Hoe een Franse kip een hele boerderij voedt.

on zaterdag 30 november 2019






Het was zon zon zon zon van 's ochtends tot 's avonds. Echt on-november-achtig mooi en helder weer.

Wij hadden een gewone zaterdag met 's ochtend voor mij de lessen en verder op de dag wat klussen rondom het huis. Paul fietste ondertussen een prachtige tocht over de Utrechtse Heuvelrug met een paar fietsmaten, waar ik natuurlijk de meest prachtige foto's van te zien kreeg.








Nou ja van de Heuvelrug zie je niet heel veel. Je ziet meer de ruggen van de fietsers. Maar wel erg mooi. Met dank aan Ruud die steeds maar levensgevaarlijk bezig is om die schitterende foto's te maken.😊😉

Brit en ik hadden géén Heuvelrug. Alles is hier plat. Wij hadden gewoon hetzelfde uitzicht als gisteren. En eergisteren.









🐓🐓🐓🐓🐓


En dan hadden we dus nog .... die Franse kip. Ik zal je zeggen de hele boerderij profiteert ervan!

Allereerst allemaal hartelijk dank voor jullie recepten. Die zijn opgeslagen. Maar ja wij eten niet zomaar een hele kip, dus ik heb wat anders bedacht.

De kip is eerst gekookt, in een hele grote pan. Toen eruit gehaald, en laten afkoelen. In de pan met bouillon heb ik toen heel veel aardappelen en wortelen en bieten gekookt, allemaal in blokjes gesneden.







En toen ben ik de kip gaan uitpluizen. Brrr wat een plakwerkje is dat. Al die peesjes en dingetjes. Een hele wervelkolom zit erbij, die natuurlijk prompt uit elkaar viel in duizend stukjes. Er mocht geen enkel stukje bot achterblijven in het vlees, dus het was echt zoeken. Sommige botjes waren zo dun als naalden.

En toen is alles verdeeld. Het mooiste vlees, dat is voor onszelf. Dat gaat in de vriezer en daar ga ik met kerst een ragout van maken. En het minder mooie vlees, de huid en de peesjes en dat wat taaier spul, dat is héél fijngesneden, weer teruggegaan in de grote pan.

En de kale botten die overbleven heb ik héél lang gekookt in een deel bouillon. Tot het dik werd, van de collagenen. Dat is een eiwit dat in botten zit, en dat héél goed is voor je eigen botten en pezen en spieren. Botjes eruit gezeefd, en een deel van het aftreksel bewaarde ik voor soep, voor onszelf, en een deel ging weer in de grote pan.

Die rode kleur dat komt van de bieten.





Die grote pan, met groenten en kip, dat is voor Brit, en ook een deel is voor de katten. Om het te binden heb ik er nog een flinke kop roggemeel bij gedaan. Eerst in een apart pannetje een papje maken van meel met wat bouillon, en dan bij de grote pan gieten, en roeren. Het wordt dan een stevig gebonden massa. Het is nu dus ongeveer driekwart groenten, verder kip, bouillon, wat graan, en nog een snuf zout.

Het staat nu af te koelen. Morgen gaat het in zakjes van 300 gram in de vriezer.

Moet je nagaan, één zo'n Frans kippetje ..... bijna weggegooid ..... geeft smaak en vitaliteit aan wel dertig zakjes dierenvoer, en aan onszelf, in ragout en soep, en óók nog aan de kippen, want ik ben die botten voor een tweede keer aan het uitkoken. Daar gaat dan wat gekookte aardappel en graan bij en dat gaat naar de kippen.





Dankjewel Frans kippetje! Voor je levenskracht, doorgegeven aan alle boerderijbewoners!

(behalve aan Bella natuurlijk want die is hartstikke vegan!)





3 reacties:

Willem zei

Een ding heb ik nog gemist bij de verwerking van de kip en heb eerlijk gezegd ook geen idee of het gebruikelijke praktijk was, maar bij een vriendje uit mijn kindertijd, stond 's winters altijd een schaaltje kippenvet waarmee de handen ingesmeerd werden. Ik vond het stinken, maar het scheen een probaat middel te zijn tegen schrale handen. Achteraf verbaasde het me wel, want elke boer die vee had, en dat was iedereen in mijn omgeving, had ook een grote pot uiervaseline en dat was ook zeer effectief tegen schrale handen en wondjes. Meteen toegegeven, dat heeft ook een apart luchtje. En soms, streek mijn moeder de hand over het hart en mochten we onze schrale lippen insmeren met Purol. Maar voor de handen was het toch gewoon uiervaseline.

Lies zei

Heel mooie 'fietsfoto's', Clarien !
Lie(f)s.
@'k Bestel hierbij alvast het eerste exemplaar van je boek ! Hahaaa… !

Op het leven zei

Bij de titel dacht ik dat de kip zoveel eieren legde (nu nog!) dat een hele boerderij ervan kon eten! Dat was een beetje anders ;-)