Op weg naar Bussum kwam ik vanmorgen bij Zwolle de IJssel over.
Dat is zo'n beetje waar noord-Nederland in midden-Nederland overgaat, vind ik altijd. Zo'n rivier geeft een grens aan.
Ik ging een dagje op stap met Petra en Nicolette, en in mijn tas zat geen chocola en bloemen maar flink wat uien en pompoenen en ook nog een suikerbiet. Bij Petra en Nicolette kan dat, die vinden dat leuk!
We hadden een heel gezellige dag, die begon met koffie en taart bij Petra. Ik laat er even wat van zien want binnenkijken bij iemand is altijd leuk. En als we weer buiten staan moet je eens kijken wat een leuke vijfde 'bak' Petra náást haar vier kliko's heeft gemaakt. Echt een goed idee!
Mocht je ook een hoek overhebben naast je kliko's, maak er dan ook een mini-composthoopje van! Wat snoeiafval, keukenafval, af en toe nog wat blad ertussen, en als je hebt wat konijnenkeutels ofzoiets, of wat plantaardige gier, en je hebt zó een bult mooie rijpe compost!
Nou, wij gingen vervolgens naar het Singermuseum, in Laren.
Het thema van de tentoonstelling was 'Het Weer'. En ik laat gewoon maar een impressie zien, zonder verder commentaar. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik vooral foto's neem van wat ik zelf mooi vind. Er was nog veel meer te zien dan je hier ziet.
Echt de moeite waard van een bezoek, voor als je in de buurt van Laren woont.
Ja en deze laatste, van Anton Mauve, die vond ik echt de allermooiste.
De foto doet hem geen recht. Het was zo'n mooi verstild landschap met dat vage licht erachter, van de ondergaande zon.
Het leuke aan Petra en Nicolette is, dat we precies dezelfde dingen leuk vinden. Ná het museum, en een broodje daar gegeten, gingen we óók nog even langs de Kringloper in Naarden.
Wat eigenlijk óók een museum is natuurlijk, mat allemaal klassieke meuk.😊
4 reacties:
Leuk zo'n dagje uit en prachtig geschenk voor de gastvrouw! Mooie schilderijen!
Gezellig, Clarien !
Lie(f)s.
Zwolle is gevoelsmatig, zelf nu ik al meer dan 50 jaar niet meer in Drenthe woon, nog altijd de scheiding tussen Noord-Nederland en de rest van het land. Jouw 'waarneming' onderschrijf ik dan ook van harte. In mijn militaire diensttijd ging het zelfs nog verder; als je vanaf Zwolle met de trein richting Groningen ging, werd de standaardtaal weel Drents in mijn geval. Je sprak de (nieuw ingestapte) medepassagiers in het Drents aan en niet meer in de landstaal. Dat ging automatisch en ik heb nooit, ook nu na ruim 50 jaar buiten Drenthe wonen, de mensen begrepen die, soms na minder dan een jaar 'in het westen' te wonen zeiden dat ze de streektaal helemaal verleerd waren en in plaats daarvan een onbenullig Amsterdams accent aangenomen hadden. Hetzelfde als ik wel eens van (slechte) acteurs hoor die een plattelander moeten spelen. Als je maar onbenullig praat is het 'net echt'. Het merkwaardige daaraan is dat je nooit weet waar je zo iemand precies moet plaatsen. Het enige onderscheid wat je kunt maken is of de persoon in het zuiden. de zachte 'G' is nadrukkelijk, of in het noorden of oosten moet plaatsen.
En toch hoorde ik eens een toneelrecensent over een actrice zeggen "Zij beheerst haar accentjes voortreffelijk" na zo'n staaltje onbenullig praten.
Mooie schilderijen, genieten. Het schilderij van de boer die met zijn paard het land bewerkt, zou je kunnen inspireren om een paardje te nemen voor het bewerken van de akker. Dan hoef je niet meer te spitten.
Simone
Een reactie posten