Klussen voor de bruiloft.

Poek had dit weekend wat vrienden bij ons uitgenodigd, om te helpen klussen, alvast voor de bruiloft. Allerlei leuke dingen, zoals infoborden van oude pallets, pijltjes van resthout, en natuurlijk die flesjes versieren. Al maanden spaar ik lege koffiemelk flesjes op, samen met Lia en Vroukje, en nu werden al die flesjes versierd. 

We hadden erg geluk met het weer, het was de hele dag prachtig, zonnig, droog, met een lekker windje. Duimen dat het op de trouwdag ook zulk weer is!! De hele stoet ging natuurlijk ook even kijken op de plek waar de ceremonie gepland is. En toen weer de tuin in, aan het werk.

Een kleine impressie .....

En natuurlijk zijn er in de vriendinnenclub ook al de eerste jonge moeders. Ik vond het zo schattig, het lijkt nog maar nét dat ze met poppen aan het spelen waren, kleertjes aan kleertjes uit, luiers verwisselen.

En nu dan in het echt. Met dus échte poepluiers. En dat dan gewoon op de eettafel. Ahem. 

Natuurlijk blijft het hele spul eten, en de meesten blijven slapen ook. Poek en Steijn zwaaien de scepter in de keuken en toveren salades tevoorschijn, en hamburgers en broodjes, en véél ketchup natuurlijk en mosterd en mayo. En oja, óók patat. Alleen waren ze dat een beetje vergeten, en kwam de patat pas op het laatst, als toetje. Maar dat gaf niks. Ook de patat ging schoon op. 

Ik had in de tussentijd zo mijn eigen klusjes. Zoals de voortuinen een beetje fatsoeneren. En er wat bloeiers tussen zetten. Ik had echt mijn best gedaan om dit jaar véél kleurige bloeiers op te kweken, maar in de voortuin en in de borders vallen ze helemaal niet op. Je ziet de kleuren amper. Het is nog steeds ... naja .... niks om over naar huis te schrijven.

Dan maar een foto van de poppies. Die overal spontaan groeien en alles zo vrolijk maken.

Ook moest ik oogsten natuurlijk. Zoals aardbeien, die ik om de 2 of 3 dagen pluk. Dan pluk ik álles wat rijp is, tegelijk. Wij hebben géén doorbloeiers, maar enkel bloeiende aardbeien. Mijn ervaring is, dat doorbloeiers en enkelbloeiers allebei ongeveer evenveel aardbeien geven, alleen bij enkelbloeiers komen ze snel na elkaar, binnen een maand, en bij doorbloeiers komen ze langzamer, gedurende de hele zomer.

En nou vind ik het makkelijker om die aardbeienoogst in één maand te hebben, wand daarna komen er nog vele andere oogsten. En dan ben je alvast klaar met de aardbeien. Dus nu, na drie weken aardbeienoogst, zit bij mij een groot deel al in de vriezer en in cakes en in jams en limonades. Ongeveer 15 kilo. 

En ook in onze buiken natuurlijk. Daar zitten ook al heel wat kilo's in. En in buiken van familie, en vrienden, en ook van de klussers natuurlijk, afgelopen weekend.

Wist je trouwens dat er vandaag een AARDBEIENMAAN is? Echt waar! Zo heet de volle maan in juni. Een speciaal extra grote volle maan is het. Nou ja, hij is natuurlijk precies zo groot als anders, maar hij lijkt wat groter.

En dat het deze maand een aardbeienmaan heet, dat komt nog van de Indianen. Die noemden de volle maan in juni aardbeienmaan, omdat voor hun juni altijd de maand was van de aardbeienoogst.

Kijk, en dat vind ik nou leuk. Dat wat ik hier op Moeskers Moestuin doe, aardbeien oogsten in juni, dat die Indianen dat ook deden. Dat we eigenlijk dus nét Indianen zijn, hier. 😄🍓  

De klussers hadden allemaal lekker geslapen en kwamen zo in de loop van de ochtend uit hun diverse bedden tevoorschijn. En vervolgens werden er broodjes gemaakt en koffie gezet en uitgebreid gegeten en gelummeld. En toen was het weer, terug naar de diverse steden. Tot groot verdriet van Brit, die stapelgek is op bezoek. Vooral bezoek dat met stokken gooit.

En dan nog even naar de tuin.

Alweer een grote strop, want bijna alle jonge pompoenplanten zijn weg. Allemaal weggeknaagd door slakken.

Nou kreeg ik laatst van Trees een bijzondere tip via de mail. Namelijk om ruwe wol om de planten te leggen. Daar schijnen slakken niet overheen te willen kruipen. Dus daar was ik vandaag druk mee. Alle pompoenbedden zijn opnieuw ingezaaid, en om de zaaiplekken heen legde ik nu dus een randje van ruwe wol, en ook strooide ik er nog grof zand op.

Het lijken nu nét allemaal vliegende schotels. 

En de paar planten die het wél hadden overleefd, daar legde ik ook een wollen kraagje omheen. Het zag er aandoenlijk uit. Zo'n aangevroten pompoen, met zo'n wollen sjaaltje om. 

Of het echt helpt? Geen idee. Ik hoop het. Het is in elk geval duurzaam, je kunt de wol gewoon laten liggen, het is goede compost.

En dan nog een filmpje. Het gaat over onkruid. Als je daar niet zo van bent, van onkruid, kun je het dus wel skippen.😊