Een mens met een verhaal.

Mariam .... ik leerde haar kennen tijdens het kerstdiner voor de minima van Zwolle. Zij was daar één van de vrijwilligers.

Een bijzonder mens. Een mens met een verhaal. En ... ook nog es een Groningse .... haha dat sprak mij meteen aan natuurlijk!! :)

Haar lijfmotto is ... Nait Soezen Deurbroezen ..... vrij vertaald .... niet lullen maar poetsen. Doen wat je kunt. Ook als het soms eens tegenzit. Een prachtig mens, die Mariam. Vandaag was ik bij haar en hier volgt het verslag.

Mariam werd geboren in een gezin in Groningen, op zijn zachtst gezegd .... een probleemgezin. Al op haar zesde nam zij de huishouding deels over van haar alleenstaande moeder, die het moeilijk aankon, en zorgde voor haar broertje en zusjes. Er was armoede in het gezin. Maar Mariam herinnert zich ook de warmte van het kolenkacheltje.

Zij zorgde er voor dat die kachel 's avonds gevuld werd met papier, houtjes en kolen en dan was het 's ochtends lekker warm in huis.

Ze haalde in vier jaar het gymnasium, werkte als veertienjarige al in restaurants, later ook om haar studie te betalen, en vertrok uit Nederland op zoek naar Het Grote Geluk.

Tja .... bouw maar eens een stabiel leven op vanuit een onstabiele jeugd. Dat valt niet mee.

Maar Mariam kreeg haar leven op de rails, en ging aan het werk als Huidtherapeut. Mensen helpen met huidproblemen, allergieën en de meest uiteenlopende klachten, en ook kleine medische ingrepen.

Helaas ... alles veranderde toen ze zelf artrose kreeg, en haar handen niet meer konden wat ze moesten.

Ze moest stoppen met haar eigen bedrijfje, verhuisde, solliciteerde zich een breuk, helaas zonder werk te vinden wat ze aankon met haar ziekte, en ze kwam uiteindelijk terecht in de wijk Diezerpoort in Zwolle. Een wijk met veel sociale woningbouw.

En daar ... in haar gezellig huis .... was ik vandaag te gast. De hele wijk wordt gerenoveerd, al jaren wordt er gebouwd. Mariam is de beste maatjes met de aannemer en de bouwvakkers, maakt regelmatig een praatje of brengt ze es een pan gehaktballen en broodjes.

Ook heeft ze een deal gesloten .... er wordt niks weggegooid op de bouw, als zij het nog kan hergebruiken. Zo komt ze aan allerlei materiaal, dat weer doorgegeven wordt aan anderen. Hee kijk nou, voor mij heeft ze twee forse kozijnen 'gescoord' die ik kan gebruiken om een kas mee op te bouwen! Super!

Wat Mariam opviel .... is het gemak waarmee spullen worden afgedankt. Arm of rijk, veel mensen gooien huisraad en spullen met een klein gebrekje makkelijk weg.

Daarom begon ze in 2012 met workshops geven. Naailes, hoe repareer je kleding? Oppimpen van kleding. Recyclen en upcyclen, apparaten repareren, klusjes in huis, moestuinles, allerlei manieren om van 'niets' 'iets' te maken.

Een mooi voorbeeld staat bij haar zelf op de vloer. Een klein kacheltje, wat verbazend veel warmte afgeeft. Gewoon vier wachinelichtjes en een bloempot. Voila.

Een ander voorbeeld .....  de salontafel. Een oud vuurwerkkrat, ooit gekregen, dat ze doormidden heeft gezaagd, één van de zijkanten werd deksel, 4 wieltjes eronder. Klaar. Een heel handig en trendy tafeltje.

Ook de tuin, is één en al projecten en handigheidjes. Links komt een zelfgebouwde sauna, met een ouderwetse potkachel. Helemaal van hergebruikt materiaal.

Iets verderop, een schutting van bamboestengels met klimop, bloempotten met walnootdoppen als bodembedekking, een kruidentuin van een krat gevuld met boodschappentassen.

Alles zelfgemaakt, gerecycled, gekregen, ja zo kun je ook omgaan met tegenslag.

Wat Mariam graag wil is de buurt helpen. Er is veel stille armoede in deze buurt. Daarom heeft ze het Dieze Collectief opgericht. Een Stichting die probeert armoede te bestrijden. Niet met trompetten en tromgeroffel en applaus .... maar heel stilletjes, met kleine dingen, gratis workshops, kleine giften, aandacht.

We wandelen door de wijk. Hier en daar is de buurt al opgeknapt. De nieuwere sociale woningen zien er netjes uit. Voortuintje, achtertuintje.

In een oudere flat gaan we naar binnen. Daar is de weggeefwinkel, één van Mariams projecten.

 

'Het is meestal erg druk,' vertelt Mariam. 'Zo op een middag als we twee uur open zijn komen er twintig tot dertig mensen. Om spullen te halen, som sook spullen brengen, of gewoon voor de gezelligheid. Ook ouderen uit het verzorghuis in de buurt komen langs. Voor een bakkie koffie, een praatje.'

Wat mij opvalt is hoe verzorgd alles eruit ziet. Het is schoon, warm, de koffiehoek nodigt uit. Geen wonder dat het hier druk is!

Samen met buurtbewoners is Mariam een ontwerp aan het maken voor een buitenkeuken. Om in de zomer buiten samen te koken en te eten.

De kledingrekken heeft ze gemaakt van steen-pallets (dat zij van die halve pallets) en bezemstelen. Allemaal hergebruik.

Naaien leer je uit oude boeken. Daar leer je patronen tekenen en je eigen kleding ontwerpen, in plaats van de kant en klaar patronen uit tijdschriften zoals we die nu hebben. Ja voor sommigen is dat leren naaien een uitkomst om rond te komen.

Eén onderdeel van het Dieze Collectief is daarom het Mode-cafe. Hoe maak je een broek, een jurk, een blouse? Op maat?

Ik val van de ene verbazing in de andere. Eén ruimte is om alle binnengekomen spullen die niet verkocht worden of gerepareerd kunnen worden, te 'ontmantelen'. Alles netjes gesorteerd. Gescheiden afval.

Ook zie ik daar een rek met voedsel. Waar dat voor is?

'Ach,' zegt Mariam, 'dat is voor de mensen die even op korte termijn geholpen moeten worden. Die eventjes niks meer hebben. Die krijgen een doos eten mee.'

We lopen verder de wijk door. Kijk daar is het verzorgingstehuis.

En daar ..... hee ..... is hier nog een wijkcentrum?

'Helaas,' zegt Mariam, 'daar heb ik hard voor geknokt dat dat open zou blijven. Maar de gemeente heeft alle buurthuizen en wijkcentra in de buurt gesloten. Hier komt een gezondheidscentrum in. Er zijn geen inloop-plekken meer in deze wijk. Vandaar dus ... het Dieze Collectief.'

Iets verderop is Focus. Een andere stichting, die zich ook inzet voor mensen die niet vanzelfsprekend hun weg kunnen vinden. Daar werkt Mariam mee samen. Zij heeft daar haar Mode Cafe en haar Eetcafe. Voor 3 euro een driegangen diner, elke donderdag. Druk bezocht!

Het duizelt mij. Weggeefwinkel, workshops, Repair cafe, Mode Cafe, Eetcafe. 

'Doe je dat allemaal in je uppie?' vraag ik.

'Eigenlijk wel. Het is in deze buurt best moeilijk om iemand te vinden die structureel kan helpen. Die stevig in de schoenen staat en van aanpakken weet. Die niet zomaar schrikt van moeilijke situaties. Iemand, je weet wel, van Nait Soezen Deurbroezen.'

Weer verder wandelen we door de buurt. Ergens is iemand een mooi project begonnen. Een moestuin, midden tussen de flats. Complimenten!

Daar kun je zo blij van worden. Hoeveel problemen er ook zijn op grote en op kleine schaal, er gebeuren ook zoveel mooie dingen. Mooie initiatieven. Mensen die belangeloos al hun energie inzetten voor anderen. Zonder medaille, zonder likes, zonder applaus.

Gewoon, omdat ze goeie mensen zijn.

Kom Mariam we gaan even een Hele Foute Hap halen! 😋😋

Mariam en ik gaan samenwerken. Je zult nog wel meer over haar lezen hier!

Voor vandaag wil ik eindigen met een oproepje .... voor als je in omgeving Zwolle woont en het wel ziet zitten om Mariam te helpen. Een ochtendje ofzo. Neem dan contact op met mij Clarien1@zonnet.nl of met hetdiezecollectief@mail.com.

Eén op één, op kleine schaal, iemand helpen, je wil niet weten hoe belangrijk dat is!!!! 😊😊

..... enne ..... ken je ook iemand ... met een verhaal? Mail me dan!