Even een tussendoors verslagje uit Punthorst ... want er gebeurt hier aldoor zoveel ... dat kan niet allemaal in één vrijdags blogje.
Neem nou vandaag. Chaos was het. Het dak was eraf. En dat dus met die hoosbuien!
Kijk hier ligt de nok van het oude rieten dak. Dag nok. Dankjewel voor dertig jaar trouwe dienst.
En hier staat dat arme arme huiske van ons ... helemaal kaal en afgetakeld ... ja wat blijft er weinig over van een huis als z'n dak eraf is.
Ik vind het maar niks ... die kale plankjes ... en het gaat nog heel hard regenen ook.
In dikke bossen ligt het oude riet rondom het huis. De mannen kijken schuchter mijn kant op ..... had je koffie willen zetten dan? Oh maar je kan de deur niet door. Je moet door het raam naar binnen.
Nou dat doen we dan maar. Want koffie moet er wel komen natuurlijk. Door het raam naar buiten en naar binnen. Net zo makkelijk. Nog een geluk dat we in de paardenstal een soort van keukentje hebben waar we nog droog kunnen zitten!
Want binnen in de boerderij is het niet meer droog. Het regent daar naar binnen. Volgens Jan kan dat geen kwaad, als het maar voor eventjes is. Vandaag maken ze ook alles weer dicht.
Het is wel lekker licht in de keuken. Dat wel.
Nou maar eens boven kijken. Hoe gaat het op die slaapkamertjes? Is het daar nog droog? Nee natuurlijk is het daar ook niet meer helemaal droog.
Haha maar het wespennest is wel weg!
En nog wel meer ook!
Dat is wel heel uniek, en dat zullen we vast nooit meer meemaken, dat het in huis regent, en dat je vanuit de slaapkamer zo recht de hemel in kan kijken!
Ondertussen is het buiten een enorme zooi. We waren wel keurig gewaarschuwd vooraf door de rietdekker. 'Het wordt een troep met al dat riet. Als u planten heeft om het huis die kwetsbaar zijn halen we die eerst wel weg.'
Maar dat hoefde van ons niet. Want je denkt dan ach het zal wel meevallen.
Nooit geweten dat er zoveel riet van zo'n huisje af komt ... het lijkt wel een lange blonde pruik.
Gelukkig staan de mooiste bloemen verder van het huis af.
Het gaat inmiddels zo'n beetje stormen. Dan moeten die zeilen erop. Het was goed vastgemaakt aan één kant en ze gingen de andere kant schoonmaken, maar in een enorme windstoot waaide deze kant er weer af. Je wordt er helemaal zenuwachtig van. De mannen niet hoor, die maken het gewoon weer vast. Niks aan de hand.
Dan maar weer naar binnen gedrenteld. Daar is het nu dus blauw.
Het hele erf staat vol busjes, en dan komt buurman Henk eraan. Die wil eigenlijk wel even de hooi riller gebruiken, die achterop ons erf staat. Ik weet niet precies de naam, maar het is zeg maar een werktuig met van die harken rondom, die hard ronddraaien achter de trekker. Het hooi wordt dan netjes op lange rijen geharkt.
Maar dan moeten eerst dus al die busjes aan de kant zodat Henk er met de trekker langs kan.
Al die mannen weer van het dak af .....
 |
Het is een goeie leerschool voor mij vandaag. Alles is chaos en iedereen doet zijn ding en ik heb niks in te brengen en niks onder controle. Héle goeie leerschool. Adem in adem uit.
Ik ga lekker met Hendrik Jan de paardenbak in. Daar zijn we ver van alle chaos verwijderd en daar gaan we de strook langs de moestuin kort knippen. Want al dat gras en die kruiden stuiven hun zaden steeds over de moestuin, waardoor het elke keer vol staat met kiemplantjes. Ik hoop dat het helpt, er is nu een strook van zo'n vier meter breed gekortwiekt.
De rest van de paardenbak komt later wel een keertje. Dat is een mooie klus voor Paul, gewoon met de maaier.
Hier op de rand van de bak, in zo'n hoek, kun je heerlijk zitten en lekker over het land kijken. Geen chaos te zien hier, alleen een slootje, en wiegend gras en de horizon. Af en toe komt een zwerm vogeltjes overvliegen. Heel in de verte is Henk aan het rillen.
Ja en ik had nog willen vegen. Maar laat maar zitten. Ander keertje! :D
6 reacties:
Altijd als ik langs zo'n huis-in-de-steigers kom, vraag ik me af wat er daar nou allemaal gebeurt en hoe dat zou zijn als het jouw huis zou zijn. En nu....mag ik zomaar meekijken! Heerlijk hoor, telkens weer genieten! En volgens mij gaat het heeeel erg mooi worden!! Ik ben
Ik voel zo met je mee. Adem in adem uit. Hier was het vorige week ook zo, het dak is twee jaar geleden aan de beurt geweest, maar met dakpannen ziet dat er niet zo spectaculair uit, nu werd de elektriciteit helemaal vervangen. Het was (nog) niet voorzien, maar bleek heel erg nodig. 4 man die binnenvalt die in iedere kamer sleuven in de muur beginnen te slijpen, terwijl al je spullen in een hoop in het midden van de kamer staan onder een zielig zeiltje. 't is gelukkig achter de rug, de sleuven zijn alweer dicht geplamuurd, maar wel nog even behelpen met verlengkabels en zo. O ja, wat gebeurd er met al dat riet? Ik zag daar direct fantastisch mulchmateriaal in, om nieuwe moestuinbedden te maken zonder spitten, nu de grond bedekken waar de bedden komen en tegen de lente is het helemaal klaar.
Dat vroeg ik ook meteen! Wat doen jullie met dat riet? Ik dacht ik gooi het over een strook gras op het weiland, dan is dat volgend voorjaar misschien geschikt als tuin. Maar dat werd afgeraden ivm de stugheid van het riet (het is geen stro natuurlijk) en omdat ... we ook niet zeker weten wat er misschien ooit aan behandelingen geweest zijn, tegen houtworm enzo .. kan nog in dat riet zitten.
Heerlijk om met je mee te kunnen kijken Clarien. Werkmensen = regie kwijt. In zo'n geval doe ik precies als jij. Weg van die plek en de blik op iets anders, mooiers richten. En het komt goed. Altijd. Heus. Sterker nog: het wordt prachtig.
Jeetje, wat een project! Vast ook heel spannend. Maar volgensmij schiet het nu wel op.
pas je op dat je straks geen lekkage heb?
Een reactie posten