 |
Al dat geld oprapen, wat overal op straat ligt. Bij ons ook al! De klinkende euro's lagen overal om ons heen, op de dam, de oprit, op alle paden. We kunnen er wel in zwemmen.
Kijk, Billie en Bossie demonstreren dat even.
Blad!! Een betere voeding voor je tuin is niet denkbaar. Alles wat de bodem nodig heeft, zit erin!
Het is een prachtig ontwerp van Moeder Natuur. Die bladeren, die eerst, nog groen en fris, onze machtige bomen voeden met energie en zonlicht. Zodat de bomen op hun beurt voor zuurstof zorgen.
En dan, als in de herfst de boom in rust gaat, en de bladeren niet meer nodig heeft, dan maakt zo'n blaadje zich los.
Dan dwarrelt ze naar beneden, voor de eerste, en meteen de allerlaatste reis, die ze in haar leven gaat maken. En eenmaal op de grond voedt ze óók nog de bodem. Allerlei diertjes en schimmels en insecten leven van haar. Ze houdt de bodem in leven.
En die levende bodem voedt weer nieuwe planten, die vervolgens ons mensen in leven houden.
Bladeren zorgen voor zuurstof en voeding. Bladeren zorgen ... voor ons!
Méér dan GOUD waard.
Stop ze dus niet per ongeluk in je kliko. Want dat zie je wel es, dat mensen dat per ongeluk doen 😱😱
Gelukkig wel steeds minder. 😊
Wat je met dat blad doet? Als ze op gras of perk vallen laat je ze natuurlijk liggen. Dikke pakken blad hark je hooguit wat uit elkaar.
Wat op steen valt, dat mag je oprapen! Dat is voor de eerlijke vinder. Meng zoveel mogelijk verschillende soorten blad, en maak er compost van. In een hoekje, onder een struik.
Hier bij de paardenstal ligt bij ons altijd vooral veel eikenblad. Dat gebruik ik ook deels voor compost, voor op de bessenbedden. En verder schuif ik al dat blad en die eikels weer terug tussen de eiken.
Eik wordt weer eik.
En dan neem ik je even mee naar de tarwe. Want daar is iets wonderlijks gebeurd! Ik schreef hier al dat de tarwe misschien niet op zou komen, omdat er zoveel kweek in dat veldje zat. Ik zag het overal omhoog steken.
Maar die tarwe ...... die trekt zich helemaal niks aan van het kweekgras! Sterker nog, het lijkt wel of het kweekgras bang is voor de tarwe en zich in de grond heeft teruggetrokken! Het kweek is niet meer te zien en de tarwe groeit als een tierelier!
Asjemenou! Die sterke eeuwenoude rode tarwe! Ik ben benieuwd wat we nog meer met haar gaan beleven!!
Zie je wel? Geen spriet kweekgras meer te zien! Alleen de holderdebolder-scheve rijtjes tarwegras! 😄
Náást de tarwe is het groen-groen-groen-groen-knolle-knolleland. Zonder twee parmantige haasjes trouwens. Die zijn er niet. (van mij mochten ze er best zijn en wat knol eten)
De knollen gaan eindelijk groeien. Ze zijn pas in augustus gezaaid, en eerst was er alleen maar loof. Maar nu zijn er ook knollen. Ik neem elke dag een paar mee voor Bella.
En zoals je ziet krijgt Bella een beste schuif voer. Dus daar pikken we wat van mee, voor een experiment! Een paar knollen en een voerwortel kan ze wel missen.
Veevoer is ook gewoon mensenvoer hoor. Het is alleen niet zo mooi en glad van uiterlijk. Het is lastiger om ze schoon te krijgen. Ik leg ze daarom eerst in een bak water. Na een tijdje kun je ze met een groenteborstel zó schoon schrobben.
Lelijke plekken eraf snijden. En dan alles op de grove rasp.
Ik wilde proberen of je de knollen kan fermenteren. Want het is natuurlijk óók gewoon kool. Soort van. En de peen gaat erbij voor wat kleur.
De geraspte groente heb ik gemengd met een halve eetlepel zout, en toen geroerd, en flink gestampt. Je moet net zo lang stampen op die kool tot het gaat glinsteren. Dat betekent dat het vocht vrijkomt.
En daarna heb ik het met een doek erop in de keuken gezet.
In onze keuken krioelt het van de bacteriën en de gisten, en het is de bedoeling dat die bij de kool terecht komen. De doek is om vliegjes enzo eruit te houden.
Morgen gaat het dan in de pot. Met nóg wat zout. Maar dat zie je wel weer.
Goed. November. Wat staat er nog meer op het programma?
Heb je al zaden geoogst? En de laatste kruiden? Ik was het straal vergeten en heb ze vanmiddag in het zonnetje verzameld. Voor sommige bloemen was het te laat, het zaad was al weggewaaid. Maar veel stond er nog en had zaad.
Zoals je ziet doe ik overal een bloemetje bij. dat scheelt naamkaartjes. Maar later moet je dat wel doen want de bloemetjes gaan verschrompelen en dan weet je ook niet meer wát ook alweer wát was.
Het is altijd een mooi werkje. Zaden verzamelen. Het geeft weer belofte, van voorjaar en bloei en kleur.
En de kruiden. Die ook oogsten.
Je ziet hier bijna allemaal winterharde kruiden. Die je evengoed in de winter vers uit je tuin kan plukken. Toch neem ik van alle soorten een bos mee naar binnen, om te drogen, want midden in de winter rond etenstijd in het pikkedonker naar kruiden zoeken .... daar heb je niet altijd zin in.
Mijn favoriet is deze citroenverbena. Hij is veel sterker van smaak dan de melisse, en geeft een héérlijke thee.
De kruiden blijven een paar uur buiten liggen zodat de spinnen en kevertjes eruit kunnen lopen ...
... en de kat. Die ook! 😊
.jpeg)
.JPG)
5 reacties:
Één woord, voor je hele log, Clarien: *s*c*h*i*t*t*e*r*e*n*d* !
Lie(f)s.
+1 geniet er elke dag van!
Vooral alle kennis en ervaringen en de reacties met nog meer inzichten.
Ik ben het er helemaal mee eens!
Altijd gezellig geschreven en prachtige plaatjes erbij.
Steeds weer genieten!
Ik las een poosje geleden de vraag :" wie inspireert jou het meest?"
Nou, dat antwoord was voor mij,.....jij Clarien!
Ik heb zeker niet zoveel tuin als jij (maar een kleintje zelfs) maar,
heb al heel wat dingen van je (afgekeken) mogen leren!!!
Super bedank voor je fijne blog steeds maar weer.
Groet'n: uit de tuin van de Bruin
Je schrijft lyrisch over 'het afvalproduct' van de bomen, maar je hebt gelijk, het is bladgoud. Bij mij in de buurt zet de gemeente ieder jaar een aantal bladcontainers en ik sta er elke keer versteld van hoeveel mensen de tuin zeer grondig ontdoen van ieder blaadje dat van de lindebomen valt. En dat terwijl lindeblad zulk mooi zacht blad is om de kwetsbare tuinplanten ermee af te dekken. Het afgelopen jaar ging een overijverige bladblazer van de gemeente zelfs zover dat hij al het blad dat ik zorgvuldig op de tuin gedrapeerd had als winterbescherming, wegblies met zijn lawaaiige blazer. Ik was op dat moment niet thuis en toen ik, tamelijk gepikeerd de gemeentelijke plantsoenendienst belde voor een verklaring kreeg ik aanvankelijk te horen dat ze dat niet gedaan hadden, want ze mochten niet in particuliere tuinen komen. Op mijn uitnodiging om dan maar even te komen kijken om de blaassporen met eigen ogen te zien kwam het verweer dat ik het zelf gevraagd had aan die bladblazer. Kennelijk iemand van mijn buurtgenoten die het niet mooi vindt als hij geen aarde ziet. Ik heb een vermoeden, maar bewijzen kan ik het niet, dus heb het maar gelaten en nieuw blad verzameld voor de winterbedekking.
Ook een aantal kuipplanten bewaar ik 's winters 'in het blad'. Een mooi beschut hoekje tegen het huis dient daarvoor. De Agapanthussen en Laurier worden zo al jaren overgehouden en ook de Palmen (Trachycarpus) krijgen zo'n winterbedekking. In het voorjaar is een deel vergaan en wordt over de tuin verspreid en wat dan nog over is gaat naar een liefhebber.
Het zal duidelijk zijn dat het ook voor mij bladgoud is, en daar ga je met respect mee om.
Volgens mijn echtgenote is Komkommerkruid (Borago officinalis) ook erg effectief tegen kweekgras. Ook als dat niet het geval is, Borago is een smakelijk kruid en ik vind de bloemetjes ervan erg mooi. Alleen al daarom is het de moeite om het te kweken.
Ben erg benieuw of de gefermenteerde knolletjes een eetbaar en vooral smakelijk product opleveren. Dat ze rauw voor menselijke consumptie geschikt zijn weet ik al vanaf mijn kindertijd. Ieder najaar, als de knollen gevormd waren, was het vaste prik om op de terugweg van school naar huis een aantal te plukken, met de tanden te schillen en op te eten. Het was eten en drinken tegelijk voor ons. Hoewel we vrijwel alles wat als veevoer verbouwd werd ook wel zelf aten, weet ik heel zeker dat die stoppelknollen niet op het menu stonden. Wel koolrapen (rauw erg lekker, maar ik griezel nog steeds van de gekookte variant), die we ook als veevoer verbouwden, maar beslist geen stoppelknollen.
Als ik deze velden zo zie, lijkt het me meer een boerenbedrijf dan een moestuin, die je hebt. Wat een heerlijkheid.
Een reactie posten