Van luizen naar kalfjes.

Er zat bladluis op één van onze kamerplanten. Zomaar, midden in de winter. Waar komen die beesten in vredesnaam vandaan?







Bladluizen ....... zijn eigenlijk een soort suikerklontjes.

Ze zuigen de meest zoete sappen uit de plant op en zijn daardoor zelf ook heel zoet. Vandaar dat de mieren die bladluizen als vee nemen, en ze goed bewaken, en het zoete vocht uit de luis melken.

Ook zijn bladluizen nogal luie beesten Ze prikken hun snuit in de sapstroom van een plant, en door de druk vanuit de plant laten ze zich vollopen. Dat kost hun geen centje energie! En dan hebben ze aan de achterkant twee uitlaatpijpjes, waar het 'teveel' wordt afgevoerd. 

HANDIG! Als wij dat ook hadden zou obesitas uit de wereld zijn!

Ja .... en door die luizen, en doordat die dus door mieren gemolken worden, gaan je gedachten zomaar naar koeien, en naar jonge kalfjes ... en helemaal terug naar de Warmonderhof, waar die op stal stonden. En waar wij in de pauze altijd even mee gingen knuffelen.







Zelf heb ik zes weken stage gelopen op een melkvee bedrijf. Foto's daarvan heb ik niet meer maar wat was dat leuk! Het opstrooien van de stallen, gewoon tussen die reusachtige gehoornde koeien doorlopen en de stallen schoonmaken en vers nieuw stro erop. De zwart-witte waren vrij tam, maar er waren een paar roodbonte die echt link waren.

Met die horens duwden ze je zó de hoek in. Terugduwen, zei de boer. Ja best hoor. Maar wel lastig als je zelf geen horens hebt.

Ik kan nog zó het gevoel terughalen van een kalf die op je hand zuigt. En de geur van de stallen en van de melkput, en van de verse melk.





                   





Tja ... hoe kom je erop. Gewoon, er gebeurt niet veel spannends deze dagen. Dan ga je wat bladeren en terugkijken. Herinneringen ophalen. Kijken of we plek hebben voor een stal.

Ik wens je een fijne zondag!