Loop maar door, ik ben in de keuken.

on donderdag 10 december 2020





Gisteren zou ik naar mijn moeder, maar op de N377 reed ik zo een muur van mist in. Je zag geen klap meer, ineens! Nee, dat was echt géén doen. 


Nou, dan maar weer naar huis. 


En thuis lag de nieuwste Taproot, waardoor ik zomaar op een woensdagochtend in de keuken verzeilde. Er stond namelijk een recept in, dat me deed denken aan dat schijf-van-vijf-brood, maar dan in plaats van brood, pasta.






Een recept voor gnocchi, was het. Je weet wel, van die Italiaanse deegknoedeltjes, gemaakt van bloem en aardappel. En in deze Taproot stond een recept voor gnocchi met bloem en pompoen


En toen dacht ik .... zou je ook méérdere soorten groenten in die deegballetjes kunnen stoppen? En zou je in plaats van bloem ook ons eigen roggemeel kunnen gebruiken? Met andere woorden, kunnen we een zelfvoorzienende gnocchi maken?


Dat ben ik dus gaan proberen. 







Het recept uit de Taproot laat ik even achterwege, ik geef je mijn eigen recept. 


Ik maakte eerst een pompoenpuree, van een halve pompoen, pitten eruit, in kleine stukjes gesneden, gaargekookt in een bodem water, en toen gepureerd. Normaal maak je pompoenpuree van geroosterde pompoen in de oven, maar ik zet voor een halve pompoen mijn oven niet aan. En zó kon het ook.


Toen vijf kleine aardappeltjes gaargekookt in hun schil, en daarna de schil eraf gewreven. Die aardappels fijngeprakt.


Het deeg maakte ik van 200 gram aardappelpuree, 200 gram pompoenpuree, 200 gram roggemeel, en 200 gram bloem. Je kunt ook 400 gram bloem nemen en de rogge weglaten. Vorm het tot een bal en snij het in 8 gelijke stukken. Van die stukken rol je lange slierten, die je in kleine stukjes snijdt van zo'n 2 cm.







En dan. De gnocchi maken. Je hebt daar een apparaatje voor, wat elke Italiaanse Mama in de keuken heeft staan. Maar ik heb die niet. En het kan ook gewoon met een  vork. Rol en duw het deegballetje langs de tanden van de vork, op de foto van links naar rechts, van boven naar beneden dus, zodat hij ribbels krijgt.


Tegelijk druk je de achterkant een beetje in, zodat daar een deukje in komt. Snappie? 😄 Haha hier zijn filmpjes van te vinden hoor, op www.






Mijn eerste gnocchi's waren te dik. Maar daarna waren ze beter. Je krijgt heel snel de slag te pakken. Ik had een theedoek klaargelegd met dik meel erop, en daar gooide ik ze op. 


Toen alles klaar was heb ik de theedoek bij vier punten opgepakt en even opgeschud. Alles werd mooi bedekt met een laagje meel, zodat het niet aan elkaar plakt en één dikke gnocchi wordt!






Dan, tadaa ..... (dit was al weer later hoor toen we gingen eten) ... een pan water op het vuur met een paar flinke handen salie en rozemarijn erin, vers uit de tuin, en wat zout, en aan de kook brengen. Na tien minuten de kruiden eruit, en de gnocchi's erin. Telkens een handvol, en 5 minuutjes laten koken.


We aten ze met eigen tomatensaus, waarin wat salami en een paar verse uien waren meegebakken, en met flink peterselie erover en wat kaas. Mmmmmmm!







Het leukste van dit soort dingen vind ik dat je met een beperkt aantal wintergroenten steeds weer nieuwe variaties kan bedenken. Want die deegballetjes kunnen natuurlijk óók met ... gesnipperde boerenkool en met ui en met kruiden en met maismeel .... en en en en en


Echt leuk!


We hadden wel veel teveel aan dit recept, en de rest van de gnocchi kan gewoon in de vriezer. Ik heb ze wel zoveel mogelijk in één laag in het zakje gedaan zodat het makkelijk ontdooid. Ook een restant pompoenpuree kun je gewoon invriezen.







Andere keukenverhalen. 


De kruiden verder verwerken. Zoals hierboven, een deel van de goudsbloemen die weer in de olie gaan. Ik maak dat regelmatig, goudsbloemolie, en gebruik het elke dag voor gezicht en handen. En soms voor andere plekken op de huid die schraal zijn of beschadigd.


Meestal neem ik dan zonnebloemolie, maar dit keer eens de Portugese olijfolie van Eva. 


En er waren ook nog de eikels! Herinner je ze nog? Het zijn de eikels van onze zomereiken, die gepeld en al, nu ruim twee weken elke dag omgespoeld zijn. Om de bittere tanine eruit te krijgen. Ik moet zeggen, het smaakt nog steeds een beetje bitter. Maar tanine is niet giftig, en het is maar heel weinig. En ik ben ook wel een keer klaar met dat spoelen. 


Dus, hop, fijnmalen en drogen!

 








En dan in een pot. Om binnenkort iets mee te bakken. 


Nóg een experiment (en dan zijn we klaar hoor in de keuken!). Ik ben aan het proberen om wilde gisten te vangen. Haha ja echt. Wilde gisten zitten overal, om je heen. Ze bestaan al zolang als de planeet bestaat. Er zou géén leven mogelijk zijn zonder die gisten!


Ons dagelijks brood, dat wordt gerezen, en luchtig gemaakt, met behulp van die gisten. Wij, anno 2020, kunnen gewoon kant en klare gedroogde gist kopen in de supermarkt, om dat brood te bakken. Maar .. hoe deden onze oermoeders dat? Brood bakken? Die vingen gisten op, uit de lucht. Bijvoorbeeld met een zuur desem.


Maar het kan ook anders. Je kunt met heel veel soorten 'aas' die gisten vangen. En elke soort aas vangt een andere soort gistcellen, en geeft ook een andere smaak aan je brood. En daar ben ik nu mee aan het experimenteren. Je ziet hieronder twee potten. Eén met appelschillen en water, en de ander met honing en water. Daarmee probeer ik dus gisten te vangen. 






De pot met appelschillen gaf al na drie dagen bubbeltjes. Ik heb er toen wat roggemeel bij geroerd om een beginnetje te maken voor brooddeeg. Dat zie je hierboven.


Als jou keuken heel steriel is, en je probeert dit voor het eerst, zal het wat langer duren voor je gisten vangt. Maar hoe vaker je met gisten werkt (zuurdesem, wijn maken, zuurkool, etc) en hoe minder chloor en synthetische schoonmaakmiddelen etc je gebruikt, hoe sneller je gisten kan vangen. 


Zoals je hier onder kan zien ging de deeg-appelmix al bubbelen. Ik heb er toen een paar koppen roggemeel bij gedaan, en wat bloem (om het niet te zwaar te maken) en genoeg appelwater om er een soepel deeg van te maken. Dat staat nu in de rijs. Het zal wel even duren, dus morgenvroeg kijken we of het gelukt is.


Zelf ben ik echt benieuwd naar de smaak van dit brood!! En natuurlijk ook of het überhaupt lukt en gaat rijzen. Dat zou echt geweldig zijn!






Dan naar buiten!!


En daar stond ondertussen de kas te wachten op haar douchebeurt. Want ze was helemaal groen en rommelig, en zeg maar behoorlijk verwaarloosd. 


Allereerst heb ik alles buiten gezet en de rommel opgeruimd. Wat bewaar je veel in zo'n kas. Het is echt zo'n vergaarbak geworden. Na het opruimen is er maar een klein beetje over.


De opgepotte keukenkruiden, voor zover die nog leven. En wat potten met stekken, en wat kleine handige kas-dingetjes en doosjes. Haast niks meer.







Ik heb de sproeier een uur aangezet, in de kas, om hem even goed door te spoelen. Toen het pad opnieuw gemaakt en de randen verhoogd met planken. Dan een dikke laag nieuwe compost op de bodem, en toen is de sproeier weer een uur aangegaan.


Als de bodem weer mooi aangevuld en vochtig is, worden de ramen geboend. Gewoon met koud water en een borstel. De aanslag gaat er prima mee weg. Daar hoef je écht geen schoonmaakmiddelen voor te gebruiken. 


Want die schoonmaakmiddelen maken niet alleen de algen dood maar ook het leven in je bodem. Oeps. Ook groene zeep doet dat, en spiritus, en al die dingen. Niet gebruiken dus!😉






Ik vind het doodeng op die trap, helemaal op de bovenste tree. Ik ben een echte angsthaas op trappen, zelfs al hebben ze maar vijf treetjes.😄 Maar het is een dankbaar werkje want onder je ogen wordt de kas schoner en lichter en blijer


Hij gaat er helemaal van stralen!!








Om de hoek, iets verderop in de paardenbak, was ik vanmiddag bezig met het maken van een pad. En ja hoor daar zijn ook de kippen weer. Wáár je ook maar bezig gaat, daar komen wormen en beestjes omhoog en dat weten die kippen. Dus ze volgen me op de voet.


Hier komt aan beide zijden van dat (nog te maken) pad een groentebed. Ik zie het al lang liggen hoor. Twee mooie brede zwarte bedden, verhoogd en al, met een zandpad in het midden. Kijk maar goed, dan zie je het misschien ook! 





En wie kwam daar toen zomaar langs? Wat leuk! Dat was al weer even geleden, dat Willem zomaar langskwam. Live dan he. Want op het blog komt hij regelmatig langs. 😊


En ook nog iets meegenomen! Iets voor in de nieuwe wildernis.






Een Aronskelk. 'Het is de Arum Italicum, goed onthouden!' zei Willem. Heel fijn! Die gingen we meteen planten, Brit en ik.


Na het planten, nog even het vaste rondje. Ook in december weer mooi.







.... en zo gaan de dagen hier voorbij. 


Hopelijk bij jullie ook alles wel. En wellicht ... ook af en toe wat winterrust?




 

8 reacties:

Anoniem zei

Noem je dat rust Clarien?
Je bent anders nog druk bezig.
Ik volg je nog steeds met grote belangstelling.

Groeten
Loes

Clarien zei

Haha dit was van drie dagen he? De lange avonden doe ik haast niks, heerlijk voor de kachel met poes of boek op schoot. :))

Anoniem zei

Zelf gnocchi maken leuk maar kun je van dit deeg ook brood bakken? Wat heb je toch een bijzondere stamper, zit er een veer in? Waar koop je die?

Willem zei

Als de tannine door speolen uit de eikels verdwijnt zou ik ze in zakjes in de stortbak van de wc hangen. Hoe je het wendt of keert, maar dat water wordt met enige regelmaat ververst en je hebt er geen omkijken naar.
Maar de eikels deden me ook even denken aan mijn vader. Hij voerde de varkens wel eens eikels, -als wij, kinderen, ze verzamelden gaf hij je 5 ct. (meestal uit de huishoudportemonnee) voor een emmer vol, maar we hadden geen enkele winkel in onze buurtschap waar we dat geld uit konden geven, dus het verdwwen vrijwel altijd weer in de huishoudportemonnee van mijn moeder. Het ultieme voorebeeld van een kringloopeconomie lijkt me-, maar mondjesmaat, ondanks dat die dieren er wild op waren. Hij zei altijd "Aj ze te veul geeft kriegt ze liefzeerte". En omdat ik van een arts een keer hoorde "Een varken is een horizontaal mens", lijkt het me ook voor een mens te gelden. Nou blijft het aloude spreekwoord "overdaad schaadt" altijd van toepassing. Maar wat ik me afvraag is of die tannine ervoor zorgt dat je buikpijn krijgt, of doen andere bestanddelen van de noot dat? Is het indserdaad de tannine, dan moet je ook voorzichtig zijn met rode wijn.

Lies zei

Met Clarien heb je geen filmkes nodig!
Zie ik daar zoete aardappel staan, in een glaasje water? Wat doe je, Clarien?
Hoe moooiiiii…, je kas!
Lie(f)s.

Anoniem zei

Wat een energie ,ik moet er niet aan denken om dit allemaal te doen .
Zou wel willen maar na ........kuren kun je de energie wel op je buik schrijven helaas .
Na een activiteit weer wat rust inlassen dan lukt het een beetje.

Groetjes

Hilde zei

Inspirerend als altijd. Pompoen gnochi, hoe kom je er op.
De winterrust vinden we hier in de muziek. Daar is nu alle tijd voor.
En.. binnenkort toch maar eens proberen om een pompoentaart te maken. Dat heb je zo goed laten zien in je blog.. dat moet toch te doen zijn.

Evelien zei

Hoi hoi, ik ging mijn mail eindelijk bijwerken en las dus net pas dit blog. En tot mijn grote verbazing zat het behang van mijn oma over de glazen potten met appelschillen! Mijn hele leven heb ik naar dat behang gekeken op het toilet van mijn oma. Zij had dat behang op de muur en op de tegeltjes een randje behang geplakt. Na haar overlijden een aantal jaar terug vonden we nog een rol van dat behang op zolder, super leuk! Ik heb er ondertussen mijn eigen leuke dingen mee gedaan. Ik had er echter geen idee van dat er ook stof van was. Ik zie het wel zitten, gordijnen van die stof. Echt zo leuk. Ik neem aan, een stofje uit de kringloop of een oude voorraad?
De blauwe vogel en bloementjes van mijn oma, wat een nostalgie.

Groetjes Evelien