OEF ... zegt de weegschaal.

Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar ik kom in de winter altijd een kilo of wat aan. Vanaf november is het raak. De dagen worden dan flink korter, mijn werkdag is om half vijf afgelopen, en de hele avond ben ik binnen. En dat merk ik meteen aan de weegschaal.

Want je zit dan niet niet alleen veel meer, maar, eenmaal binnen, eet en drink je ook meer. De koelkast is om de hoek. Dus, hapje hier, drankje daar. Hopla!! En oef, zegt de weegschaal. Man man wat word jij zwaar!

Ik heb me er nooit erg druk om gemaakt. In de zomer is het meestal wel weer weg. Toch lijkt het alsof bij het ouder worden die kilo's minder makkelijk wegsmelten. Elk jaar blijft er minimaal ééntje hangen. 😏 

Dussss ..... we gaan wat doen! Maar wat? Ik had bedacht om dan 's avonds nog een uurtje extra te bewegen. Niet te fanatiek hoor. Gewoon, een rondje fietsen hier in de buurt. In de schemering. Leuk bij de buren naar binnen kijken. Kerstboomlichtjes kijken. Boerderijtjes kijken. Koeien, paarden, en andersmans schuren bekijken.

En dan op de terugweg nog een rondje door het dorp. De route gaat langs de Hubo en de Hema en de Kringloper en de Kruidvat. Dus ik kan meteen zo nodig een boodschap doen. Ook de supermarkt neem ik mee. Alles in dat uurtje van half vijf tot half zes. 

Bij de Kruidvat moest ik ook wezen. Want ik wilde een EHBO koffer maken. Na die cursus van laatst bedacht ik me dat we toch wat extra spullen in huis moeten hebben voor ongelukjes. Dus ging ik op zoek naar snelverband, hechtpleisters, wondspray, steriele handschoenen, verbandrollen, een verbandknipper, en meer van dat spul.

Snoep, cosmetica, speelgoed, pyama's, boeken, make-up, sportspullen, je vind echt álles bij de Kruidvat, maar van de basis EHBO spullen vond ik maar droevig weinig. Huh? Dit is toch een drogist? Nou ja, ik heb maar meegenomen wat ze wel hadden, en de rest dan maar later bij een 'echte' drogist halen.

En dan nog een koffer of een sterke tas. Ik wilde iets hebben wat je zó mee kan grissen als er nood aan de man is, en wat makkelijk open en dicht gaat, met een goed overzicht.

Dus, maar eens kijken bij de Kringloper. Is daar niet wat? Ja hoor. Ik vond daar een hele handige toilettas, van een bekend merk, stevig, en met een grote rits, en nog ROOD ook!!

Geweldig!

Zo. Die staat! Goed in het zicht en goed voor het grijpen. En nu maar hopen dat we hem nooit hoeven te gebruiken! 😊

❌❌❌❌❌

De dagen vliegen nog steeds 'als een schaduw heen'. Overdag is er van alles, klussen en bezoek, en 's avonds vrij vaak vergaderingen. Soms 'zoomen', en soms echt, als we met niet meer dan vier zijn. Oh wat is het toch fijn om gewoon rondom een tafel te kunnen vergaderen. En dan met koffie erbij en lekkere dingen.

(oef oef)

En verder, elke maandagochtend pakken Jante en ik er een mand vol gedroogde maiskolven bij, en die gaan we dan zitten pellen, onder de koffie. Alle korrels eruit ritsen. Inmiddels is er nu een flinke hoeveelheid gepelde mais op zolder. Omdat we weinig rogge hadden dit jaar, gebruik ik nu veel maismeel. Van de week maakte ik een maisbrood op z'n 'Ma Ingalls' ... namelijk een plat brood in een blik.

Ik had er zelfs uitgebakken spekjes in meegebakken, zoals Ma Ingalls dat soms ook deed. En ohhhhh wat is dat brood lekker!!!

(oef oef)

En kijk, daar heb je Bob!! Hij kwam een paar dagen logeren. Bob is aan het switchen van de ene baan naar de andere, en heeft tussendoor vrije dagen.

Dus kregen wij zondag een appje.

'Mam kan ik morgen komen logeren? Ik ga dan met de trein tot Utrecht en fiets vandaar naar jullie.' En zo gebeurde het, dat maandagavond een modderige zwarte wielrenner bij ons het erf op fietste, in het pikkedonker. En na een douche kwam daar Bob tevoorschijn.

Hij heeft mij de afgelopen dagen geholpen met allerlei klussen. Zo moest ik gisteren stro hebben. De koeien gebruiken erg veel stro in de stal. Op de één of andere reden is de potstal (de laag waar ze onder anderen op slapen) dit seizoen erg nat. Dan heb je extra stro nodig. Dus mijn stro was nu al op. En ik appte Bernadette, de achterbuurvrouw, want die heeft altijd goeie tips waar ik stro en hooi enzo kan halen. Ze noemde een adres ergens in de achterlanden van Dalfsen, en daar gingen Bob en ik heen, gisteren.

Een heel oud boerderijtje, een vriendelijke boer, en een grote stal met volop hooi en stro. Of hij ook kleine pakken had? Ja hoor die heb ik nog, zei de boer. En ergens in een hoek lagen nog zeventien pakken, die we met een beetje passen en meten allemaal op de aanhanger kregen.

Bob wilde perse rijden. Hij rijdt nooit met een aanhanger, en vond het vooral leuk om met zo'n ding bochten achteruit te rijden. Waar ikzelf een broertje dood aan heb, dus dat kwam mooi uit. Dat  achteruit rijden met een aanhanger gaat altijd precies andersom, dan je denkt.

Nou Bob reed prachtige bochten achteruit en hup de aanhanger stond in één keer recht, onder de kapschuur. En we hebben weer stro zat voor de koeien!

Vandaag, naar mijn moeder, en Bob ook weer mee natuurlijk. Haha het was echt een prachtig programma voor hem want hij houdt van autorijden en ook van kletsen, en zus Marjan was er toevallig ook nog.

Lunchen met gebakken eieren, alle familienieuwtjes doornemen, en ook stilstaan bij het feit dat broer Wiebrand vijf jaar geleden overleed. Bob en ik zijn nog langs het graf geweest. De kinderen willen altijd wel even naar zijn graf, als ze bij oma zijn. Ze hadden allemaal een zwak voor hun oom Wieb.

 B

 

🍂🍂🍂

En zo .... zijn we dus alweer bij woensdagavond aangeland.

Ik had eigenlijk eens al jullie vragen uit de reacties willen beantwoorden. Ik neem me dat steeds voor maar dan is het blog alweer geschreven en dan pas denk ik eraan. 

Het is net als met de kerstboom, die hier al een week op het erf staat. Steeds als ik er langs kom denk ik, oja ik moet hem nog optuigen, en alles in huis gezellig maken voor de kerst. Maar dan is zo'n dag alweer om.

Maar gelukkig, we hebben nog even ....