De wildernis

Als je een groentetuin aanlegt, begin je met de grond te cultiveren. Je maakt een omgeving waarin de groente kan groeien. Je vervangt eigenlijk de natuurlijke omgeving door een gecultiveerde omgeving.

Een bloemkooltje in de wildernis ...... die zal niet overleven! En een kropje sla ook niet. Daar omheen moet worden geschoffeld en gewied, en de grond moet worden bemest. En als het lang droog is moet er worden beregend.

Onze groenten zijn eigenlijk maar zwakke broeders..... Ze hebben hulp nodig van de mens. Nou kan je ook kiezen om alleen maar sterke planten uit het wild te eten, maar ja wij zijn nou eenmaal gewend aan malse sla en lekkere kolen en boontjes.....

Maar niet alleen de mensen vinden die veredelde groenten lekkerder, de slakken vinden dat ook. En de luizen. En allerlei kevertjes en rupsen en aaltjes. 

Daarom is het slim, om in de buurt van je groentetuin ook een stukje grond te laten verwilderen. Want daar kun je al die rupsen en slakken enzo naartoe lokken met groenten die je daar laat doorschieten en verwilderen.

Maar ook kun je daarmee roofinsecten lokken, die de schadelijke insecten opeten. Bijvoorbeeld de zweefwesp, het lieveheersbeestje, spinnen, oorkruipers, gaasvliegen en noem maar op. Kijk maar op Google welke roofinsecten er zijn, en op welke planten die graag zitten. Brandnetel is bijvoorbeeld heel geliefd.

Ook voor bijen is zo´n wildernisje belangrijk, omdat die liever op bloemen van wilde planten zitten, dan op onze prachtige gekweekte bloemen van de winkel.

wildernis in wording..

Zelf ben ik ook bezig met zo´n wildernis. Ik heb natuurlijk het geluk dat hier om mijn tuin heen veel ruimte is. Maar één vierkante meter wildernis is ook al prima! 

Vandaag ben ik verder gegaan met egaliseren van de grond. Er is een grote bult, en er zijn kuilen en lage delen. Ik wil daar een soort van glooiende langwerpige heuvel van maken. Daar komen dan later allerlei wilde bloemen op, en misschien ook pompoenen.

De kuilen vul ik eerst met oude takken en snoei afval. Daarna pas gaat er aarde over. Hierdoor ontstaat een goeie woonplek voor kleine diertjes als kikkers, padden en egels, die graag tussen die takken wegkruipen. En het is ook meteen voeding voor de grond, als dat gaat verteren. Je creeert zo eigenlijk een soort bos bodem.

Is het te zien? Onderaan takken, daarop nog een laag oud blad. En daar komt de aarde van de bult weer bovenop.

Nou we zijn nog wel even bezig met die wildernis! 

Paul had er ook zin in vandaag. Een zaagbok gekocht bij de Gamma en hupla, zagen maar!

Gezellig hoor zo'n zondagmiddag op de tuin.

En vanavond eten we ............... de eerste spinazie!