Paul was de hele dag thuis, en ik kon lekker aan de zwier. Om negen uur reed ik het erf af, en rond half elf zat ik bij Marjolijn en René aan de koffie in hun leuke nieuwe huis in Soest. Ze zijn al ruim een half jaar geleden verhuisd, en ik was er nog niet geweest.
Na een heerlijke uitgebreide verwen-lunch reed ik door naar Breukelen, waar ik twee jaarclubvriendinnen trof. Ooit studeerden wij samen bedrijfskunde, op kasteel Nijenrode, en zaterdag werd het 75 jarig bestaan van de universiteit gevierd. Een mooie gelegenheid vonden wij om daar nog eens rond te kijken. We bekeken de campus, waar we ooit op kamers woonden, en natuurlijk ook het kasteel zelf, en de bar 'In't Moede Hooft' helemaal onderin de kasteelkelder, waar we ook heel wat (late) uurtjes hebben doorgebracht!
En bovenin het kasteel was de aula, waar de college's waren. Via een smalle, eeuwenlang uitgesleten en dus spekgladde wenteltrap, kwam je in die aula. Je kon daar amper iemand passeren, en toch moesten we er met vele studenten steeds langs omhoog en omlaag. Jammer genoeg konden we zaterdag niet in het kasteel, dus maakten we maar een foto op de slotbrug.
En Paul had zich ondertussen thuis ook nuttig gemaakt. Er ligt overal rondom het huis en in de paardenbak nog hout, soms nieuw, soms al oud en half verrot. Het is de bedoeling dat we dat dit voorjaar allemaal gaan opzoeken, sorteren, en er brandhout van maken. Best wel handig, een bruiloft in de zomer. Het is voor ons allebei een goeie stok achter de deur om al die lang uitgestelde klussen aan te pakken! Paul was maar eens begonnen met wat zaag- en kloofwerk.
Wel had ik wat plaatjes van het vlierbloesem knippen. En van de aardbeien natuurlijk. Die twee zijn altijd tegelijk. Vorig jaar hadden we een belabberde oogst van de aardbeien. Om de één of andere reden groeiden de planten niet goed. Dit jaar ging het beter. Ik pluk ze altijd óm de dag, en dan 's middags of 's avonds, als de aardbeien op z'n zoetst zijn.
Een deel gaat in bakken in de vriezer, maar eerlijk gezegd eten we het gros meteen op. s Morgens in mijn pap en in Paul zijn muesli, 's middags op brood en 's avonds in de salade.
Nou, ik kan je zeggen, de organisatie was prima!! Jan, Henk en Lia hadden alles piekfijn geregeld. Buiten stond een tent klaar waar alle fietsers zich konden inschrijven, en binnen stonden gezellige zitjes klaar met koffie en koekjes en appels voor iedereen, en een keurige gedrukte routebeschrijving. We waren er he-le-maal klaar voor, voor al die hordes fietsers.
🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴🚴
(elke 2e pinksterdag organiseert de vereniging zo'n fietstocht en er zijn altijd minimaal tussen de 100 en 200 deelnemers, dus daar gingen we nu ook van uit)
Maar. Om één uur, nét toen de fietstocht zou beginnen, toen brak de hemel open. Het regende dat het GOOT!
En daar zaten wij dan, met al dat voorbereidingswerk, en met al onze goeie bedoelingen ... te wachten. Op de fietsers.
Nou, dat kan dus ook. Dat je pech hebt met het weer. En dat er daardoor haast niemand komt. We hebben dus zelf maar véél koffie gedronken en koekjes gegeten en appels gegeten en hadden als commissie eigenlijk nog best wel een gezellige middag. 😊
💧💧💧💧💧💧💧💧
Thuis, onze maaltijden, zijn in juni altijd een combinatie van oud en nieuw. Elke maaltijd bestaat deels uit oogst van vorig jaar, zoals geroosterde aardappels, uien en pompoenen, en deels uit oogst van dit jaar, zoals knetterverse salade's en koolrabi-dips, of een laagje pittige bladgroente tussen de aardappel-en-pompoenlagen in de quiche.
Het zijn prima maaltijden hoor, als old meets new.
En tot slot nog even terug naar die vlier. Ik heb daar een filmpje van. Het werd een beetje verstoord door Brit maar ja zo gaat dat dus in het leven.
Is het niet de regen dan is het wel de hond.😄
.jpeg)
.JPG)
0 reacties:
Een reactie posten