Hoe blogden wij vroeger?

on donderdag 22 juni 2017





Vanmorgen kreeg ik een appje. Jongste dochter.

Of ik wel even de foto's van je-weet-wel-mam-toen-ik-in-het-ziekenhuis-lag wilde fotograferen en terug appen. Oh .... maar de fotoalbums liggen nog in de container ..... ergens.

Nou ik zoek het vanavond wel op. Dat was goed.

Dussss ... eigenlijk had ik willen schrijven over het groente-ontbijtje vanochtend ..... en over het superleuke bezoek vandaag, aan een aardig echtpaar, in een klein dorpje in Groningen .....





..... maar ik heb de halve avond in de container gezeten. Fotoalbums bekijken. Wat is dat leuk!!

Hoewel niet alles wat gebeurde nou zo leuk was .... toen Marlieke 3 was viel ze van de trap. Hard. Hersenschudding, hersenvlies gescheurd, hersenbloeding, en een scheurtje in de schedel.

Dan zinkt de grond onder je weg, als ouders.






En dan gaat een hele nieuwe wereld voor je open. De wereld van ... ouder zijn van een kind in het ziekenhuis. We kwamen eerst op de afdeling oncologie, omdat er elders geen plek was. Daar waren ouders, die woonden daar gewoon. Omdat hun kind langdurig ziek was.

Ik was zo bang dat het 'ikje' van ons kind definitief vertrokken was, dat ik er een vrolijk verhaaltje over schreef. Met een happy end. Hoe raar ook, maar dat kan helpen.





Grappig genoeg ging het net als in het stripje. Wij hadden geluk, en het 'ikje' van ons kind kwam terug. Onbeschadigd!

Na een week apathisch liggen, nergens op reagerend, ging ze op een ochtend overeind zitten en begon te praten. Alsof er niks aan de hand was. En ze wilde graag spelen met het jongetje wat in het andere bed lag. En met het dokterskoffertje.

Tuurlijk!! Alles mocht natuurlijk!!






Al die dikke albums, ze liggen te verstoffen in een doos.

Maar als je eraan begint dan blijf je bladeren. Hebben jullie ze ook? Die boeken? Kijk je er nog wel eens in?

Toch jammer, dat dat nu niet meer gedaan wordt. Nu zetten we alles online. Ook wel leuk, maar het is zo vluchtig.





En morgen .... komen die andere onderwerpen hoor!


4 reacties:

Anoniem zei

Mooie herinneringen! en wat ben jij creatief!!!

Fijn weekend,
Corrie

Anoniem zei

Kan me indenken dat je dankbaarheid voelt als je de foto,s van jullie meisje bekijkt, als ze weer monter in de camera kijkt. Heb laatst nog al onze albums en foto,s bekeken, geniet iedere keer weer. Ben blij dat we altijd veel foto,s hebben gemaakt, ze nemen je mee op een reis door je leven.

Su Maletzki zei

wow, wat een heftig verhaal.
Ik kan goed begrijpen dat je toen erg bang bent geweest.
Wat een zorgen om zo'n kleine hummel.
Gelukkig is alles weer goed gekomen.
Bedankt dat je het met ons deelt.

M.A.C. zei

Ja wij hebben ook foto albums maar kijk er eigelijk niet meer in,er komen altijd van die dubbele gevoelens naar boven,soms leuke dan mis je die tijd weer soms verdrietige zoals van een kleinkind die geboren werd met een retinoblastoom.een oogkanker waardoor er een oogje van hem verwijderd moest worden of van je trouwe viervoeters die er niet meer zijn,zelfs fotolijstjes verdwijnen zo langzamerhand in de foto doos,mijn dierbaarste herrinneringen leven voort in mijn hart herinneringen leven voort in mijn hart