Héél veel projecten.

Vandaag, weer een gewone werkdag.

Prima! Gewoon 's ochtends vroeg aan het werk en klusje voor klusje afwerken. Hoewel het al november is is er elke dag nog erg veel te doen. Vandaag heb ik weer bedden afgedekt met karton en compost, en de kas kreeg ook een grote beurt.

Alle tomatenranken en andere dode planten eruit, en de kas is helemaal uitgespoeld, en de ramen zijn van binnen en buiten geschrobd. Het was ineens twee keer zo licht in de kas! 😊

Ik heb ook weer een en ander geplant in de kas maar dat zie je en andere keer wel.

Vandaag kwam ook mijn nieuwe tijdschrift. Zoals je misschien weet lees ik al jarenlang het tijdschrift 'Farming Magazine', uitgegeven door een Amish familie. Ik heb daar heel veel van geleerd.






Maar na een jaar of wat, dan is het tijd voor iets nieuws. Voor mij is het erg belangrijk, zo'n tijdschrift, omdat ik geen collega's ofzoiets heb, voor de broodnodige inspiratie. Ik haal veel wijsheid en ideeën uit zo'n tijdschrift. Dus, tijd voor een nieuwe. Maar welke?

Ooit las ik het blog van Soulemama, waar ik veel aan had. Maar zij is gestopt. Gelukkig is ze ook nog hoofdredacteur van een tijdschrift. En dat heet 'Taproot'.

En daar heb ik nu een jaarabonnement op genomen. Om te beginnen kreeg ik vandaag alvast een paar exemplaren van afgelopen jaar. Zó leuk!

Het lijkt misschien qua uiterlijk een beetje op 'Flow' ofzoiets, maar het is echt heel anders.

Het is een tijdschrift met veel aandacht voor de planeet, voor creativiteit, voor boeren (haha, echt!) , voor lekkere recepten die óók nog gezond en duurzaam zijn ......

....... en ze geven ook nog es veel tips voor landbewerking. En hoe je bijvoorbeeld een beschadigd stuk land, waar veel kunstmest en pesticiden op zijn gebruikt, hoe je dat tóch weer mooi schoon en gezond kan krijgen.

Top artikelen!

En daarnaast lees ik ook gewoon nog 'De Boerderij', die ik van de buren krijg. Ook daarin staan interessante artikelen. Zoals dat over hoe je wortelen en bieten gewoon in de grond kan laten zitten en bewaren. Zonder koelcel, en verdere kosten.

Ik laat het wel zien als ik daarmee aan de gang ga, hoe dat dan precies moet.

Jaja, vakbladen. Heel wat waard!

Maar ook zonder vakbladen dienen de projecten zich hier gewoon aan. Elke dag. Steeds weer nieuwe dingen die moeten gebeuren.

En mét al die projecten, komt de inspiratie ook wel vanzelf. Want niks is leuker en motiveert meer, dan de dingen gewoon doen, gewoon uitproberen, hoe het moet. En het www is daarbij mijn grootste steun en toeverlaat.😊

Zoals dat fermenteren van die knollen. Je bedenkt iets, en zoekt er dan iets over op op het www, en verroest, het kan! De knollen zijn inmiddels goed aangestampt, en met nog een beetje zout in een potje gestopt.

Zomaar weer een nieuwe methode om voedsel te bewaren. Zonder gebruik van energie.

Zo had ik ook een paar weken geleden die Gundruk gemaakt. Wil je weten hoe dat verder ging? De potten staan nu al wekenlang in de warme keuken, en het is nu wel klaar, dacht ik.

Het vocht in de potten is allemaal weer opgenomen door de groente.

Het ruikt naar zuurkool. En daar smaakt het ook naar. Het verschil is dat hier helemaal niks aan toegevoegd is. Aan zuurkool wordt nog zout toegevoegd. Maar dit is helemaal puur natuur!

En het is heel goed voor je ingewanden, met al die bacteriën. En erg lekker ook nog!

Ik heb één pot in de koelkast gezet voor dagelijks gebruik. Elke dag gaat een blad, fijngesneden, door het eten of door de salade. En de andere pot, die bladeren heb ik gedroogd. Want zo doen ze dat in Nepal dus ook. Drogen, en dan fijnmaken en als smaakmaker toevoegen aan gerechten.

En dat ligt nu nog even boven. Totdat het blad helemaal knisper-droog is.

Daar liggen ook vele andere projecten. Kruiden. Pepers. De aller-allerlaatste tomaten.

Op de tuin is ondertussen iets misgegaan.

Er is een hele rij suikerbieten opgegeten door muizen. Ze hebben gangen gegraven in de bieten, en er complete huizen in gebouwd. Ik snap het wel. De suikerbieten zijn mierzoet. Hartstikke lekker voor die muizen!

We zullen de suikerbieten snel moeten oogsten. En de voederbieten ook, want die pakken ze daarna natuurlijk!

Vandaag heb ik maar eens een grote hoeveelheid groenten meegenomen. Om te verwerken. Dan ligt je hele aanrecht vol .... pffffff .... en moet er dus wat mee gebeuren.

Eerst moet alles gewassen worden. Voor het schrobben heb ik een echte groentenborstel, en die kan ik aanbevelen. Eerst laat je die die grove groenten een tijdje weken, en dan flink schrobben. Dan wordt het wel schoon.

Een achtergebleven korreltje zand is geen ramp, want het wordt uiteindelijk gezeefd door een doek.

Net als de vorige keer heb ik de bieten in de machine fijngemalen en vervolgens gekookt in heel weinig water. Hoe minder water, hoe korter hoef je het in te koken, tot stroop.

Ondertussen dacht ik wel ...... wát een werk allemaal. Waarom gebruik ik niet gewoon de fijngeraspte biet? Gewoon een paar handen rasp door de cake en door de koekjes meebakken, in plaats van dat gedoe, van alles eerst tot stroop koken .....

...... maar ja je kan geen rasp door de koffie doen. Dan heb je toch echt de suikerstroop nodig.

De rasp blijft niet mooi helderwit. Hij wordt bruin. De stroop is uiteindelijk ook bruin.

En ik heb ook wat van die verse rasp in zakjes gedaan, om in te vriezen. En om mee te experimenteren in cake en taart.

En dan de pompoenen. Zes stuks kwamen mee. Om pompoenpuree van te maken. Want dat is héél handig en veelzijdig. Je kunt met pompoenpuree van alles doen. Hartig of zoet. Bijvoorbeeld een kommetje vol mee kneden, met het brooddeeg, voor pompoenbroodjes. Of, door aardappelpuree, of met room en eieren voor een luchtige pompoensoufflé, en nog véél meer.

Ook heerlijk pompoen-ijs kan je er van maken. Pompoenpuree, daar heb je nooit teveel van!

En makkelijk te maken! Kijk maar.

(in de oven, op de snijkant, op een ingevette bakplaat, half uurtje op 200 graden)

En dan, in zakjes in de vriezer. 😊😋



(en nog even iets héél anders, Paul zegt net .... kijk daar loopt een muis .... er loopt hier dus gewoon een muis door de kamer ... Meegekomen  met die bieten? Geen idee ... Wel gek hoor, we hebben hier een hond en een paar katten, en dan dus gewoon óók een muis)