tegemoet. Een jaar waarin we niet meer voorbij kunnen aan de noodzaak om écht werk te maken van natuurbescherming. Van woorden naar daden.
Het is echt .... nu of nooit!!
Vastleggen?
Maar uiteindelijk ... besloot ik om vooral één ding vast te leggen.
En dat was dat leuke kastje, dat ik vanavond zag op een toilet in een restaurant, en dat er zo gezellig uitzag ...
... dat is nou ook echt iets voor op ons eigen toilet!!! 😊
7 reacties:
De goeie stukken appel eet ik sowieso nog op, Clarien.
En Brit..., díé krijgt lekkers !
Héérlijke dag !
Kastje -> superleuk/-mooi !
Lie(f)s.
En bij mij gaan ze in de azijn :)
En dankjewel weer voor vele mooie 'nutshell' samenvattinkjes! :)
;-)
Lie(f)s.
Hoi Clarien,
Ik ben blij met deze vastgelegde momentjes hoor en geniet altijd enorm van jou blogpost!
Eerst volgde ik je met mijn oude blog, maar nu inmiddels met mijn nieuwe blog.
Ga dus vooral door met het vastleggen hiervan :-)
Bij het zien van de foto van Brit haar eten, moest ik gelijk terugdenken aan jaren geleden. Ik liep als 16 jarige stage bij de thuiszorg en moest 1x in de week bij een oudere dame 5 runderharten koken voor haar hond. Zodra ze afgekoeld waren moest ik ze in stukjes snijden en verdelen over 7 zakjes. Iedere dag kreeg deze viervoeter een heerlijk maaltje!
Gek genoeg kan ik die kooklucht nog steeds ruiken als ik eraan denk.
Groetjes Janneke
Wat is de eigenlijke reden dat je appelpitten gaat uitzaaien? Ik kom op die vraag naar aanleiding van de goudrenetten van de overburen. De kans dat een zaailing eetbare vruchten oplevert is vrij klein en het duurt een fors aantal jaren eer je zover bent dat je kunt testen of er überhaupt eetbare vruchten komen.
Wat ik me wel kan voorstellen is dat je de zaailingen als onderstam gaat gebruiken om er een sterk ras op te enten. Geschikte loten zijn betrekkelijk gemakkelijk te oogsten in het najaar. Je hebt dan in relatief korte tijd, -3 tot 5 jaar is me verteld, al lijkt me dat wel erg kort- een boom die vruchten draagt en je weet hoe de vruchten smaken. Het verrassingselement is dan wel weg, maar je kunt ook niet alles hebben.
Het klinkt misschien raar dit te horen van mij, iemand die opgegroeid is met een boomgaard rondom het huis waarvan ruim 90% bestond uit dergelijke zaailingen. Naar mij verteld is, deed mijn overgrootvader dat al en misschien zelfs zijn vader ook al. Het is wel besmettelijk want mijn vader deed het ook en ikzelf heb die neiging ook, maar hoofdzakelijk ruimtegebrek houdt mij tegen er aan toe te geven.
Ik ben ook heel blij met wat je vastlegt! Je vaak zonnige kijk op zaken en de bergen werk die je verzet zijn inspirerend.
Een goede week gewenst!
Hartelijke groet,
Hilde
Dank jullie wel hoor!
En Willem, ach, ik wil gewoon zovéél mogelijk bomen zaaien. Maakt mij niet zoveel uit wat voor appel eraan komt. Als het maar sterke inheemse bomen zijn met veel bloesems voor de insecten! :))
Een reactie posten