Wake-up call.

on vrijdag 10 december 2021





Het witlof project. Hoe gaat het ermee?


Nou aan de éne kant gaat het goed. Uit de krat witlofpennen zijn na een week of wat vele mooie spierwitte kroppen gegroeid, en we eten nu elke veertien dagen witlofsalade, en ook witlof met kaas, uit de oven. 


Maar .... er is ook een deel van de witlofkroppen, die is gaan rotten. En laatst sprak ik buurman Aske, die vertelde dat hij de witlof altijd gewoon in de (koude) kas opkweekt. Gewoon, in de volle grond. Bij vorst dek je het dan af. Dus, dat ga ik volgend jaar proberen. Witlof uit de volle grond, in de kas. Hopelijk hebben we dan wat minder last van rot.


Maar goed we mogen ondertussen niet klagen hoor. Eigen gekweekte witlof, dat is het toppunt van luxe! Van twéé van die kroppen heb je al een hele schaal salade, als je er een gesnipperd appeltje en dito ui en wat gekookt ei aan toevoegt. Het is namelijk zo, dat je de hele krop op kan snijden. Er zit namelijk helemaal geen bittere kern in zelfgekweekte witlof. 


Vraag me niet hoe het kan, maar het is zo.







🍃🍃🍃🍃🍃


En dan de klusjes, overdag. Ik ben weer bezig met compost verzamelen, om voor volgend seizoen op de tuin te gebruiken. Het gaat allemaal in een heel kalm tempo. Ik wandel langs de sloot heen en weer, met afwisselend lege en volle kruiwagens, en geniet van de pastelblauwe lucht, en van de capriolen van Bella en Bonnie. 


Bella's poot lijkt helemaal genezen. Ze heeft aan het stuk hout, dat klem zat in haar hoef, gelukkig niks overgehouden. En ze maakt weer rare bokkesprongen zoals altijd, als ze meeloopt met mij en de kruiwagen.


 






.... en kijk, na een tijdje met mij meelopen, rennen ze ineens allebei keihard over het weiland helemaal naar voren naar het hek. Kedoen kedoen kedoen kedoen ...... modderkluiten spatten alle kanten op ....


In een páár seconden zijn ze uit het zicht. Rare meiden hoor, die koeien van ons. 






En terwijl ik verder loop met weer een grote vracht half verteerd maaisel, langs het weiland, langs de paardenbak, en dan bij het eikenbosje, door het hek de tuin in .... 


.... staan de dames alweer hongerig te wachten bij het hek. Of ik es opschiet? Want het is etenstijd!!





En zo is er alweer een dag voorbij. 


Je ziet nog wat plaatjes van het opruimen van de stal. Toen Bella kreupel liep, toen heb ik de koeien die twee dagen in de stal gelaten. Ik kon er toen niet bij in, om het daar schoon te maken. Want met twee koeien samen in een krappe stal, waarvan één met zere poot, dat vond ik te link.


En na twee etmalen is zo'n stal echt een puinhoop. Dikke lagen mest, en al het stro was vuil en zwart, en overal geknoeid hooi. Overal plassen urine. Bah, echt vies. Dus na die twee dagen heeft de stal een deep cleaning gehad. Een dubbele schrobbeurt.








En zo gaat het hier. Niks bijzonders. Alles gewoon z'n gangetje.


Paul en ik zouden volgend weekend een paar dagen weg. Lekker naar een hotel aan de kust, uitwaaien en pierewaaien. Het was ons eerste weekendje weg in twee jaar. We waren het al eerder van plan maar er kwam steeds wat tussen. Corona natuurlijk, en ook een keer door migraine van mij, en een andere keer, omdat Brit toen ineens 'kennelhoest' had en niet naar de opvang kon.


En nu? Nu gaat het wéér niet door. Voor de vierde keer op rij. Nu is het weer .... vanwege de corona regels. Uitstel uitstel. Zou het er nog ooit van komen? 


En daarom gingen Paul en ik er vandaag 'eventjes' uit. Vanmiddag. Naar Zwolle, naar ons favoriete boekenpaleis in de Broerekerk. Eérst natuurlijk koffie met een broodje, aan de leestafel. Daar lag van alles te lezen, en óók de glossy van Quiet, over de armoede in Nederland. Zus Marjan werkt daar, en ik voel me er erg mee verbonden, met die organisatie. Ze doen veel goeds.


Als je dat dan allemaal leest, dan denk je wat zeur ik toch, over een weekendje-weg dat niet doorgaat. Dat valt echt in het niet bij de problemen die sommige mensen hebben ... 

  







.... en dat heb je dan soms even nodig. Zo'n wake-up call.


😊



7 reacties:

Willem zei

Heb er nooit echt over nagedacht; de kern in een witlofkrop, maar zou het kunnen zijn dat het de aanzet van een bloemstengel is? Als je aan het eind van het seizoen prei hebt, dan vind je er ook vaak een harde kern in die de aanzet van een bloemstengel is. De structuur van beide is vrijwel identiek en het is de aard van een plant dat ze zaad willen vormen en daarvoor is een bloem, bestuiving, zaadvorming etc. nodig. Misschien is witlof gewoon een tweejarige plant die pas bloeit in het tweed jaar en dan van nature zaad vormt.
Heb nog nooit bloeiende witlof gezien, maar omdat het familie is van andijvie en chichorei, lijkt het me dat ze net zo mooi blauw bloeien.

Petra1945 zei

Clarien, hoe doe je dan dan 's winters, stal schoonmaken? Want het komt me voor dat ze dan niet de wei in kunnen. Kan het me even niet herinneren van eerdere jaren.

Marguerite zei

Wat leuk de witlof.
Ik heb ze doorlaten schieten.
Maanden genoten van de mooie bloemen

Anoniem zei

Begrijp niet helemaal waarom jullie weekendje weg niet door kan gaan ,de regels in hotels zijn toch niet veranderd i.v.m de Corona ?

Gr Petra.

Laura zei

Je kan ook een bungalow boeken via roompot. Wij hebben net een bungalow
Geboekt voor volgend weekend in Zeeland.
Succes laura

johmar zei

Ik maak schoon op een zorginstelling voor mensen met meervoudige lichamelijke en of geestelijke beperkingen en in een van de huisjes mogen mensen al 4 weken niet naar dagbesteding vanwege een coronabesmetting . Daar zit je dan , je moet het grootste gedeelte van de dag op je eigen kleine kamertje blijven waar alleen ruinte is voor een bed, een stoel en een kast en gelukkig nog wel een eigen tv . Je moet wachten tot er tijd is om je onder de douche te zetten en je aan te kleden of te eten en drinken. En dan snap je ook nog niet eens waarom eigenlijk. De begeleiders doen hun stinkende best om er wat van te maken daarbij ook nog eens gekleed in beschermende kleding en met een mondkapje op. Iedereen genoeg aandacht te geven en het ook nog een beetje gezellig te maken met dagen zoals sinterklaas. Maar ook onder personeel zijn er zieken zodat een rooster rondkrijgen ook een hele uitdaging is. Voor mij elke dag een wake up call en de ergernis als ik mensen om mij heen hoor klagen. Mensen weliswaar beperkt in hun doen en laten, maar nog wel de vrijheid hebben om naar buiten te gaan als ze dat willen, Die een ruim huis tot hun beschikking hebben en kunnen eten en drinken wanneer hen dat uitkomt. Op te staan of naar bed te gaan als zij daar zin of behoefte aan hebben.

Lies zei

Echt een lekkernij, Clarien, 'k geniet van elk stronkje.
En armoe..., we doen hier wat we kunnen, hebben bv. elke week een broodronde met vers brood, soms een gebakje, en iets extra op speciale dagen. Erg dat het moet...
Lie(f)s.