Landhonger.

Grappig, sinds corona krijg ik vaker vragen over onze overstap destijds van de 'stad' naar het platteland. Waarom we eigenlijk gingen? En hoe we aan deze plek kwamen? En wat onze overwegingen waren bij het kiezen van een huis?

Dat soort vragen.

Om te beginnen .... was IK vooral degene met 'landhonger'. Niet Paul. Hij wilde ook wel graag groener wonen, en wat meer ruimte om het huis. En, mogelijkheid voor een kantoor aan huis. Maar een groot stuk land erbij ... och ... dat hoefde voor hem niet perse. En hij wilde ook zéker niet te afgelegen wonen. Het liefst gewoon aan een weg. Met een goede verbinding naar de snelweg. En binnen een uur in Amsterdam zijn, waar hij toen werkte. Dat werd uiteindelijk vijf kwartier.

Nu mensen méér thuis werken is de stap naar landelijk wonen makkelijker geworden, denk ik. Vandaar misschien nu die vragen daarover. 

Mijn eigen wensen waren simpel. Ik wilde gewoon héél erg graag grond hebben. Genoeg grond voor een grote moestuin, wat graanveldjes, wat wild terrein, en misschien nog wat grasland voor kleinvee. En het liefst ook water in de buurt. En ook ... (Paul vond dat écht onzin ..) heb ik naar de hoogteligging gekeken. In verband met het stijgen van de zeespiegel. Haha ... eerlijk waar. 😄

Het huis zelf maakte me niet zoveel uit. Een boerderijtje is leuk, maar nieuwbouw was ook goed geweest. Het hoefde ook niet groot te zijn. Liever 'buiten' groot dan 'binnen' groot. Een groot huis betekent meer lasten en meer onderhoud. En ik wilde mijn tijd vooral buiten doorbrengen. 

En de buurt? Maakte ook niet zoveel uit. Als het maar ergens op de lijn tussen de Randstad en Groningen in zat. Mensen zijn mensen, overal. Zo kwamen we zomaar terecht in het ons totáál onbekende Punthorst. Waar het wél weer heel fijn was dat we zulke leuke buren aantroffen op De Zonnehorst.

Hopelijk heb ik hiermee wat vragen beantwoord. Als je nog meer wil weten vraag maar via de reacties of de email.

💧💧💧💧💧

Over water gesproken. Man, wat een dag vandaag, en gisteren, voor veel mensen in het zuiden. Ik leef echt met jullie mee! Wat een schrik als je huis ineens onder water staat!

Hier hebben we dat zware noodweer niet gehad. Maar wel veel regen. En dus staan alle tonnen vol en stroomt het water weer over de grond. Want daar achter bij de stal is geen aansluiting op de riolering. Dus, heb ik die grote oude goot genomen, die daar nog steeds ligt, en die met één kant onder de nieuwe afvoergoot gelegd, en met de andere kant in de rijstbak!

Nu werkt de rijstbak dus ook nog als waterberging! Haha en al komt er nu nooit éne korrel rijst tevoorschijn, dan heeft die bak tóch nog nut gehad!! Alles en iedereen rondom de stal houdt vanaf nu droge voeten!

    

Een regendagje dus.

Ik ben de kapschuur gaan opruimen. Het hooi was al deels naar de stal gebracht. Nu moest de rest van de rommel nog. Zoals die lange steigerplanken, waar de balen op lagen.

Die passen daar dan weer mooi in, in die ruimte tussen de balken en het dak van de stal. Er zijn zoveel van die handige bewaarplekken hier, dat je moet uitkijken dat je geen Malle Pietje wordt die alles maar bewaart. Ik kan sinds we hier wonen amper nog wat weggooien, en langzamerhand slibben alle ruimtes vol met 'meuk'.

Maar goed. Die planken, dat is natuurlijk géén meuk. Die worden over een maand of twee weer omgetoverd tot pompoen-rek. En je ziet er niks van. Dat daar tien van die planken liggen!

 

Ik heb alle snijbiet in één keer geoogst. Dat kan met snijbiet, want het groeit gewoon weer aan. Je kunt ervan blijven oogsten tot de vorst. Er kwam één volle krat af, van een vak van nog géén vierkante meter.

Het is een hele productieve groente. En lekker!! Echt! Véél meer smaak dan spinazie, en het slinkt ook niet zo. Het blijft mooi stevig bij bakken en stoven. En het is ook nog eens heel mooi. 

En makkelijk te kweken. Lukt altijd! En de slakken eten het niet meteen op. Die nemen eerst je sla. Dan je kool. Dan je zoete doperwten. Dan pas je snijbiet.😊

Je ziet hieronder dat zelfs direct na het oogsten de eerste jonge blaadjes alweer te zien zijn.

Oh had ik al gezegd dat snijbiet een jaar of wat geleden tot mineraalrijkste groente is verklaard? Google maar eens!

De doperwtjes ... och ... die heb ik ook maar geoogst. Wat er nog van over was.

Snijbiet eten we deels op en gaat deels in zakjes in de vriezer. Zakken van één pond, gewassen en goed klein gesneden.

En de rest van de oogst, doperwten en tuinbonen en capucijners en venkel, is ook meteen verwerkt. De venkel ligt op het logeerbed te drogen. De doperwten zijn goed gewassen vanwege slakkeslijm, en met dertig stuks in zakjes ingevroren. Ik heb de doppen erom gelaten want die waren nog heerlijk zoet, omdat ze eigenlijk te vroeg geoogst zijn. De capucijners liggen nog achter. Die waren al gedroogd aan de plant. Dus die kunnen nog wel even liggen.

De tuinbonen zijn geblancheerd en ingevroren. Dat was maar een klein beetje. Ook aten we vandaag soep van tuinbonen, snijbiet, hele doperwten, alles gepureerd en dan kruiden, wat zout, peper, en een pakje boursin erdoor. 

 

En zo is augustus, oogstmaand, dus stilletjes al een beetje begonnen .....

.... en wens ik nogmaals de Limburgers onder jullie veel sterkte en moed, en hopelijk snel weer droge voeten!💗💗👣