Kachel uit, ramen open. Heerlijk fris! En geen rillende echtgenoot. De dieren die binnen liggen geven er geen biet om. Die hebben net als ik een dik winterpak aan. Zij dragen bont, ik draag drie tot vier lagen katoen en wol. Dan blijf je ook echt wel warm.
Heel lekker bij soep bijvoorbeeld, en eens wat anders dan brood. Nu de pompoenen helemaal afgerijpt zijn smaken ze ongeveer als zoete aardappel.
De soep is niet gepureerd. Ik ben daar een beetje klaar mee, met gepureerde soep. Eigenlijk is dat gewoon babyprak. En doordat je het zó wegslikt proef je de dingen ook amper, vind ik. Dus nu kook ik de groenten beetgaar, en maak ze dan wat fijner met de aardappelstamper. Dan krijg je een soep met nog zichtbare en kauwbare brokjes groenten.
En dan proef je bijvoorbeeld weer de zoete bite van een doperwt, zoals die hoort. PANG!! Doperwt-explosie in je mond. Heerlijk! In plaats van hem zo weg te slikken.
Nou, vijftig zakjes goudsbloemzaad, vijftig zakjes pompoenzaad, en wat nog meer? Zonnebloem?
Het goudsbloemzaad moest ik nog schonen. Ik heb het vorige zomer allemaal zó in een zak gegooid. Het is meer kaf dan zaad. Het schonen doe ik door het in een zeef wat om te schudden. Het zand en stof valt erdoorheen, en het kaf komt bovenop te liggen. Dat kan je dan deels weghalen.
En toen kwam net weer een hagelbui over ons heen maar we gaven er niks om, toch Brit? Hagel daar wordt je niet nat van, dat valt van je af. Wel een capuchon opdoen want als het op je haar valt en in je nek glijdt dan smelt het en dan wordt je dus wél nat.
Maar mooi spul hoor, die hageltjes. Net parels.
Brit vond de hagel toch niet zo fijn geloof ik. Ze rende het hele eind terug naar huis!
Gisteravond was namen Theo en ik afscheid van het bestuur van de natuurbeschermingsvereniging. Na bijna zes jaar verenigingswerk was het voor mij tijd voor een nieuwe koers. Wél aan de natuur blijven werken, want dat is mijn grootste passie. Maar dan op een iets andere manier. Bij Prachtlint dus. Dat is meer projectmatig, handen uit de mouwen werk, en dat ligt mij gewoon veel beter.
Gelukkig is er nieuwe aanwas in het bestuur, en is er genoeg enthousiasme om de vereniging op de rit te houden. We zullen nog veel samenwerken in de toekomst!
🌳🌳
En dan nu, koekjes!
Dit was een restjes-project. Er stond nog kwark in de koelkast die bijna over de datum was. Paul eet kwark, maar ik niet, vandaar. En er waren ook nog kerstkransjes over. Eten we ook niet. De kransjes heb ik verpulverd, en gemengd met wat gesmolten boter tot een taartbodem.
Toen een potje van onze eigen bramenjam verwarmd met gelatine, en dit met de kwark vermengd. Dat ging op de bodem. Een restjestaart. Hij zag er mooi uit en het idee was wel goed ... maar ....
Je kon toch wel goed proeven en ruiken dat de kwark over de datum was. Een beetje zo'n oude sokkenlucht. Ik zeg maar niks tegen Paul, die leest de blogs toch altijd pas na een week ofzo en dan is die taart allang op 😄😄
Als mooie afsluiter vanavond, de avondstonde, en een bordje zuurkool met een speklap. Ook weer omdat Paul niet thuis is want die houdt noch van zuurkool noch van spek. Haha hij hééft niet alleen geen spek maar hij houdt er ook niet van!
Zo'n man mist wat hoor!
.jpeg)
.JPG)
0 reacties:
Een reactie posten