Speuren naar ramen.

 

Zo'n joekel, vlák voor ons raam. Hij kwam van het Waterschap, om de slootkant te kortwieken. We werden er met z'n allen niet vrolijk van, toen de jonge boompjes daar langs de sloot één voor één werden weggeplukt, als madeliefjes.

Maar ja, zo'n sloot kun je nou ook weer niet laten dichtgroeien met bomen. Als er weer eens een enorme plens water over ons land stroomt .... willen we wel graag dat dat dan snel kan worden afgevoerd, door efficiënte sloten. Dus moet dit, soms.

Met gemengde gevoelens stond ik voor het raam naar buiten te kijken. Dag boomkes. Toch leuk om jullie gekend te hebben, een tijdje. De boomkes worden op grote hopen gegooid. En ik ben maar eens van dichtbij gaan kijken, bij die hopen. En heb toen zo hier en daar wat ertussenuit geplukt. Kleinere exemplaren die niet teveel door de grijper waren beschadigd. En die liggen nu met hun wortelkluiten in de sloot. Naast ons huis.

Morgen ga ik weer es kijken of er nog meer overlevers zijn. Haha, naast adoptiekippen hebben we nu dus ook adoptiebomen. Iemand interesse? Het zijn vooral elzen en berken en wilgen. Wild en sterk spul dus.

🌱🌱🌱🌱🌱

Gisteren is er weer een rijtje winterwortels gezaaid. Dat is wel wat vroeg hoor. Winterwortels zaai je eigenlijk pas zo half april. Maar ik had vorig jaar nogal last van de wortelvlieg en hoop die nu vóór te zijn, door vroeg te zaaien.

En het is de laatste jaren elk voorjaar raak. Elke keer als ik wortels zaai dan is het droog. Ook nu weer. En dat is niet handig, want pas gezaaide wortels en ook de gekiemde plantjes hebben vocht nodig. Dus, net als vorig jaar en het jaar daarvoor en daarvoor, zaai ik in geultjes die eerst nat gemaakt zijn. En na het zaaien dichtmaken natuurlijk, en aandrukken.

En als het droog blijft dan giet ik hier óm de dag wat water. Met de broes. Tot het gaat regenen. Als je dat niet doet bij droog weer, dan wordt het niks met de wortelen.

Het omgespitte extra bed in de paardenbak, voor zoete mais, is klaar, en daarna afgedekt. De mais zaai ik pas tweede helft april. En zo'n zwart bed tot die tijd kaal laten liggen is niks. Dan komt het kweekgras in no time terug, en de brandnetels en wat hier al niet staat aan snelle jongens. Vandaar het afdekken. Er is nog wel eerst wat houtas op het bed gestrooid, voor kalium. Dat geeft stevige maisstengels. 

Ook voorkom je zo dat de grond snel uitdroogt. Hoewel men zegt dat het volgende week gaat regenen. Maar ja men zegt zoveel. Ik moet het nog zien. Het kan er altijd weer af.

Men zegt ook, dat we flink nachtvorst krijgen deze week. Wel min drie. Dat betekent aan de grond wel min vijf. De tomaten kunnen dus nog in geen tijden naar de kas. En ze worden al zo groot. Ze passen al niet meer onder het schuine dakraam.

Vorig jaar hebben Liek en ik er stokjes bij gezet. Dat was wel een aardige oplossing. Alleen zijn die stokjes ook snel weer te kort, voor zo'n plant die razendsnel groeit.

En het stond eerlijk gezegd toch vrij wiebelig, in de kleine potjes. 

Dus dit jaar wilde ik het eens anders doen. Ik dacht ze maar voor de ramen beneden te zetten. Met touwtjes, en die dan bijvoorbeeld aan de gordijnrails vastmaken. Dan kunnen ze een aardig stuk klimmen. In het licht.

Maar veel van onze ramen zijn klein. 

Dus, speuren naar ramen!