De dagen vliegen voorbij.
Met spitten en de bedden bemesten, en en met oogst binnenhalen en met alle dieren verzorgen, en óók met het land en de tuinen weer verzorgen, zodat we er volgend jaar weer opnieuw van kunnen oogsten.
Ook is oktober de maand van het bewaren.
Maandag zaten buurvrouw en ik met allebei een mesje en een appelboor, druk aan het appels snijden.
Vorig jaar heb ik deze methode van drogen voor het eerst uitgeprobeerd. Je hebt dan géén oven en géén droog-apparaat nodig, maar laat ze gewoon, mooi langzaam, aan de lucht drogen. Duurzamer kan niet! En een zo hoog mogelijk vitamine behoud.
Het is wel zo dat er een kleine kans is op schimmel. Je moet de appels goed dun snijden, en aan de stokken, iets uit elkaar halen. Hang ze bij voorkeur boven de kachel, of in elk geval in de droogste ruimte van je huis,
En het ruikt ook nog eens heel lekker! 😊🍎
En wat je met die gedroogde appels doet? Nou, opeten, want het zijn net snoepjes, zó zoet. Je kan ze ook fijnmalen, met noten en wat meel en olie, en een ei, om er koekjes van te bakken.
Ach, we verzinnen er wel wat mee. Je zult het wel weer zien. Vorig jaar heb ik er helemaal geen recepten mee gemaakt. Ze waren zo lekker dat we ze gewoon allemaal hebben opgesnaaid.
En dan hou je een bak over met de resten. En dat wordt dan weer azijn.
Bewaren ...... bewaren.
Er zijn zoveel manieren om je opgekweekte voedsel te bewaren. Het mooiste is natuurlijk als je dat duurzaam kan doen. Zonder stroom of gas. En vaak is dat ook het gezondste. Omdat verhitten of bevriezen meestal de kwaliteit van het voedsel aantast.
Langzaam laten drogen, in de wind en de zon, is een mooie natuurlijke methode.
Hier in en om het huis hangt van alles te drogen. Overal hangt, ligt en staat voedsel. En het kan nog steeds hoor, kruiden drogen. Het geneeskrachtige duizendblad bloeit nog steeds. En je kunt nu ook nog de uitgebloeide Teunisbloemen oogsten, en ze op een krant laten drogen. De zaden, die vol zitten met die bijzondere olie, die vallen er dan vanzelf uit.
Gewoon, proberen!
🌿🌿🌿🌿🌿
Verder hebben wij in oktober een lange stroom aan verjaardagen te vieren. Een verjaardag vieren met familie, dat is ook een vorm van 'bewaren'. Vind ik. Paul heeft helemaal geen bloedverwanten meer, en ik heb er nog maar een paar, dus, daar moet je zuinig op zijn!!
Haha ... en wat nou grappig is, als ik dan op zo'n verjaardag ben, zoals vanmiddag, bij oom Wiebrand die 75 werd, en dan mijn mobieltje pak voor wat foto's ... dan roept iedereen ....
NIET OP HET BLOG!!
Dussss ..... sorry ... weer alleen maar onthoofde foto's. 😄
Nou, komop, ééntje dan ...
....... van mijn twee laatst overgebleven oompjes, waar we heel blij mee zijn en trots op zijn .... en ook heel zuinig op zijn!!
En we hopen ze nog lang te kunnen bewaren! 😊💗
Wiebrand en Dick. De twee broers van mijn moeder!
☉☉☉☉☉
En met al dat bewaren .... van dingen die we al hebben ....
.... ben ik óók steeds aan het uitkijken naar nieuwe projecten. Andere methodes. Ander voedsel. Er zijn zoveel leuke dingen nog uit te zoeken en uit te proberen!
.... zoals ..... rijst?
.jpeg)
.JPG)
3 reacties:
Je geeft ons elke keer weer zoveel mee, Clarien ! Dank !
GefeLIESiteerd nog, jarige !
@Jawel, gisteren heb ik je gemist... !
Of quinoa. Ik weet dat men dat gewas nu ook oa in Brabant teelt. Schijnt heel gezond te zijn. Ik vind het sltijd leuk en leerzaam.om over je experimenten te lezen.
Je appeldrogerij doet me terugdenken aan mijn kinderjaren. Niet zozeer de appelschijfjes, hoewel mijn moeder die ook droogde, maar de manier waarop je de appelschijfjes aan de gebinten van het huis hebt hangen.
Het deed me denken aan de uitgeblazen eieren die ik als kind in het voorjaar verzamelde; kieviten, grutto's , wulpen, eenden, nou ja, alle vogels die in het voorjaar een ei legden raapten we. En voor iemand heel belerend het vingertje heft; ik heb het over eind jaren '40, tot midden jaren '50 van de vorige eeuw en toen was de (weide)vogelstand nog meer dan goed te noemen. De enige restrictie die we ons zelf oplegden was dat we de nesten van zangvogels en lijsters ongemoeid lieten. Wat niet wegneemt dat we er wel eens in keken en zo heb ik een keer een koekoeksei gezien. Wat kleur en tekening aanging leek het wel op een lijster-ei, maar het was een stuk groter. Achteraf hebben we ons pas gerealiseerd dat het een koekoeksei geweest moet zijn
We hielden onderlinge 'wedstrijdjes wie de meeste soorten eieren had en zonder me op de borst te kloppen; mijn kameraad en ik wonnen geregeld, want wij wisten een plek waar een korhoen nestelde en waren dan ook de enigen die een ei ervan hadden en ook bij valken- en sperwernesten durfden wij de eieren uit het nest te halen. Dat eierrapen deed je altijd vroeg in het voorjaar, voordat de vogels gingen broeden. Als mijn vader merkte dat je opzettelijk een broedend of al uitgebroed nest verstoorde dan was de doorgaans zachtmoedige man bepaald hardhandig. Zelfs als het een nest betrof van een ekster, een vogel waar hij een grondige hekel aan had.
Toen ik in 1966 bij de Heidemij in Arnhem ging werken, hoorde ik geruchten dat de Wageningenuniversiteit, toen nog Landbouwhogeschool Wageningen, bezig was om een rijstsoort te ontwikkelen voor ons klimaat. Heb er nadien niks meer van gehoord of gelezen en nou zie ik opeens dat jij zakjes zaairijst hebt. Kennelijk heeft dat werk toen wel iets opgeleverd. Ben benieuwd naar het resultaat.
Een reactie posten