Oei ik Groei.

on vrijdag 6 januari 2017


Héél lang geleden, toen Robbert, onze eerste, nog onderweg was .... toen kregen wij een boek kado.

´Oei ik Groei.´





                       Afbeeldingsresultaat voor oei ik groei


Het gaat erover ..... hoe de groei van een kind gaat ... niet mooi en gelijkmatig, maar juist heel grillig. Soms lijkt de groei wel bijna stil te staan, of lijkt het alsof je kind terugvalt in eerder, baby-achtig gedrag. Hangerig, vervelend, niks willen en niks meer kunnen. En dan inééns .... een Grote Groeisprong.

Hij gaat ineens lopen!

Het grappige is, dat ik altijd aan dat boek moet denken, ook in hele andere situaties. Want het lijkt wel of het hele leven op die manier gaat. Niet mooi en gelijkmatig en voorspelbaar, maar alles gaat grillig en met rare bokkensprongen.






Neem nou ...... de groei van een plantje. Stop maar een knoflookteen in de grond. En denk nou maar niet dat dat mooi gelijkmatig gaat groeien en netjes binnen zus en zoveel dagen boven de grond komt. Welnee. Die knoflook die doet maar wat.

Zeer grillig. Oei ik groei.









Ik zit met smart te wachten op de éérste sprietjes. Twee maanden geleden gingen de tenen hier de grond in, en er is nu nog niks van te zien. Vorig jaar had ik na één maand al de jonge plantjes. Hoe dat nou weer kan? Geen idee. Het was niet koud in oktober. Wel is de grond hier zwaarder dan in Bussum.

Het gaat met alles zo.

Als je een moestuin begint kun je de eerste jaren rekenen op heel wat plagen en tegenslag. Want dat doet de natuur nou eenmaal met onze gekweekte groenten. Die zijn allemaal door de mens bedacht en gecreëerd, veredeld uit wilde planten, die wortels en bonen en sla en kolen. Wist je dat?

En dat wil de natuur dus eventjes 'uitwissen'!













Maar als je toch doorzet en goed voor de bodem zorgt, gaat het elk jaar beter. Maar ook hier, het gaat niet mooi gelijkmatig. Moedertje Natuur is de meest grillige dame die ik ken. Alles gaat met rare bokkesprongen. Oei ik Groei

Neem nou Moeskers Moestuin. Het tweede jaar, in Bussum, was een topjaar! Gewéldige oogsten. De tuin had als het ware een joekel van een groeispurt, dat jaar.

Het derde jaar .... drama. Jengelen joh, die tuin van mij! Niks willen, niks kunnen, veel vraat van beestjes, en miezerige groenteplantjes, die niet goed tierden .... het leek wel alsof alles achteruit ging in plaats van vooruit. Oei ik Groei. Ik weet zeker dat het een groeistuip was en dat het jaar erop weer een topjaar was geweest. Maar ja dat vierde jaar zijn we met Moeskers Moestuin naar het platteland vertrokken.

Helemaal weer opnieuw beginnen, inclusief al die groeistuipen weer.


                        





Die groeistuipen zijn overal. Als je gaat sporten kan dat ook zo grillig gaan. In het begin, wham, prachtig, mooie successen, kilo's vliegen eraf, conditie gaat met sprongen vooruit. 😊😊😊

Maar na een tijdje val je soms terug, gaat het achteruit. Je moet dan als het ware door een extra barrière heen boksen, voor er weer een groeispurt komt.

Ben je ziek geweest, dan gaat het herstel soms eerst heel vlot, maar dan kun je zo draaaaaalen bij dat laatste stukje beter worden. Je blijft maar moe. Rillerig. Niet fit. En dan ineens sta je 's ochtends op en ..... voila .... een superboost! Je kan de hele wereld weer aan!! Groeisprong! 😊😊😊


                                   



Ook bij emoties kan dat zo gaan. Op en neer. Heel erg van iemand houden, vervolgens ruzie maken, en dan, het weer goed maken. Ja het hart van een mens is ook zo'n grillig ding. Kan van links naar rechts schieten. Geen peil op te trekken.

Rouwen .... idem dito. Zéér grillig. De ene dag denk je .... zou ik nu de ergste klap te boven zijn? De volgende dag ... weer metersdiep in de verdriet-kuil. Niks ..... gelijkmatig herstellen. Het gaat met sprongen. En soms gaat het achteruit in plaats van vooruit.






Oei ik Groei.

Het leven zit vol verrassingen. Het is onvoorspelbaar, en één stap vooruit brengt soms twéé stappen achteruit. Maar het goede nieuws is natuurlijk dat als het allemaal een keer niet zo meezit .......

........... zit er misschien wel een groeisprong aan te komen! 

En terwijl je daar op wacht, zet je een heel blij muziekje op! Zoals deze.




Die Adam .... die kan wel zingen!! See you in the Temple.

Nou, ik zie jullie weer op maandag!



6 reacties:

Janine zei

Dank je wel voor deze mooie blog.

Es zei

Prachtig en heel herkenbaar
X Es

Henriette zei

Mooi stukje . Afgelopen winter was een ''slappe winter'' met pas in Januari vorst. Dit jaar al vanaf half november periodes met vorst en sneeuw. Dat zal zeker invloed hebben op de moestuin .Dat is nou juist het mooie bij veel dingen dat het altijd anders gaat dan je denkt in de tuin. En zo'n boekje als oei ik groei zal menig ouder herkenbaar voorkomen.

Jeanneke zei

Oei, groeien kan zo pijnlijk zijn... j
Je overleeft het wel, maar voor mij is er geen erger(lijker) pijn, dan 'groeipijn'. Ik denk aan je.
Sterkte en liefs,

Jeanneke.

Bianca van Dalen zei

Je hebt helemaal gelijk! Oei alles groeit!

Helena zei

Ik vond dat toch een vreselijk boek! Toch klopte alles, soms op de dag af.
Een rouwproces is wel heel iets bijzonders en wat beschrijf je het mooi.