Geen Sint, tóch kado's.

Doen jullie er nog wat aan? Aan Sint?

Wij niet meer, sinds we weer met z'n tweeën zijn. Mochten zich ooit kleinkinderen aandienen ..... dan gaan we natúúrlijk weer aan de surprises en aan de rijmelarij! Maar in de tussentijd vinden we het wel lekker rustig zo. 👴👵😄😄

Wel had ik wat pakjes naar de kinderen gestuurd. Zie boven. Om ze wat op te monteren. Vanwege een saaie decembermaand voor ze, dacht ik. Maar dat valt enorm mee. Het is boeiend om de dingen te zien die hun generatie verzint om verbonden te blijven. En tóch gewoon een leuk feest te vieren!

Sint vieren kun je namelijk gewoon nog steeds doen, met je jaarclub van zestien personen. We mochten even meekijken bij Lien. De meiden hadden kadootjes en gedichten van te voren naar elkaar gestuurd, en kwamen op vrijdagavond met groepjes van vier bij elkaar. Zo vierden ze dus deels online en deels 'live' gewoon met z'n zestienen sinterklaas! 🎇🎇

Al die leuke dingen die mensen nu verzinnen om toch maar met elkaar in contact te blijven. En daar dan echt hun best voor doen! En al die vele extra kerstkaarten die verstuurd worden. Brieven zijn zelfs ineens weer hip. Dat is toch een pluspunt van deze crisis!

Nou, géén Sint voor ons dus. Maar wel kadootjes! Zoals mijn ontbijt deze ochtend, van zelfgebakken roggebrood met dik boter, en een schep rabarberjam en daarop nog een toef lijsterbessen-jam ....  Daar kan geen banketletter tegenop!

En kijk nou wat ik vandaag in mijn schoentje tuintje vond! Twee grote kado's lagen daar, netjes vermomd als courgettes.  

Zulke goed lijkende surprises heb ik nog nóóit van mijn leven gehad. Zelfs de prut van binnen leek nét echt! En het voelde óók heel echt! En wat, denk je, zat erin verstopt?? 

Ik moest echt met mijn vingers in de prut, en daar rondzoeken, voor ik het kado vond. Het waren een paar handen vol met prachtige dikke afgerijpte zaden, van gele en van groene courgette. 

Nou, dankjewel gulle gever! Echt héél mooi gemaakt, deze surprise. 

(Je zou toch bijna zweren dat ze echt waren ..... 😉)

En vanmiddag was er nóg iets! Toen de zon net even weg was en het ineens nogal somber en koud was, straalde er ineens iets warm geels vanonder de bessenstruik, in de voortuin. Het was zowaar nog een kleine tere sleutelbloem. 

Sleutelbloem, of Primula. Dat mooie stengelloze bloempje. Bij onze oosterburen heet ze zelfs ...  Hemelsleutel. Ze bloeit in het voorjaar als één van de eersten, en nu in december .... zelfs ook nog als allerlaatste. Ze is gekweekt overal te koop, in allerlei bonte kleuren. 

Maar haar natuurlijke zachtgele kleur vind ik het allermooist.

Op mijn werk vandaag, na de Pilatesles, was er ook nog een heerlijke letter, die uiteraard door ons al bij de eerste koffie vanmorgen werd soldaat gemaakt. Maar hij was mooi en lekker, gemaakt door de bakker, en versierd met verse marsepein.

Haha, en dat was natuurlijk als eerste weg, die marsepein. Niks meer van te zien.

   

 

Nou, géén Sint gevierd. Maar toch ... zaadjes, primulaatjes, en chocolaadjes!