Winkel, waterland, en volle maan.

Of ik vandaag tijd had om mee te helpen in de winkel van de Zonnehorst? Want ze kwamen wat handen te kort. Ja hoor, leuk.

De Zonnehorst heeft een kleine boerderij winkel. Alles is bio. En in het oogstseizoen komt een groot deel van de groenten vers van de tuinderij, achter de winkel. Als er iets op is, dan loopt iemand met een kratje naar achteren, en snijdt weer een voorraad bij. Verser dan vers!

Maar er zijn ook kruidenierswaren, en die worden besteld bij de bio groothandels. Dat komt dan binnen op pallets, moet worden uitgepakt, en alle spullen daar moet een prijsje op. En dat mocht ik dus doen.

Alle spullen die geprijsd zijn gaan dan naar de winkel en worden daar in de schappen gezet. De nieuwe spullen achteraan en de oudere spullen ervoor.

Ach als je wel es in een winkel hebt gewerkt weet je dat wel natuurlijk allemaal, maar voor mij was het nieuw. Gezellig, zo samen met Henk en Hillie en David en Olle aan het prijzen en pakketten maken. En ook bestellingen maken. Dat zijn pakketten voor de mensen die van te voren een lijstje sturen.







Ik mocht ook de bestellingen maken. Iemand wilde postelein, maar het krat was leeg. Dus ging Olle die even vers snijden in de kas. Ja zo gaat dat.

Die knapperig verse wintergroente, de dauwdruppels er nog aan ... ik heb zelf ook een zakje vol meegenomen. Zo lekker op een broodje kaas.

Verder ... vandaag wéér een poging gedaan om het geld van de boeldag af te geven aan een boswachter. Wéér niet gelukt!

En we waren nog wel speciaal de polder in gereden, Brit en ik, naar de Veldschuur, waar een bezoekerscentrum is, en ook het kantoor van Staatsbosbeheer.

Om daar te komen moet je dus de polder in. Je komt eerst door het mooie dorpje Rouveen. Met van die schitterende rietgedekte boerderijen langs de Rijksweg. Ik had geen navigatie aan want het was doodsimpel. Bij het vierde weggetje linksaf. Als je géén navigatie aan hebt zie je veel meer, want dan moet je dus al die weggetjes tellen.

Dan zit je op de Stadsweg. Nou, heel toepasselijk .... heel stedelijk gebied hier! :D:D

Vanaf de Stadsweg lopen allerlei wegen diep de binnenlanden in. Eerst is het allemaal agrarisch gebied, maar al snel wordt het ruiger en natuurlijker. Grote rietvelden, drassige weiden, het is een echt waterland hier.

En ja daar heb je de Veldschuur. Nou maar es kijken of er iemand is die dat geld kan aannemen. Ze zijn wel thuis, de heren boswachters, ik zie allemaal stoere auto's op het terrein.

Op goed geluk het kantoor binnengewandeld en daar zitten allemaal zeer vriendelijke heren, maar helaas die ene die ik moet hebben is net weg. Naar Ommen.

'Kan ik het hier dan niet gewoon afgeven?' vraag ik. Maar nee, het is veel leuker als ik het overhandig aan die ene meneer. En dat er dan een artikeltje over komt in het krantje. Nou goed, dan gaat de envelop weer mee terug en komen we nog wel een keer hier naar toe rijden.

Het is drukte van belang rondom de Veldschuur.  Niet dat er veel bezoekers zijn maar wel veel vrijwilligers, die aan het snoeien zijn. Oja ... januari ... snoeimaand!

We lopen een rondje door de rietvelden. Grappig, hier komt het riet van ons eigen dak ook vandaan. Hier ergens.

De grond is heel drassig. Venig. Maar de bodem bestaat juist weer uit een soort van vette klei. Is dit echt een polder? Geen idee eigenlijk. Maar wel mooi je kunt hier eindeloos wandelen. Als je van water en wijde uitzichten houdt moet je hier echt es heen gaan.

Oh wacht, nog even in de Veldschuur kijken nu we hier toch zijn! Haha zie je die gebinten? Komen die je niet bekend voor? Ja dat was dezelfde firma Jansen die hier de boel heeft gebouwd!! Die gebinten zijn hun visitekaartje!

Nou ik voel me meteen thuis hoor! Doe maar een bakkie!

 



Ja en verder vitrines met opgravings-vondsten. En een paar mooie natuurschilderijen die ik zó wel wil meenemen. Die zouden mooi staan in de paardenstal! Tegen een muur zetten, klaar.

Maar niks schilderijen. We moeten naar huis en vóór het donker nog even die ene bak vullen. Omdat het van die ongelijke antieke klinkertjes zijn is het randje erg wiebelig geworden. Aan de binnenkant kan je dat verhelpen door het te vullen. Maar aan de buitenkant ... moet er ook iets tegenaan.

Op zoek naar zand!

We 'lenen' even wat zand van de bouw. Ssssst.

Zand is zo vreselijk handig. Je kan er je huis op bouwen, en je kan het met gips mengen en het op je muur smeren als pleister, en je kan het met cement mengen en er beton van maken, en je kan er glas van blazen. Ook al zo'n mooie gift van moedertje aarde. Oja en zandtaartjes. Die vergat ik nog!

Je kan er ook een wiebelige bak mee verstevigen.

Ach .... misschien word het wel een flop, deze eerste koude bak. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Waar het om gaat is dat het een mooi werkje is, en dat je het gevoel hebt dat het tuinseizoen weer is begonnen.

Want hoe gezellig het binnen ook is met de warme kachel enzo ... ik zit te popelen om weer op het land te gaan werken. Buiten zijn. Wroeten in de aarde. Spitten en zaaien en paadjes maken. Omheiningen bouwen voor als er misschien wat vee komt. Kan niet wachten!!

Maar eerst gaat het nog vriezen! Misschien kan er geschaatst worden op de Beentjesgraven.

En heb je die albasten maan gezien .... vanavond?

Het is heel licht buiten. Vanavond nog niet schaatsen, maar wel wandelen in de volle maan, langs diezelfde Beentjesgraven!