Zó om.

Zó is het ochtend, en denk je een lange volle dag voor je te hebben met zeeën van tijd .... en zó is het dan alweer eind van de middag en pats ... donker! Tuurlijk zijn de dagen nu ook gewoon 24 uur lang maar het lijkt haast niks. 

Zó om.

Ik wilde je nog iets vertellen over het gebruik van eikels, als voeding. Ik ben dat aan het uitproberen. Sterker nog, we hebben zelfs al eikelbrood gegeten! Het is wel iets wat tijd kost. Ten eerste moet je uit de eikelvoorraad de goeie exemplaren uitzoeken. In het begin doe je veel werk voor niks, dan heb je een bak vol eikels geraapt, je gaat ze pellen ......

..... en je krijgt DIT: 

Maar met al die dingen is het zo, dat je er snel genoeg handig in wordt. Na een tijdje kun je uit de eikels op de grond al zien welke de moeite waard is om op te rapen en welke niet. 

Ook is het zo, net als bij walnoten, dat de éérste eikels die van de boom vallen niet de allerbeste zijn. Degene die later vallen zijn vaak beter afgerijpt.

En dan, de gepelde eikels, die moet je minstens twee weken lang elke dag spoelen, om de bittere smaak eruit te krijgen. Ik denk dat ik ze volgende keer gewoon twee weken lang in de Beentjesgraven hang. Want dat water stroomt. En zo deden de Indianen het ook.

na al dat spoelen kun je ze fijnmalen en drogen, en nog fijner malen. Tot een soort meel. En dat .... kun je aan je brooddeeg toevoegen. Dit brood wat je hier onder ziet heeft twéé bijzondere eigenschappen. Het bestaat, behalve uit roggemeel en wat bloem, voor één kwart uit eikelmeel. En .... het is gerezen op gist uit appelschillen! Dus géén zuur brood en géén gekochte gist.

Voor mij was het écht een mijlpaal, dit brood. 

 

Oja, en het wat prima te eten hoor. Dat ook, gelukkig. 😊

En de mand met sinaasappelschijfjes stond ook nog steeds midden op de eettafel. Dat versieren, met kerst, ik deed dat jaren geleden altijd snel-snel in één middag, vóórdat de kinderen uit school kwamen. Om hun dan te verrassen.

Maar dit keer dacht ik ... och ... we hebben van minister Rutte nu ineens alle tijd gekregen om het huis gezellig te maken. Waarom dan snel-snel? Dus, ik laat de kerstspullen gewoon liggen, en doe zo tussendoor af en toe eens een versierseltje hier of daar. Nieuwe ideetjes uitproberen.  

Als je gewone spullen uit de natuur gebruikt, dan hoef je er weinig bij te verzinnen. Hang het gewoon zó, puur, op. De natuur is van zichzelf zó fonkelend mooi. Vooral als het licht van buiten erdoor schijnt. Daar kan echt geen Action of Intratuin tegenop.

Dus, nu hebben we kerstboomballen, deurhangers, en raamhangers, allemaal met appelsienen! Haha, het ruikt lekker joh, bij ons in huis!!

En het leuke is dat je ze naderhand kunt verzamelen en in een theemix stoppen, die gedroogde schijven. 

Na allerlei ditjes en datjes de hele dag, wandelden Paul en ik met Brit in de middagschemering naar achteren. Ik had wel vier kratten met eikels die 'niet goed genoeg' waren, en die hebben we verstrooid in de nieuwe wildernis, achterop het weiland.

Zodat er daar een wondermooi groot eikenwoud gaat groeien! Met grote fiere eikenbomen overal rondom. Ooit. Als wij allang aan gene zijde zijn. Maar dat geeft niks, want de wildernis is toch vooral bedoeld voor de toekomst en de toekomstige generaties.

Paul dacht onder het strooien van al die eikels ook aan toekomstige generaties. Hij zong er namelijk sinterklaasliedjes bij. 😄

 

KOEKKOEK!! 😄

 

Maar zie je nu wel? Zó om, zo'n hele dag!