Alles laten zien.

on maandag 8 mei 2017




... het dilemma van mei ... 

Er is steeds meer nieuws van de tuin, de grond wordt warmer en alles begint eindelijk op stoom te komen. En elke dag is er nu flink wat oogst, en zijn er recepten van de tuin. Maar door al dat werk is er steeds minder tijd om te schrijven. Terwijl ik eigenlijk het liefste alles wil laten zien.

Alles laten zien van de tuin, net als vorig jaar - en het jaar dáárvoor - en het jaar dáárvoor - en het jaar dáárvoor. Haha ... ja als je een moestuinblog volgt krijg je dus wel elk jaar hetzelfde nieuws te verstouwen! 😊😊

Maar goed. Dilemma dus. We zien wel hoever we komen.





Zie je wat dat is, hierboven? Nee geen lege zakjes. Het zijn maiszaden. Gedroogde maiskorrels.

Vandaag zijn die gezaaid, in het bed naast de rogge, langs dat nieuwe pad. Wat mij nou leuk lijkt is als de rogge en de mais twee meter hoog zijn, dat je daar dan een pad doorheen hebt lopen. Hoe zou dat er dan uit zien??




Moestuin fantasieën! :D

Bij de Zonnehorst hebben ze de mais voorgezaaid in bakken. Ja dat kan ook. Dan kiemt het sneller, in een warme kas. Eigenlijk is dat beter, want als de mais in warme bodem kiemt wordt hij zoeter. Die arme mais van mij die gaat vannacht waarschijnlijk de nachtvorst in .... 

Je ziet dat de bakken op planken staan die langs de ramen hangen. Heel efficient gebruik van zonlicht. En ook tegen muizenvraat natuurlijk.






Karin kwam helpen en we hebben een tweede serie bonen voorgezaaid. Dit is de kievietsboon. Zo'n mooie gestreepte, die je eet als droogboon. Echte winterkost. Wist je trouwens dat je van alles kan maken van droogbonen? Zelfs brood?

Het is een onmisbare groente voor de zelfvoorziener. (Kijk even in de reacties hier onder hoe veelzijdig de boon is!)

Een klomp ... is ook een heel handig bewaarbakje. Als je even niks anders hebt. Op het land gebruik ik ze ook vaak om even zakjes zaad of ander klein spul in te bewaren. Want je kunt best op sokken schoffelen.






En de eerste serie bonen is gepoot. Dat wat je hier onder ziet zijn stamboontjes, kidneybonen. Ze hoeven dus geen steunen, maar groeien aan een struikje. Omdat de grond erg droog was hebben ze wel wat water gekregen na het planten.

Verder geef ik zo weinig mogelijk water. Op Moeskers Moestuin geldt survival of the fittest. Als je geen water geeft stimuleer je de plant om sterkere wortels te maken. Maar zo vlak na het uitplanten hebben ze het toch wel nodig.








We hebben Lente ook nog gezien! Ze was in het bos, toen wij daar aan het wandelen waren met Brit. Jullie moeten de groeten van haar hebben!

'Jij kweekt sla in je tuin,' zei ze, 'maar mijn slablaadjes hangen hier gewoon aan de bomen.'
'Eet jij die blaadjes?'
'Ja proef maar, jong beukenblad smaakt naar citroen.'

Wij proeven natuurlijk. En ja hoor, citroen, en het heeft wel iets van rabarber ook.






Fris en licht zuur. Een echte aanrader voor door je salade!

Het hele bos was ineens frisgroen van kleur. Er waren oneindig veel tinten groen! Zomaar ineens in een week tijd! We werden er helemaal vrolijk van.

Karin en Brit steken mooi af tegen al dat groen.





En thuis, de keuken in, want we gaan brood kneden. Het desembrood. Er is al meer dan genoeg desem, je hebt maar 150 cc nodig.

Het recept heb ik in augustus vorig jaar ook uitgebreid beschreven, en ik heb het weer van Xandra.






Neem 400 gram bloem, 210 ml lauwwarm water, 8,5 gram zout, 1 eetlepel honing en 150 gram van je bubbelende desem. Alles bij elkaar kneden, dan 20 minuutjes laten rusten. Dan kneed je het flink, zo'n 10 tot 15 minuten en zet het in een kom onder een vochtige doek twee uur weg voor de eerste rijs.

Hier staat het in de vensterbank in de avondzon, dat is wel warm genoeg.





Na twee uur kneed je het nog een paar minuten goed door, en leg het in een rieten mandje of in een schaal met een doek, waar flink bloem in is gestrooid. Ook wat bloem over het deeg strooien. Doek dichtvouwen, het geheel in een ruime plastic zak, en in de koelkast. Hoe koeler het rijst, hoe minder zuur.

En morgen ...... dan haal je het eind van de ochtend uit de koelkast en laat een paar uur op kamertemperatuur komen. 's Middags bakken, oven op 240, brood erin, en na een dik kwartier op 200, nog een kwartier laten doorgaren. Maar je kan ook bij mij meekijken morgen!





Goed, morgen bakken dus!

En de rest van het desem, doe hiervan 50 gram weer in een schone pot en begin weer met voeden. Voor je volgende brood. Wat over is daar kun je pannenkoeken mee bakken. Of maak meteen een paar broden tegelijk en geef ze kado. Iedereen is blij met een vers knapperig brood!


4 reacties:

Barbara zei

Wat een gaaf idee, jong beukeblad eten! Daar heb ik genoeg van :). Onderweg naar mijn werk een stukje geproefd en inderdaad, frissig en zacht. Zaterdag ook Kievietsbonen gezaaid, ik las dat ze jong als een soort spercieboon gegeten kunnen worden of iets later gedopt als verse erwt. Vooral dat eerste lijkt me heel leuk - en mooi! Heb jij daar ervaring mee?

Clarien zei

Ja goed dat je het zegt! Erwten en bonen kunnen allemaal in verschillende stadia gegeten worden. Jong eet je de peul, dus de verse groene sperzieboon of het peultje of sugar snap. Als je die regelmatig plukt blijft de plant steeds weer nieuwe peulen aanmaken.

Je kunt de peulen en bonen ook laten doorgroeien, dan worden de zaden rijp. De peul zelf is dan taai en niet meer eetbaar, maar de zaden (erwten, capucijners, witte en bruine bonen en allerlei andere soorten bonen) dus wel. Je kan die ook weer vers eten, of ze laten drogen, en dan zijn ze heel lang houdbaar.

Verse groene boontjes in de zomer, droogbonen in de winter, echt een super groente, die peulvruchten!

Wonen en leven in Roemenie zei

Lekker de verse raapstelen op de foto. En de kievietsbonen leuk , zo bijzonder vonden we dat als kind dat ze na het koken bruin waren . Hier gaan binnenkort ook de bonen de grond in , eerst na alle regen het onkruid onder handen nemen . Want met kleigrond werkt het nou eenmaal net even anders.

Gr Henriette www.onsleveninroemenie.blogspot.ro

Véronique zei

Ik ben samen met jou heel het proces van zuurdesem brood aan het door lopen....zalig,het is is mij vroeger niet gelukt...misschien nu meer geluk...