Grauw.

En wat doe je dan nog allemaal op de tuin? Zo midden in de winter? Ja ... toch is er altijd wel wat. Zoals Sijmen zegt, januari is de vakantiemaand voor de tuinder, zo ver ben ik nog niet. Want nu is mijn mestbak weer leeg, en ik weet dat als het straks drukker wordt ik haast geen tijd meer heb om die te halen.

Dus daar gaan we, met de bakfiets de hei maar weer es op. Pfff het lijkt alsof die bult vandaag een stuk hoger is ... winterdipje zeker.

Ik was hier al een tijdje niet geweest. De laatste keer heb ik de schapenkraal aangeharkt. Je kunt nu heel mooi zien dat op de plekken waar een laag mest is weggeschept, dat daar mooi groen gras groeit. Op de delen waar nog een hele dikke laag mest zit groeit niks. De bodem is daar helemaal afgedicht.

Hierboven zie je waar ik destijds de grond heb aangeharkt. Voor zover ik kan zien is de bodem aardig hersteld.

En hieronder zie je hoe dik die laag mest is. Al jaren en jaren komen hier in de zomer de schapen. Die lopen overdag op de hei, maar van 4 uur s middags tot 8 uur s ochtends staan ze hier in dit omheinde stuk, aan één stuk door te poepen. En die poep stevig in de grond te trappen. Dus dat is een laag geworden van vele centimeters dik, en zo hard als steen.

Ik ben er blij mee, want het levert de bemesting op voor Moeskers Moestuin, maar of het voor de bodem hier zo goed is ... dat denk ik niet. Het kan in elk geval geen kwaad om daar wat van weg te scheppen!





Ja en verder is het op de hei nog grauw en kleurloos. De enige kleur komt van de ski jassen van de honde-uitlaters. Rood en geel en blauw. En van de hardlopers in fluorescerende sportpakjes.

Toch zie ik daar ineens wat kleur op een tak!

Het is weer zo'n prachtige oranje zwam. Van dichtbij lijken het wel oranje rozen. Kleine zonnetjes.

Na drie rondes ben ik het helemaal zat. De natte mest is loodzwaar. En het pad is ook nat. Tijd voor koffie.

Thuis zit de huismerel. Hij heeft nog geen praatjes, zit een beetje triest te pikken tussen de stenen. Tja jonge, valt niet mee he? Pas januari, nog geen vrouwtje te bekennen ... De merel wil ook licht en vrolijkheid en kleur en voorjaar! Hij wil zingen! Hij wil een vrouw!!

Maar zover is het nog niet. Hij gaat maar op een tak zitten te wachten. Op het voorjaar en op een wijfje. Hij ziet er een beetje moe uit. Ach ja, zo'n winterdipje, niet alleen mensen hebben er last van ..

Voor mij, nog één taak vandaag, ik moet namelijk nog wel even nog kalk halen voor de tuin. En ook zaai-aarde, want volgende week begint het eerste zaaien weer. Nou wilde ik proberen om alles wat ik nodig heb zelf te maken. En met potaarde is dat al gelukt. Die maak ik van compost met zand en wat houtpulver. Maar zaai-aarde ... dat is lastig om zelf te maken. Die ieniemienie plantjes hebben het al zo moeilijk om te kiemen in januari, midden in de winter, dat lukt eigenlijk niet zonder kant en klare stekgrond.

Er gaat ook een doosje kleur mee.  zo'n lief puur bloemetje

Ben je in januari ook zo aan het uitkijken naar kleur? Ik heb dat altijd in deze tijd. Alles is meegenomen, al zijn het oude geraniums, of één enkel viooltje in een bak, of een stapel oude theedoeken, of die klosjes, die daar ook nog steeds maar liggen.

Kleur kleur kleur, kleur .... 

tegenover al die grauwheid buiten!