Als het gevroren heeft is mijn eerste gang 's ochtends naar de dieren. Hoe gaat het met de kuikens? Waar slapen de katjes? Heeft Bella nog hooi?
En dan alle waterbakken kapotslaan. En dat moet je om de paar uur blijven doen.
Billie en Bossie waren binnen gebleven vannacht, in de bijkeuken, waar ze óók een mand hebben. Met een dikke wollen deken erin. Je ziet Billie hier gapen. Ze werden nét wakker.
Maar waar Bekkie is?
 |
Het was eigenlijk vooral bedoeld voor de kuikens, maar die kwamen niet. Die zijn zó verlegen. Die laten eerst de hanen voorgaan en dan de bazige kippen. En de laatste kruimels zijn voor hun.
Het grappige is, kuikens die een bazige moeder hebben zijn zelf ook baziger en kruipen gewoon onder de hanen door om bij het voer te komen. Maar de kuikens die we nu hebben hebben allemaal een verlegen moeder, en dan zijn ze dat zelf ook.
En de weilandpomp van Bella (hierboven) daar zat ook al een dikke klont ijs in. Je moet echt álles nalopen. Anders hebben ze geen drinken.
De twee katjes lopen mij de hele tijd achterna. Ze zijn zó nieuwsgierig. De kou en de mist daar geven ze niks om. Hun vacht is bijna twee keer zo dik als in de zomer. Je zal maar zó'n bontjas hebben!
'
En de weilandpomp van Bella (hierboven) daar zat ook al een dikke klont ijs in. Je moet echt álles nalopen. Anders hebben ze geen drinken.
De twee katjes lopen mij de hele tijd achterna. Ze zijn zó nieuwsgierig. De kou en de mist daar geven ze niks om. Hun vacht is bijna twee keer zo dik als in de zomer. Je zal maar zó'n bontjas hebben!
 |
En kijk nou ... daar heb je Bekkie ook. Ze heeft als een os geslapen, gewoon, bovenop het hooi, in haar kuiltje. Ze werd zelfs niet wakker voor het ontbijt. Maar waarschijnlijk is ze vannacht de halve nacht op jacht geweest. Het stikt van de muizen overal.
En dan hoef je 's ochtends helemaal geen ontbijt.
Dan wil je alleen maar tukken!
Ik ging verder met karton uitspreiden.
Ik heb dit jaar voor het eerst véél gewassen op de tuin laten staan, nu nog steeds. Wel de halve tuin staat nog vol. En het lijkt goed te gaan. Wél wat meer muizenvraat, maar dat is vooral op de suikerbieten.
Toch vind ik het spannend, of ze de winter doorstaan, en krijgen ook vandaag weer een paar bedden een extra laag isolatie. Eerst karton tussen de rijen, en daarop een laag stro. Vandaag onze eigen winterwortels, en de gele voederwortels van Bella. Die wil ik in elk geval vorstvrij houden.
 |
Bij het platmaken van de dozen is het mooi om te zien hoe steeds meer bedrijven hun spullen duurzaam verpakken. In plaats van goedkoop plastic plakband overal omheen te wikkelen, gebruiken ze papieren plakband. Of helemaal géén plakband, maar een slim gevouwen doos, die met een paar strookjes lijm stevig in elkaar zit.
En bijna al het karton is gerecycled. Nou, dat mag op mijn tuin!
Het is mooi buiten ... met die mist ..... koud, stil, en november mooi.
Na een uurtje ofzo is het helemaal niet meer koud maar loop ik te puffen. De zware zak met stro moet helemaal het weiland opgesleept, en dan mag hij zijn inhoud uitspugen ..... over het karton.
Kom op zak!!
Haha zo gaat dat dan he. Als je veel alleen werkt praat je met je spullen. 😊 En ze luisteren ook nog!
Daar kwam Bekkie ook eens kijken. Ze liep langs de bevroren bloemen van de peen, die bevroren bijna nóg mooier zijn dan levend.
Om vier uur werd het al donker. De kippen moeten nu vroeg avondvoer hebben want ze gaan al rond half vijf op stok. Je moet echt meebewegen met de dieren.
Bella komt ook wat vroeger om eten vragen. Ze wil van het weiland af en de stal in. Het gras op het weiland zal nu ook wel minder lekker zijn. Nou, ik was al om half vijf klaar met de dieren!
En thuis was er een verrassing! Een pakje lag er, van een bloglezeres. Anneke B had om mijn adres gevraagd en kijk wat ze stuurde! Boekjes, artikelen, krantjes, bloemenzaden!
 |
Geweldig, die jaren 70 boekjes. Alleen al de retro kleuren, daar wordt je helemaal vrolijk van! En al die dingen die ik nu met veel kunst- en vliegwerk doe, die deden ze toen ook allang! 😊
Er is ook niets nieuws onder de zon! 🌞🌞🌞
Heel erg bedankt Anneke!
.jpeg)
.JPG)
4 reacties:
Wat een mooi cadeautje van de post. Die jaren 70-boekjes! Ik heb ze ook ooit gehad, tuinieren zonder spitten enz. gewoon weggedaan omdat ik dacht dat het niet zou werken..
En nu breng ik het in praktijk zonder boekje haha. De dieren hebben geen last van de kou met hun wintervacht, dus trekken wij ook maar wat meer aan.
Mooi cadeau!
Ik haal soms ook heel veel uit oudere boekjes. Oude kennis hergebruiken is toch heel erg leuk.
Ik voorspel dat je in de lente nog amper je spitvork in de grond zal durven steken, het zal er namelijk krioelen van de wormen met al dat karton. ;-) Ik kijk trouwens ook al uit naar wat de Clarien oplossing zal zijn voor het zaaien, want die mulch zal niet helemaal verteerd zijn. Sommigen gooien het op de composthoop, om de aarde te laten opwarmen en daarna weer nieuwe mulch te leggen. Zelf schuif ik het wat aan de kant en zaai in geultjes, ik vermijd liever dubbel werk en heb dan maar wat geduld wat het opwarmen betreft. Charles Dowding, de no-dig goeroe, zweert dan weer bij goed verteerde compost als mulch (een laag van bijna 30 cm) met als argument dat de mulch te veel slakken herbergt.Een beproefde methode, dat wel, maar niet evident om aan zo'n grote hoeveelheden compost te geraken. Je kan dat natuurlijk aankopen, maar dan weet je nooit zeker wat er in zit (soms zelfs residuen van nog steeds werkzame pesticiden) en het staat een beetje haaks op het idee van "zelfvoorzienend". Zo veel tuiniers, zo veel methodes.
Heel herkenbaar Cin. Ik heb wel vaker een no-till methode geprobeerd maar dan wemelde het altijd van de slakken. Dus ging ik toch maar weer spitten. Hier op het weiland, waar weinig schaduw is, zijn minder slakken. En hopelijk ook meer natuurlijke vijanden. Dus we zien wel, in het voorjaar, hoe het gaat met de slakken.
En anders gaan we door naar plan C! :))
Een reactie posten