Middernacht.

on woensdag 26 januari 2022







Gisteravond hadden we bestuursvergadering van de Natuurbescherming. En het werd laat. Om elf uur waren we wel klaar, maar ik ga daarna dan altijd nog wat dingen verder uitwerken en opzoeken. 


En dan worden je hersens klaarwakker. En is het zomaar vér na middernacht. We hebben nogal wat hooi op onze vork genomen, als vrij klein bestuur, met grote ambities. Een groen lint aanleggen dwars door Staphorst en omgeving, met allerlei natuurprojecten. En een jubileumjaar met allerlei leuke activiteiten. En interviews, met onze oudere leden. 


Een mooi boekje maken. Een nieuw gezicht voor de website. Een nieuwsbrief.


En natuurlijk kwam ik met dat verhaal over het bos, waar ik laatst al over schreef. Elk jaar wordt hier in 'ons' bos heel veel hout gekapt, omdat het een productiebos is. En omdat we nou eenmaal hout nodig hebben. Liefst lokaal.


Maar helaas wordt de productie elk jaar verder opgevoerd, en gebeuren er allerlei dingen bij de houtkap, waardoor de schade voor de natuur steeds maar groter wordt. Onherstelbare schade. Ik ga er verder niet in detail op in, daarvoor zijn weer andere blogs, maar ik schrok er erg van, en wil er dit jaar wat aan gaan doen. 


Dat hebben we gisteravond ook besproken. Mijn plan van aanpak dus, en wat de anderen daarvan vinden. Ik zal jullie er af en toe iets over vertellen. Voorlopig ben ik druk bezig met gegevens verzamelen. Van de week waren hier al een aantal boswachters op de koffie, en ook heb ik met ecologen en bosbouw-deskundigen gesproken. En andere groepen in Nederland, die zich hier ook zorgen over maken. Er is veel onrust over de houtkap en vooral over de gevolgen.


Nou, tot zover, het vervolg van 'plan bos' ..... zoals ik het voorlopig maar even noem. 🌳🌳🌳





En dan weer over tot de orde van de dag!😊


Het zijn eigenlijk heerlijke dagen. Sowieso hou ik erg van de wintermaanden. De strakke silhouetten van de bomen, de mooie parelmoergrijze luchten, de koele wind, en de enorme hoeveelheid vogels die je ziet. Er is altijd wel wat te zien in de lucht. En ook, er is nu winterrust op de tuinen, waardoor ik me kan me bezighouden met iets wat ik erg leuk vind ... namelijk opruimen. Zo'n tuinschuur helemaal leegruimen, dingen anders organiseren, stoffer en blik erbij en de ragebol en de bezem. 


En dan als het goed is, dan heb je ná zo'n ingreep ineens ruimte over, want er moeten in deze tuinschuur komend voorjaar ook de bijenspullen bij in. En we willen graag een vrieskist. Die moet hier dan ook in.






Een andere reden dat ik elke winter alle plekken bij langs loop, is dat je dan weer weet wat je ook alweer allemaal hebt, aan spullen. En waar het ook alweer staat. Om het dan elke zomer weer straal te vergeten. 


En de derde reden is ..... de muizen. De muizen die zitten overal. Ze zitten zelfs overal in. Het zijn zulke slimme muizen. Ze halen zaden uit de pompoenen die in de éne schuur liggen, en bouwen nesten in de regenlaarzen, liefst in de nieuwste exemplaren, in de schuur ernaast. En daar vind je dan de pompoenzaden en de eikeltjes en de keuteltjes in terug. In de laarzen.


Haha, als de meiden hier zijn en laarzen aan willen doen, gaan ze er eerst hard mee gooien. En eindeloos schudden. Want je zal maar met je tenen in een muizennest schuiven .... 








Tja. Het is wat. Maar met een jaarlijkse beurt is de schade te overzien. Dit jaar was er maar één laars aangevroten. En die is misschien nog wel te repareren. En de aangegeten pompoenen, dat geeft ook niks, want Bella en Bonnie malen daar niet om.


Over de koeien gesproken, die eten zoveel, dat het hooi zienderogen verdwijnt. Elke dag gaat er minstens 20 kilo hooi in, en zeker 10 kilo groenten. De groenten daar red ik me nog wel een maand of twee mee, maar van het hooi zijn er nog maar zo'n vijftig pakken. Dat gaan we niet redden tot april.


Dus moet er extra hooi komen. Gelukkig kreeg ik van diverse kanten adressen waar nog hooipakken te koop zijn, dus als het goed is komt er binnenkort wat hooi bij.





De koeien krijgen vier keer per dag voer. Eerst 's ochtends, een paar plakken hooi. Dan rond het middaguur, als ze het weiland in gaan, wat hooi en een emmer met groenten, en sinds kort ook wat brok. Omdat het gras eigenlijk geen voedingswaarde meer heeft. En voor wat extra mineralen.


En dan als ze de stal ingaan krijgen ze weer hooi en flink wat groenten. En 's avonds rond tienen nog wat hooi. En echt, alles gaat op. Tot de laatste spriet. Koeien eten enorm veel. En zolang wij ze hebben, krijgen ze het beste wat we hebben en zoveel ze willen. En wellicht komt er een moment dat zij dat aan ons teruggeven, als vlees, voedsel voor ons.


Dat is tenminste de bedoeling .. 



☕☕☕


En vanmiddag was er weer iets heel anders. Theedrinken met Lia en Editha, en het over weer heel andere dingen hebben. Niet over koeien en ook niet over bomen. Maar over de mooie kunstprojecten van Editha. Ze had heel wat opdrachten, en wij bekeken die. De stoffen voor die projecten, die verft ze met zelf gewonnen verf. Onder anderen met uienschillen, die ik voor haar bewaar.


Bijzonder, waar je allemaal verf van kan maken. En ook, hoe mooi je op die geverfde stoffen dan weer prints kan maken, van bladeren, veren, bessen, en veel meer.





Ja en zo was er nog het één en ander. Een paar kaarten posten in het dorp. En toen ik daar toch in de buurt was, liep ik even binnen bij de boekhandel en drukkerij van Nico de Graaf. 


Wij willen een kaart laten drukken. Dat heeft iets te maken met het jubileumjaar, van de vereniging. Editha gaat de illustratie maken, en Lia en ik de tekst. En dan moet dat gedrukt worden. Maar hoe  werkt dat? En hoe duur is dat? En kan dat op korte termijn?


Bij de drukkerij bleek het allemaal gewoon vrij makkelijk te kunnen. Stuur de spullen maar naar ons op, zei De Graaf, dan hoor je wel of het kan, en wat en hoe en hoeveel het gaat kosten. Nou, weer een stapje verder, met één van de plannen.






En daarna ging de reis naar Massier, je weet wel, met die mooie molen. Daar schreef ik ook al eerder over. 





Bij Massier haal ik het dierenvoer. De grote zakken met koeienbrokken liggen achterin het magazijn. Je rekent eerst af aan de kassa, rijd het magazijn in en laad gewoon zelf je spullen in. Niks controle ofzo. Dat gaat allemaal in goed vertrouwen. 


Dus ik laadde mijn kofferbak vol met gemengde granen voor de kippen, koeienvoer, hondenvoer en kattenvoer. En reed met een platte beurs weer naar huis. Dieren houden is een dure hobby. Wat je je goed moet realiseren vóór je eraan begint. Het is niet alleen gezond voer, wat ze nodig hebben, en goed materiaal voor het 'bedden', maar ook soms de dierenarts, of middeltjes om ze vrij te houden van ongedierte.  


Doe het óf goed, óf begin er niet aan. En mocht je ineens geld tekort hebben, er zijn hele goeie websites over hoe je zelf voor weinig geld goed en gezond dierenvoer kan maken, voor katten en honden. Google maar eens.       





Ik kwam thuis in een koud en donker huis. Brrr. Snel de lampen aan en wat kaarsen, en de kachel omhoog, en toen heb ik van allerlei restanten groenten een wintersoepje gebrouwen. Met flink mosterd. Waar je snel warm van wordt!


Recept? 







Oei. Lastig hoor. Maar goed, in grote lijnen ...  Ik begon met een flinke kluit boter te verhitten in een grote gietijzeren pan. Daarin sneed ik wat tenen knoflook in plakjes.


In een andere kleinere pan anderhalve liter water aan de kook gebracht, waarin twee handenvol salie en rozemarijn gingen. Die twee staan nog gewoon in de tuin. Ze zijn praktisch winterhard. En ook twee bouillonblokjes. Even laten koken.






Je snijdt een hele bende groenten in blokjes. Ik nam dit keer aardappelen, knollen, uien, wortelen, prei, een paar overgebleven champignons en een klein stukje paprika. 


Dat ging allemaal in de hete knoflookboter. Roerbakken tot beetgaar. Vervolgens ging er een flinke schep zelfgemaakte mosterd bij, en nét zo'n schep korianderpasta, en nog even goed roeren. Dan, een half kopje meel erbij roeren.


Tot slot de bouillon zeven, en die er beetje bij en beetje bij gieten.








Als finishing touch deed ik er nog wat volle melk bij, bij gebrek aan room, en wat peper en zout. En dan is zo'n soep echt helemaal af!! En ben je in no time opgewarmd en opgevuld!






 


En nu is het potverdrie alwéér na middernacht. Tsssss .....



3 reacties:

Anoniem zei

Je laarzen omgekeerd op stokken bewaren, is dat wat? Ik weet niet hoe dat heet maar het is een balk met er bv 6 stokken op gemaakt. Kun je 3 paar laarzen bewaren. Daar komen gegarandeerd geen muizen in. Je kunt ze kopen en wie weet ook zelf maken. Dat kwam meteen in mij op�� succes met alle werk en petje af dat je het voor elkaar krijgt.
Groet Ien

Lies zei

Dat 'plan bos', dat is een dringende noodzaak, Clarien, helaas!
Zo netjes na het opruimen!
Onze tuintjes krijgen compost..., daar krijgen wij toch ook veel van terug, dus moeten die koeien uiteraard verzorgd worden!
Lekker en voedzaam, je soep.
Lie(f)s.

Willem zei

Het hooi dreigt op te raken. Bij die mededeling moest ik even denken aan een boerenwijsheid uit de tijd van mijn (groot)vader: "met Lichtmis (2 feb.) bi'j halfvoor". Dat wil zeggen dat je dan nog de helft van het veevoer hebben moest om de winter door te kunnen komen.
Nou werd er in die tijd wel anders omgegaan met vee dan tegenwoordig. De koeien kwamen in november al op stal te staan en bleven daar vaak tot ver in april als het gras weer goed gegroeid was.
Al die tijd stonden die beesten met een ring geketend aan een stalpaal en de enige beweging die ze maken konden was gaan liggen of staan. Een loopstal zoals we die tegenwoordig kennen bestond echt nog niet en ook de gedachte wat een koe wat temperatuur aankon was nogal verschillend.
De weilanden waren weliswaar kruidenrijker dan de huidige, maar dat wordt ook wel eens overdreven. Het grasmengsel tegenwoordig is vooral uitgebalanceerd en gericht op maximale voedingswaarde, maar toch nog altijd een mengsel van veel grassoorten. Bloemen en kruiden zitten er niet of nauwelijks nog in, die komen er vaak 'spontaan' in doordat ze zich uitzaaien. Ik vermoed dat het daardoor lijkt dat een grasmat zich 'herstelt naar de ouderwetse grasmat van 'voor de oorlog'. Al geef ik meteen toe dat ik hele mooie herinneringen heb aan het pas gemaaide gras in de hooitijd.
Toen ik van jouw muizenissen hoorde met betrekking tot de laarzen moest ik ook meteen denken aan de oplossing die 'Ien' aangeeft. Gewoon een standaard maken met zoveel rechtopstaande latten, een halve meter is meer dan genoeg, waarop je de laarzen op de kop kunt bewaren. Buiten dat er geen muizen in kunnen kunnen de laarzen ook goed drogen als het water dieper was dan de schachthoogte. En dat overkomt je onherroepelijk een keer als je met werkzaamheden bezig bent die waterdicht schoeisel vereisen.