Spitten en shoppen.

Alwéér een stralende dag. En het houdt nog niet op voorlopig!

Dat is goed nieuws, want met dat mooie weer kunnen we veel doen op de tuin. Eerst even bij de buren gluren. Wat zijn die daar aan het doen?

Nou daar gaan even een kleine honderd kratten met plantgoed het land op. En dat gaat niet met het handje, maar met een heel vernuftig apparaat. Met een paar handige jongens erop.

De plantjes worden keurig in de grond gezet. Precies diep genoeg, op precies de goeie afstand. Al die vele honderden plantjes gaan in een dag of wat de grond in.

De mooie biologische sla ... die over een paar weken misschien op jouw bord ligt ... wordt hier de grond in gedrukt, en kan hier, onder de heldere zon, de regen, in de frisse lucht en de schone aarde, sterk en vitaal worden.

Dat is nou wat je noemt dynamisch voedsel! :D

En bij mij .....  gaat alles met een slakkegangetje. Vorkje voor vorkje wordt de grond omgespit. Héél voorzichtig de kluiten omdraaien, zodat de wormen en het bodemleven intact blijven.

Pas na één of twee dagen hark ik de kluiten iets kapot. Dan zijn de beestjes al naar diepere lagen verhuist.

Heel belangrijk zijn die paadjes. Zodra de grond gespit is maak ik paadjes tussen de bedden. Vanaf het moment dat die paadjes er zijn hoef je nooit meer op  de bedden lopen. Mijn maatstok is een paal van 1.60 meter.

Die liggen hier overal en het is veel handiger om zo'n paal te gebruiken dan een meetlint wat toch de hele tijd kwijt is.

En dan gaan de eerste aardappels de grond in. Kuiltje graven, pieper erin, volgend kuiltje graven en daarmee het eerste kuiltje dicht gooien.

Het aardappels poten is al honderden jaren een van de eerste klussen op het land. Het lijkt misschien een saai werkje, maar ik vind het prachtig. Buizerds vliegen hoog in de lucht, in de verte loeit een koe in barensnood, de trekker op de Zonnehorst snort in de verte. En bij mij gaan de aardappels .... plof, plof, plof.

Prachtig werkje is het. Vanaf nu tot half april elke week een bed aardappels poten.

Ja en we moesten ook nog even  .... shoppen!

In het dorpje Koekange, een paar dorpen verderop, is zo'n winkel voor boeren. Nou ja voor iedereen natuurlijk, maar ze verkopen alles wat je op het land en voor je vee nodig hebt. Ik moest een kilometer touw kopen. Schrikdraad.

Al 52 jaar ben je dan .... en nog nooit in zo'n winkel geweest. Wat was mijn leven leeg tot nu toe! 😊

Leuke aankopen toch? Met een echt voorjaarsvoordeeltje ... een spanband! Haha dat is toch wat anders, dan een jaar of twee geleden in Bussum, mijn voorjaars inkopen daar .....

 












Niet te vergelijken.

Nou ja, elke (leef)tijd heeft z'n eigen accenten, zeg maar.

Nu zijn het weer andere dingen die we nodig hebben, zoals spanbanden en schrikdraad en .... heel veel beukenboompjes. Kijk es hier zie je een hele bos nieuwe vrienden, die allemaal bij ons komen wonen!

Gezellig met z'n allen in de auto, en de beukjes prikken bij elke bocht een vriendschappelijk takje in mijn nek.

Ja zo gaat dat. Gisteren jurkjes, vandaag beukjes.