Dat bedenk je niet!

Gisteren kreeg ik een appje van Kristianne. Of ik mee wilde doen aan een excursie door hun tuin, vandaag. Vanochtend om tien uur, om precies te zijn.

Dat vond ik nou echt leuk. Zo'n spontane dag-van-te-voren uitnodiging. Zo zou je het eigenlijk altijd moeten doen. Want dan weet je of het goed weer wordt, en of je er zelf eigenlijk wel puf in hebt. Wie er kan, die komt. En wie niet kan op zo korte termijn, nou, die komt een volgende keer.

Ik kon, gelukkig! 😊 Roelof Jan deed de rondleiding. Ze wonen aan de rand van een groot natuurgebied en hun terrein is ook één en al natuur en groei en bloei en bloemen en insecten. Ik was erg geïnteresseerd in hun poel. Dat lijkt mij ook wel wat, om ergens op ons weiland zo'n mooie poel aan te leggen. Je moet er wel een vergunning voor hebben. Alles wat je dieper dan (ik dacht) 40 centimeter graaft, moet aangevraagd worden. Vanwege iets .... met archeologische waarden?

Gelukkig is mijn rijstbak 39 centimeter diep.😁 (Ssssst!!)

 

De oprit naar hun huis, die je hierboven ziet, heeft in de middenberm een brede strook prachtige kruidjes. Ze hebben daar zelf het gras tussen de klinkers weggegraven, en het zand ook. Toen opnieuw zand ertussen gestrooid, met daarin zaadjes van tijm, zandblauwtje, veenanjer, muizenoortje, rolklaver, en allerlei mooie kleurige kruiden.

Je krijgt dan een prachtig effect. De foto laat dat eigenlijk niet goed genoeg zien. Dat kan dus ook, in plaats van afbranden, wat wij deden.

Ik was om twaalf uur thuis met leuke nieuwe ideeën in het achterhoofd. Die gaan ergens op een lijstje, en dan gaat dat eerst weer aan de kant. Want er is nu nog geen tijd voor nieuwe plannen. Dat komt in de winter-nadenk-ronde wel.

Vanaf nu is het weer dagelijks voer naar de koeien brengen. Die staan sinds een maand weer op het weiland bij Wim en Jacky, en hebben dat weiland al wel zo'n beetje afgegraasd. Dus moet er weer worden bijgevoerd. Nou, je ziet waar een deel van de oude uien dus naar toe gaan.

(en zie je ook héél in de verte die twee stipjes? B en B zien mij altijd aankomen😊)

 

Toen ik terugliep zag ik dat de ingezaaide bloemenrand voor onze heg langs toch nog aardig op kleur komt. Je moet dus gewoon geduld hebben met die dingen. De heg zelf, die haagbeukjes, zijn helaas definitief dood verklaard. De tuinman komt ze in het najaar vervangen.

Hoewel ik van bloglezeres Anneke B. de tip kreeg om wilde rozen aan te planten, als heg. Hondsroos of bijvoorbeeld egelantier. En dat lijkt ons ook wel wat!

Maar voorlopig gaat mijn pad nog niet over rozen. Het gaat meer over hooi en mest. De stal is nu schoon. En vanavond ben ik aan het hooipakken stapelen geweest. Het hooi van vorig jaar, wat straks als de koeien terug komen als eerste op moet, heb ik daar rechts opgestapeld. Het waren zo'n veertig pakken. 

Nu denk je misschien, gaan de koeien daar niet stiekem bij dan, als ze op stal staan?

Nee dus! Er is een muurtje voor de hooipakken gebouwd. Van onder anderen een oude rode Ikea kast van Poek. Die ooit van ouderdom en van te vaak verhuizen spontaan in elkaar zakte. Ik was toen te laks om die delen meteen naar de stort te brengen. En kijk eens hoe ze nu van pas komen!

Toch grappig ..... dat bedenk je toch niet als je met je elfjarige dochter een mooie nieuwe kast gaat komen. Dat zo'n ding dan vijftien jaar later in de stal van je koeien belandt? Als hooi-muurtje??

En zo zijn er eigenlijk aan de lopende band dingen die je niet bedenkt. Die anders gaan dat je verwacht had. Neem iets simpels zoals de courgettes. Ik heb ze opgekweekt uit zaad wat ik vorig jaar uit rijpe vruchten had gewonnen. Dat was één gele courgette en één groene. En ik zaaide dit voorjaar de zaden van de groene courgette.

Dacht ik.

  

 

Maar al onze courgettes zijn nu geel. 

Naja.